.
Περιφέρεια : Ηπείρου
Νομός : Θεσπρωτίας
-- Κοινότητα Σουλίου --
Η Φροσύνη (πρώην Κορύστιανη[1][2]) είναι οικισμός που ανήκει στον νομό Θεσπρωτίας της περιφέρειας Ηπείρου. Βρίσκεται στον Δήμο Σουλίου συγκεκριμένα στο ανατολικό άκρο του και συνορεύει με τον νομό Ιωαννίνων ενώ απέχει ελάχιστα από τον ιστορικό χώρο του Σουλίου. Είναι χτισμένος σε υψόμετρο 600 μέτρων και περικλείεται από τα όρη Παραμυθιάς και Σουλίου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο πληθυσμός της Φροσύνης ανέρχεται στους 119 κατοίκους[3].
Γενικά και ιστορικά στοιχεία
Ιστορικά η Φροσύνη αναφέρεται ως τμήμα των λεγόμενων Σκαπέτων ή Σκαπετοχωρίων[1], τα οποία ήταν συνδεδεμένα με την περιοχή του Σουλίου, ενώ ως το 1927 ονομαζόταν Κορύστιανη[2]. Μέχρι την κατάληψη του Σουλίου από τις δυνάμεις του Αλή Πασά κατά το 1803, το χωριό βρισκόταν υπό τον έλεγχο της σουλιώτικης φάρας των Μπουσμπαίων, οι οποίοι σύμφωνα με μια εκτίμηση του Ιωάννη Λαμπρίδη, κατάγονταν από εκεί[4].
Την ύστερη περίοδο της Τουρκοκρατίας, ο οικισμός αποτελούσε τσιφλίκι[5], ενώ ο πληθυσμός του αναφέρεται ως ελληνικός[5]. Με το ξέσπασμα του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897, οι κάτοικοι της Φροσύνης - από κοινού με τους κατοίκους γειτονικών οικισμών - οργάνωσαν εξέγερση κατά των Οθωμανών. Ωστόσο αυτή κατεστάλη εύκολα από δυνάμεις στρατού, οι οποίες προχώρησαν σε κακοποιήσεις αιχμαλώτων, με αποτέλεσμα ορισμένοι από αυτούς να σκοτωθούν, ανάμεσά τους και δύο κάτοικοι της Φροσύνης[1]. Στα τέλη του 1910, αναφέρεται πως στη Φροσύνη λειτουργούσε ελληνικό γραμματοδιδασκαλείο, στο οποίο φοιτούσαν 16 μαθητές[6].
Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων έδρασαν στην ευρύτερη περιοχή οι οπλαρχηγοί Παπαδιάς και Πεπονής[7], ενώ την ίδια περίοδο το χωριό ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος. Παράλληλα, η πρώτη ελληνική απογραφή που διεξήχθη το 1913 στην Ήπειρο βρήκε τον οικισμό με 312 κατοίκους (171 άνδρες και 141 γυναίκες)[8]. Την περίοδο της Κατοχής, κάτοικοι της Φροσύνης συμμετείχαν στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις τάξεις του ΕΔΕΣ[9] και του ΕΛΑΣ[10], ενώ άλλοι τρεις κάτοικοι του οικισμού έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας της δράσης των κατοχικών δυνάμεων[11].
Διοικητικά, κατά τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας, η Φροσύνη υπαγόταν στον καζά Παραμυθιάς του σαντζακίου Ιωαννίνων[12], ενώ μετά την ενσωμάτωσή της στην Ελλάδα αποτέλεσε έδρα κοινότητας πρώτα του νομού Ιωαννίνων και από το 1937 του νομού Θεσπρωτίας. Το 1997 υπήχθη στην κοινότητα Σουλίου και από το 2011 ανήκει στον δήμο Σουλίου[2].
Κυριότερες ασχολίες των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία και οι εργολαβικές εργασίες. Στο χωριό διοργανώνεται παραδοσιακό πανηγύρι στις 6 Αυγούστου κατά τον εορτασμό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.
Απογραφές πληθυσμού
| Απογραφή | 1895 | 1913 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 250[12] | 312[8] | 320[13] | 332[14] | 314[15] | 339[16] | ; | 169[17] | 163[18] | 113[18] | 119[3] |
Παραπομπές
Φωτίου Γ. Οικονόμου, Η Θεσπρωτία από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των ημερών ημών, Αθήναι 1979, σελ. 77.
«Διοικητικές μεταβολές Οικισμών - Αναλυτικά: Φροσύνη Θεσπρωτίας». eetaa.gr. Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2019.
Εφημερίς της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τεύχος Δεύτερο, 20 Μαρτίου 2014, αρ. φύλλου 698, σελ. 10590.
Βασιλική Ψιμούλη, Σούλι και Σουλιώτες. Οικονομικά, κοινωνικά και δημογραφικά δεδομένα, Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Διδακτορική Διατριβή, Αθήνα 1995, σελ. 200.
Björn Forsén (επιμ.), Thesprotia expedition I. Towards a regional History, Papers and monographs of the Finnish Institute at Athens, Helsinki, 2009, σελ. 260.
Χαράλαμπος Φούκης, Η βασική εκπαίδευση στη Θεσπρωτία (ύστερη τουρκοκρατία, 1854 - 1913), Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων-Διδακτορική Διατριβή, Ιωάννινα 2008, σελ. 599.
Βασίλη Κραψίτη, Οι Σουλιώτες από του έπους του Μεσολογγίου μέχρι και της εποχής μας (1823-1983), Αθήνα 1983, σελ. 165.
Βασίλειον της Ελλάδος, Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, Απαρίθμησις των κατοίκων των νέων επαρχιών της Ελλάδος του έτους 1913, Εν Αθήναις 1915, σελ 66.
Κοσμά Εμμ. Αντωνοπούλου, Εθνική Αντίστασις 1941 - 1945, Αθήναι 1964, σελ. 30.
Δήμος Κ. Βότσικας, Στη θύελλα. Αναμνήσεις από την Εθνική Αντίσταση και τη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στην Ήπειρο και στη Δυτική Μακεδονία, Αθήνα 1985, σελ. 98, 195.
Αθανάσιος Γκότοβος, Τσαμουριά. Ταυτότητες στην κατοχική Θεσπρωτία και ο ρόλος της μουσουλμανικής μειονότητας, Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2016, σελ. 112.
Μιχάλης Κοκολάκης, Η τουρκική στατιστική της Ηπείρου στο Σαλναμέ του 1895, στο Τετράδια Εργασίας', τεύχος 18, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών, Αθήνα 2008, σελ. 268.
Σύγχρονος Εγκυκλοπαιδεία Ελευθερουδάκη, Εγκυκλοπαιδικαί Εκδόσεις Ν. Νίκας και ΣΙΑ Ε.Ε., έκδοσις πέμπτη εκσυγχρονισμένη δια συμπληρώματος κατά τόμον, Αθήναι 1964, τόμος 24ος, σελ. 711.
Γκότοβος, 2016, σελ. 96.
Βασίλειον της Ελλάδος, Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951, Εν Αθήναις, 1955, σελ. 80.
Σπύρου Δ. Δημητράκου, Γεωγραφία. Άτλας Παγκόσμιος. Ελλάς, Εκδόσεις Δέλτα, Αθήναι 1970, τόμος Β΄, σελ. 506.
Ελληνική Δημοκρατία-Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, Αποτελέσματα απογραφής πληθυσμού-κατοικιών της 5ης Απριλίου 1981, τόμος Ι (Πληθυσμός κατά γεωγραφικές και διοικητικές διαιρέσεις), Αθήνα 1994, σελ. 296.
«Μόνιμος και Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος: Σύνολο Ελλάδος,νομοί,δήμοι/κοινότητες,δημοτικά/κοινοτικά διαμερίσματα και οικισμοί, Απογραφές πληθυσμού 2001 και 1991». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2006. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2006.
| ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΟΥΛΙΟΥ |
|---|
| Τοπική Κοινότητα Αυλοτόπου |
| Αυλότοπος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Κουκουλιών |
| Κουκουλιοί, οι |
| Τοπική Κοινότητα Σαμονίδας |
| Σαμονίδα, η |
| Τοπική Κοινότητα Τσαγγαρίου |
| Τσαγγάρι, το |
| Τοπική Κοινότητα Φροσύνης |
| Φροσύνη, η |
|
Νομός Θεσπρωτίας: Δήμος, Κοινότητα Ηγουμενίτσας | Αχέροντα | Μαργαριτίου | Παραμυθιάς | Παραποτάμου | Σαγιάδας | Συβότων | Φιλιατών Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης : Διοικητική διαίρεση νομού Θεσπρωτίας |
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
