.

Γερμανία

Η Κολωνία (γερμ.: Köln) είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας μετά το Βερολίνο, το Αμβούργο και το Μόναχο και η μεγαλύτερη πόλη του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας (Nordrhein-Westfalen). Η Κολωνία είναι χτισμένη και στις δυο όχθες του ποταμού Ρήνου.

Κολωνία, Κολωνία, Κολωνία,

Ιστορία

Ρωμαϊκή Περίοδος

Η ίδρυσή της από τους Ρωμαίους το 30 π.Χ. την καθιστά μία από τις παλαιότερες πόλεις της Γερμανίας. Αρχικά είχε απλά το όνομα Oppidum Ubiorum (Οικισμός των Ουβίων). Αργότερα μετονομάστηκε και πήρε το όνομα Colonia Claudia Ara Agrippinensium (CCAA), παίρνοντας το όνομα της μητέρας του Νέρωνα, της Αγριππίνας, η οποία είχε γεννηθεί εκεί. Της χορηγηθήκανε τα δικαιώματα ρωμαϊκής πόλης το έτος 50. Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο η Κολωνία ήταν έδρα του κυβερνήτη της επαρχίας Germania inferior. To 80 απέκτησε υδραγωγείο, το λεγόμενο Eifelwasserleitung, που αποτελεί το μεγαλύτερο σε μήκος ρωμαϊκό υδραγωγείο και επίσης την μεγαλύτερη εγκατάσταση της αρχαιότητας βόρεια των Άλπεων.

Μεσαίωνας

Köln. Matthäus Merian d. Ä.

Köln, Rheinufer mit Dom und Groß-St.-Martin von Deutz aus. James Webb

Köln, Rheinufer mit Dom und Groß-St.-Martin von Deutz aus (Ausschnitt, Schiffe, Lagerhallen und Dom). James Webb

Köln, Domtürme um 1841. Cornelis Springer

Köln, Rheinufer von Norden, William Callow

Köln, Ansicht von St. Kunibert aus, A. Holzer

Köln, Ansicht von Süden mit Bayenturm und Genreszene im Vordergrund. John Cousen

Köln, Gesamtansicht mit provisorischer Rheinbrücke. Adolphe Rouargue

Köln, Hahnentor (Empfangstor für den aus Aachen kommenden Deutschen König). Franz Schnorr

Köln, Rheinpanorama. Ludwig Friedrich Schnell

Köln, Platzbild mit Hochwasser 1784. Johann Baptist Bergmüller

Köln, Domhof. Johann Paul Josef Ritter

Köln, Rheinufer mit St. Martin und Domchor. James M. Starling

Köln, Bayenturm und Severinsviertel am Abend, , Jakob Scheiner

Köln, Hahnentor (Empfangstor für den aus Aachen kommenden Deutschen König), Feldseite, Jakob Scheiner

Köln, Heumarkt, Haus St. Peter, Jakob Scheiner

Köln, Severinstor, Feldseite, Jakob Scheiner

Köln, Vogelschauplan, Jakob Scheiner

Köln, Fabrik »Im Rosenthal«, Jakob Scheiner

Köln, Dom, Südseite im Jahr der Vollendung 1880, rechts unten Dombauhütte, Jakob Scheiner

Köln, Dom, Westtürme im Bau, Jakob Scheiner

Köln, St. Gereon, Inneres mit Blick in den Chor, Jakob Scheiner

Köln, Am Deutzer Ufer, Bau der Eisenbahnanlagen, Wilhelm Scheiner

Köln, Am Thürmchenswall, Seilspinnerei, Wilhelm Scheiner

Köln, Ansicht mit Dom und Brand in der Wehrgasse, Wilhelm Scheiner

Köln, Buttermarkt im Martinsviertel, Wilhelm Scheiner

Köln, Deutz mit Schiffsbrücke vom Kölner Ufer aus, Wilhelm Scheiner

Köln, Deutzer Freiheit mit Altstadt und Brauerei Sünner, Wilhelm Scheiner

Köln, Ecke Thurnmarkt, Kühgasse (Abbruch), Wilhelm Scheiner

Köln, Hafengasse von Süden, im Hintergrund Lagerhaus Ahren, Wilhelm Scheiner

Köln, Heumarkt, Unter Hutmacher, rechts Torbogen zur Fleischhalle Wilhelm Scheiner

Köln, Deutz-Mülheimer Straße, Fabrik Van der Zypen & Charlier, Wilhelm Scheiner

Köln, Rheinufer mit historischen und sagenhaften Darstellungen, Caspar Johann Nepomuk Scheuren

Köln, Alter Markt mit Rathaus von Osten. Georg Balthasar Probst

Köln, Alter Markt. Gerhard Altzenbach

Köln, Mülheim im Winter vom linksrheinischen Ufer aus. Joseph Michael Laporterie

Köln, Gesamtansicht mit Empfang auf dem Rhein. Augustin Braun

Ansicht von Köln. Martin Weigel

Köln, Ansicht von Südosten mit Bayenturm. Samuel Prout

Köln, Bottmühlenturm auf der Ulrepforte. Samuel Prout

Köln, Gesamtansicht mit Hafen und dem im Bau befindlichen Domchor. Michael Wolgemut

Ansicht von Köln. Anton Woensam

Ansicht von Köln, Detail. Anton Woensam

Köln, Ansicht mit Bayenturm am Nachmittag . Johann Ziegler

Erscheinung am Himmel über Köln. Anthony Corthoys d. J.

Köln, Groß-St.-Martin im Schnee. Johann Heinrich Hintze

Köln, Ansicht vom Deutzer Ufer aus. Jakob Dietzler

Köln, Rheinufer von Norden (Ausschnitt, Domchor mit Genreszenen). Clarkson William Stanfield

Nachricht über einen Bauer aus der Nähe von Köln, der sich durch Zauberei in einen Wolf verwandelt hat. Lucas Mayer

Το 455 περίπου οι Φράγκοι κατακτούν την μέχρι τότε ρωμαϊκή Κολωνία. Σύντομα οι Φράγκοι υιοθέτησαν πολιτιστικά επιτεύγματα του ρωμαϊκού αστικού πληθυσμού, όπως π.χ. αρχιτεκτονική και υαλοποιία. Τέλη του 8ου αιώνα ρωμαϊκός και φραγκικός πληθυσμός της πόλης είχαν πλέον πολιτισμικά εξομοιωθεί. Προς το τέλος της εποχής των Μεροβίγγειων η Κολωνία ήταν βασιλική έδρα. Το αργότερο την εποχή των Καρολίγγειων ο επίσκοπος ή/και Αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα του βασιλείου.

Στην εποχή των Οθώνων η πόλη είχε σημαντικό ρόλο στην προσέγγιση μεταξύ Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όταν η Βυζαντινή πριγκίπισσα Θεοφανώ παντρεύτηκε το 972 τον Γερμανό αυτοκράτορα Όθωνα Β΄ και εγκαταστάθηκε εκεί.

Ο 10ος αιώνας σημαίνει την έναρξη της οικοδόμησης πολυάριθμων ρωμανικών εκκλησιών, οι οποίες έκαναν την πόλη σύντομα και θρησκευτικό κέντρο. Το 1180 άρχισε να χτίζεται (βάσει έγγραφων της 27ης Ιουλίου 18ης Αυγούστου 1180) το τότε μεγαλύτερο σε μήκος τοίχος πόλεως στης χώρας, με 12 πύλες και 52 πύργους και περισσότερες από 16 πύλες. Το διάστημα εκείνο ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας.

Τον 12ο αιώνα η Κολωνία επίσημα ονομάστηκε Sancta Colonia Dei Gratia Romanae Ecclesiae Fidelis Filia (Αγία Κολωνία από την επιείκεια του Θεού, πιστή κόρη της Ρωμαϊκής Εκκλησίας). Επίσης αποφασίστηκε η οικοδόμηση μιας απαράμιλλα εντυπωσιακής και μεγάλης εκκλησίας. Ο θεμέλιος λίθος του Καθεδρικού Ναού της Κολωνίας τέθηκε στις 15 Αυγούστου 1248.

Λόγω της τοποθεσίας της στην όχθη του Ρήνου η πόλη αποτελούσε σημαντικό εμπορικό κόμβο. Ήταν μέλος της χανσεατικής ενώσεως και το 1475 της χορηγήθηκαν τα δικαιώματα ελεύθερης αυτοκρατορικής πόλης (freie Reichsstadt). Σαν ελεύθερη πόλη η Κολωνία ουσιαστικά ήταν αυτόνομο κράτος εντός της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και είχε το δικαίωμα (και την υποχρέωση) της διατήρησης δικής της στρατιωτικής δύναμης. Τα στρατεύματα αυτά, φορώντας κόκκινες στολές, ήταν γνωστά ως Rote Funken (κόκκινοι σπινθήρες) και πολέμησαν στους πολέμους του 17ου και 18ου αιώνα, συμπεριλαμβανομένων των πολέμων ενάντια στην επαναστατική Γαλλία, στα πλαίσια των οποίων συντρίφθηκαν παντελώς. Η παράδοση των Κόκκινων Σπινθήρων συντηρείται (όχι και τόσο σοβαρά) μέχρι σήμερα: Ο σημαντικότερος σύλλογος καρναβαλιού της Κολωνίας λέγεται Rote Funken.[1]

Νεώτερη Περίοδος

Ο Τριακονταετής Πόλεμος δεν επηρέασε την πόλη αρνητικά, αφού πλήρωνε τα στρατεύματα που την πλησίαζαν και απέφευγε έτσι πολιορκία και κατάκτηση. Με την παραγωγή και το εμπόριο όπλων μάλιστα οι Κολωνοί έκαναν μεγάλα κέρδη.

Η εισβολή γαλλικών στρατευμάτων το 1794, κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, έθεσε τέλος στην ιστορία της «Αγίας Κολωνίας». Εντάχθηκε, όπως και οι υπόλοιπες γερμανικές περιοχές της δυτικής όχθης του Ρήνου, στην Γαλλία και το 1798 έγινε μέρος του Département de la Roer, πρωτεύουσα του οποίου ήταν το Άαχεν. Αρκετοί πολίτες της Κολωνίας υποδέχτηκαν τα επαναστατικά γαλλικά στρατεύματα ως απελευθερωτές. Εβραίοι και προτεσταντικοί Χριστιανοί της Κολωνίας απέκτησαν ίσα δικαιώματα με τους ρωμαιοκαθολικούς πολίτες. Η πόλη, παρόλο που συχνά πλήρωνε μεγάλα φορολογικά ποσά, έμεινε ακόμη πιστή στην Αυτοκρατορία του Ναπολέοντα, ο οποίος την επισκέφτηκε το 1804.

Το 1815, βάσει απόφασης του Συνεδρίου της Βιέννης, έγινε όπως και η υπόλοιπη Ρηνανία μέρος του βασιλείου της Πρωσίας.

Οι μόνιμες εντάσεις μεταξύ της ρωμαιοκαθολικής Ρηνανίας και του κυρίως προτεσταντικού πρωσικού κράτους είχαν ως επακόλουθο να γίνει η Κολωνία αρκετές φορές εστία σύγκρουσης. Έτσι το 1837 συλλήφθηκε και φυλακίστηκε για δύο έτη ο Αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας Clemens August von Droste-Vischering με αφορμή την διαμάχη για τον γάμο μεταξύ προτεσταντών και ρωμαιοκαθολικών (Mischehenstreit). Το 1874, κατά τη διάρκεια του πολιτισμικού αγώνα (Kulturkampf) συλλήφθηκε και φυλακίστηκε ο Αρχιεπίσκοπος Καρδινάλιος Paul Melchers. Κατέφυγε στην Ολλανδία και καταζητήθηκε σαν συνηθισμένος εγκληματίας. Αυτές οι συγκρούσεις δημιούργησαν μια δυσαρέσκεια του ρωμαιοκαθολικού πληθυσμού της Κολωνίας απέναντι στο πρωσικό κράτος, η οποία ήταν αισθητή ακόμη και μετά από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μέχρι που έγινε πρώτος δυτικογερμανός καγκελάριος ο πρώην δήμαρχος της Κολωνίας, Κόνραντ Αντενάουερ.

Κατά τη διάρκεια του 19ου και 20ου αιώνα, ενσωματώθηκαν πολυάριθμοι γειτονικοί δήμοι στην πόλη της Κολωνίας με αποτέλεσμα ο πληθυσμός της να αυξηθεί σε 700.000 κατοίκους ήδη στην εποχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Επίσης και βιομηχανοποίησή της συνέβαλλε στην αύξηση του πληθυσμού. Ιδιαίτερη σημασία είχε η κατασκευή οχημάτων και μηχανών, ενώ η βαριά βιομηχανία είχε το κέντρο της στην κοντινή κοιλάδα του Ρουρ.

Πολιτισμός

Το Πανεπιστήμιο της Κολωνίας είναι ένα από τα παλαιότερα ιδρύματα της Ευρώπης και παγκοσμίως γνωστό για το οικονομικό του τμήμα. Ακόμη έχει ένα από τα πιο ξακουστά καρναβάλια στην Ευρώπη. Κέλς (Kölsch) ονομάζεται η τοπική διάλεκτός, και ο τύπος μπίρας της Κολωνίας, που σερβίρεται σε χαρακτηριστικά μικρά ποτηράκια. Το δημοφιλέστερο αξιοθέατο της πόλης είναι ο τεράστιος καθεδρικός της ναός, ο Ντομ (Kölner Dom).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

* Πληροφορίες

* Πόλη της Κολωνίας

* Ελληνική Κοινότητα Κολωνίας

Πόλεις της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας

Χώρες της Ευρώπης

1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Εγκυκλοπαίδεια Γερμανίας

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License