.
Περιφέρεια : Πελοποννήσου
Νομός : Κορινθίας
Η Ευρωστίνα (ή Ευρωστίνη ή Ζάχολη)[1] υπήρξε η πρωτεύουσα του παλαιού δήμου Ευρωστίνης και ήταν η «μητρόπολη» της Δυτικής Κορινθίας. Η Ζάχολη έχει μεγάλη ιστορία, καθώς προϋπάρχει του έτους 1500. Έχει υψόμετρο 700 μέτρα και απέχει 14 χιλιόμετρα από το Δερβένι και 70 χιλιόμετρα από την Κόρινθο.
Η γεωργική παραγωγή της είναι πλούσια. Παράγει κεράσια, μήλα, λωτούς, δαμάσκηνα, αχλάδια, ντομάτες και, τέλος, τα φημισμένα και βραβευμένα «Ζαχολίτικα φασόλια». Η Ζάχολη έχει μεγάλη προσφορά στον αγώνα του έθνους κατά την Επανάσταση του 1821. Ανέδειξε δύο σπουδαίους οπλαρχηγούς, τον Παναγιωτάκη Γεραρή και τον Χρήστο Ζίνη ή Ζαχολίτη.
Ιστορία
Η κοινότητα Κουνιάνικων συστήθηκε με βασιλικό διάταγμα στις 31/8/1912, προήλθε από το Δήμο Ζαχόλης και αρχικά την αποτέλεσαν οι συνοικισμοί Κουνιάνικα, Ζερβιάνικα, Μαυριάνικα, Επάνω Αιγιαλός και τα Ροζενά. Η κοινότητα με υπουργική απόφαση (Α.Υ. Εσωτ. 3497/1916, ΦΕΚ Α΄ 273/1915) το 1915 μετονομάστηκε σε κοινότητα Ευρωστίνης.[1] Στις 12-7-1929 (Διάταγμα 12-729, ΦΕΚ Α΄ 228/1929) τα Ροζενά αποσπάσθηκαν από την κοινότητα Ευρωστίνης και ο οικισμός αποτέλεσε την κοινότητα Ροζενών. Μετά την απόσπαση των Ροζενών, την κοινότητα αποτέλεσαν οι οικισμοί Ευρωστίνη, Άνω Αιγιαλός και Ευρωστινέικα (ένα σύνολο οικιών στο επάνω άκρο των Ροζενών).
Οι κάτοικοι το 1851 ήταν 1.160 και η κωμόπολη αναφερόταν ως Ζάχολη: Κουνιάνικα (885), Μαυριάνικα (665), Ζερβιάνικα (645). Το 1886 οι κάτοικοι ήσαν 700 κι αυτοί διεσπαρμένοι. Ο πληθυσμός της κοινότητας με την απογραφή του 1928 ανερχόταν σε 729 άτομα, το 1961 κατέβηκε στα 457 άτομα και στα 363 με την απογραφή του 1971, το 1981 αριθμούσε 414 (Ευρωστίνη 114, Άνω Αιγιαλός 209 και Ευρωστινέικα 91). Το 1985 οι κοινότητες Ευρωστίνης και Ροζενών συγχωνεύθηκαν με την επωνυμία κοινότητα Ευρωστίνης - Ροζενών και έδρα τα Ροζενά. Το 1991 η ενωμένη κοινότητα Ευρωστίνης - Ροζενών αριθμούσε 1.069 κατοίκους. Το 1996 η κοινότητα Ευρωστίνης - Ροζενών μαζί με τις κοινότητες Δερβενίου, Χελυδορέου, Λυγιάς, Σαρανταπήχου και Στομίου, αρχικά, αποτέλεσαν τον δήμο Ευρωστίνης. Κατά την τελευταία απογραφή (2001) η τέως κοινότητα και νυν δημοτικό διαμέρισμα είχε 1.084 κατοίκους.
Σημαντικά αξιοθέατα του οικισμού είναι οι ορθόδοξοι ναοί του Αγίου Γεωργίου (κτίστηκε το 1811 και ξεχωρίζει για τον αρχιτεκτονικό του ρυθμό και τις τρεις αγίες τράπεζες, αφιερωμένες στους Άγιο Γεώργιο, Άγιο Δημήτριο και Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη), της Κοίμησης της Θεοτόκου (κτίστηκε το 1830 στη θέση Καταφύγια) και της Αγίας Παρασκευής (κτίστηκε την ίδια περίοδο αλλά ανακατασκευάστηκε εκ θεμελίων το 1963)[2].
Προσωπικότητες
Φάνης Χριστοδούλου: καλαθοσφαιριστής από τα Ροζενά Κορινθίας.
Βαρλέντης-Χριστοδούλου Χρίστος:Λογοτέχνης,εκδότης περιοδικού
Μπαλής Γεώργιος:Καθηγητής Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Ακαδημαϊκός
Παραπομπές
Πανδέκτης, Μετονομασίες των οικισμών της Ελλάδας
Καραγιάννης, Χρήστος Γ., επιμ. (2011). Παύλου «σφραγίς». Η Κορίνθου Εκκλησία στο χρόνο. Κόρινθος: Ιερά Μητρόπολις Κορίνθου, Σικυώνος, Ζεμενού, Ταρσού και Πολυφέγγους. σελ. 51 - 52.
| ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΥΡΩΣΤΙΝΗΣ |
|---|
| Τοπική Κοινότητα Δερβενίου |
| Δερβένι, το |
| Μαύρα Λιθάρια, τα |
| Πεταλού, η |
| Τοπική Κοινότητα Ελληνικού |
| Ελληνικόν, το |
| Τοπική Κοινότητα Ευρωστίνης Ροζενών |
| Άνω Αιγιαλός, ο |
| Εβροστίνα, η |
| Κουμαριάς, ο |
| Ροζενά, τα |
| Τοπική Κοινότητα Καλλιθέας |
| Καλλιθέα, η |
| Σκουπαίικα, τα |
| Τοπική Κοινότητα Λυγιάς |
| Λυγιά, η |
| Τοπική Κοινότητα Λυκοποριάς |
| Λυκοποριά, η |
| Τοπική Κοινότητα Πύργου |
| Πύργος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Σαρανταπήχου |
| Σαρανταπηχιώτικα, τα |
| Σαραντάπηχον, το |
| Τοπική Κοινότητα Στομίου |
| Στόμι, το |
| Τοπική Κοινότητα Χελυδορέου |
| Μεντουργιάνικα, τα |
| Χελυδόρεον, το |
|
Νομός Κορινθίας: Δήμος Αγίων Θεοδώρων | Άσσου-Λεχαίου | Βέλου | Βόχας | Ευρωστίνης | Κορινθίων | Λουτρακίου-Περαχώρας | Νεμέας | Ξυλοκάστρου | Σαρωνικού | Σικυωνίων | Σολυγείας | Στυμφαλίας | Τενέας | Φενεού Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης Διοικητική διαίρεση νομού Κορινθίας |
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
