1148

Δεύτερη Σταυροφορία

1 Ιανουαρίου – Οι Γάλλοι σταυροφόροι υπό τον βασιλιά Λουδοβίκο Ζ΄ νικούν μια τουρκική ενέδρα δίπλα στον ποταμό Μαίανδρο. Τρεις μέρες αργότερα φτάνουν στη Λαοδίκεια – περνώντας από το σημείο όπου το γερμανικό απόσπασμα με επικεφαλής τον Όθωνα του Φράιζινγκ έχει δεχτεί τόσο καταστροφικά ενέδρα (βλ. 1147). Οι Σταυροφόροι ταλαιπωρούνται άσχημα καθώς διασχίζουν το όρος Κάδμος (γύρω στις 8 Ιανουαρίου) πριν φτάσουν στην Αδαλία στις 20 Ιανουαρίου.[1]
8 Ιανουαρίου – Μάχη του Κάδμου: Οι Γάλλοι σταυροφόροι υπό τον Λουδοβίκο Ζ΄ ηττούνται από τους Σελτζούκους Τούρκους. Η εμπροσθοφυλακή με επικεφαλής τον Geoffrey de Rancon αγνοεί τις εντολές για παύση και προχωρά πολύ μπροστά, χάνοντας την επαφή με τον κύριο στρατό. Οι Γάλλοι δέχονται επίθεση από τους Τούρκους με το τρένο των αποσκευών (μήκους σχεδόν 10 χλμ.) απροστάτευτο. Ο Λούις είναι σε θέση να ξεφύγει από τη μάχη κάτω από την κάλυψη του σκότους.[2]
Μάρτιος – Οι Γάλλοι σταυροφόροι μένουν στην Αδαλία. η έλλειψη διαθέσιμης ναυτιλίας υποχρεώνει τον Λουδοβίκο Ζ' να μοιράσει τις δυνάμεις του — οι ιππότες και τα καλύτερα στρατεύματα τον συνοδεύουν στον Άγιο Συμεών. Μεγάλος αριθμός προσκυνητών και αμάχων προσπαθούν να συνεχίσουν την παραλιακή οδό. Συνεχώς παρενοχλούμενοι από τους Τούρκους σκοτώνονται πολλοί Γάλλοι και Γερμανοί. Λιγότεροι από τους μισούς από αυτούς φτάνουν στα τέλη της άνοιξης στην Αντιόχεια.[3]
7 Μαρτίου - Ο βασιλιάς Κόνραδος Γ' αναρρώνει από τις πληγές του και φεύγει από την Κωνσταντινούπολη με το νοικοκυριό του. Προμηθεύεται καλά χρήματα από τον αυτοκράτορα Μανουήλ Α' (Κομνηνός) και χρησιμοποιεί αυτά τα κεφάλαια για να στρατολογήσει προσκυνητές για να αυξήσει τις δυνάμεις που του απομένουν. Ο Κόνραντ και οι επανεξοπλισμένοι Σταυροφόροι του πλέουν με βυζαντινό στόλο στην Παλαιστίνη. Ο στόλος είναι διασκορπισμένος από καταιγίδες και προσγειώνεται σε διαφορετικά λιμάνια.[4]
19 Μαρτίου - Ο Λουδοβίκος Ζ' και η σύζυγός του, Βασίλισσα Ελεονώρα της Ακουιτανίας, καλωσορίζονται στον Άγιο Συμεών από τον θείο της Ελεονόρας, Ραϋμόνδο του Πουατιέ και όλο το σπιτικό του. Ο Raymond συνοδεύει τους Γάλλους σταυροφόρους στην Αντιόχεια, όπου για τις επόμενες μέρες γίνονται πανηγύρια. Προτρέπει τον Λουδοβίκο να τον συνοδεύσει σε μια εκστρατεία κατά του Χαλεπίου, ο Λουδοβίκος αρνείται και προτιμά να τελειώσει το προσκύνημά του στην Ιερουσαλήμ.[5]
Απρίλιος – Νότιοι Γάλλοι σταυροφόροι υπό τον Αλφόνσο Ιορδάνη της Τουλούζης φτάνουν δια θαλάσσης στην Άκρα. Ο Αλφόνσος πεθαίνει ξαφνικά στην Καισάρεια, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί ότι έχει δηλητηριαστεί από τον κόμη Ραϋμόνδο Β' της Τρίπολης. Οι περισσότερες από τις δυνάμεις της Προβηγκίας γυρίζουν πίσω και επιστρέφουν σπίτι τους. Εν τω μεταξύ, ένα άγνωστο ποσοστό βορειοευρωπαϊκών ναυτικών σταυροφόρων (από την Αγγλία και τη Γερμανία) φθάνει στην Άκρα.[6]
Απρίλιος–Μάιος – Ο Λουδοβίκος Ζ΄ και οι Γάλλοι σταυροφόροι παραμένουν στην Αντιόχεια, αλλά υπάρχουν φήμες για αιμομικτική σχέση μεταξύ της Ελεονόρας της Ακουιτανίας και του Ραϊμόνδου του Πουατιέ. Ο Λουδοβίκος, θορυβημένος για την τιμή του, αναχωρεί με το στρατό του στην Ιερουσαλήμ στα τέλη Μαΐου.Εν τω μεταξύ, ο Κόνραντ Γ' με τον κύριο ευγενή του καλωσορίζονται από τη βασίλισσα Μελισέντε και τον 18χρονο γιο της, συγκυβερνήτη Βαλδουίνο Γ' στην Ιερουσαλήμ.[7]
Ιούνιος - Mu'in al-Din Unur, Σελτζούκος ηγεμόνας (atabeg) της Δαμασκού, προετοιμάζεται για πόλεμο και ενισχύει τις οχυρώσεις της πόλης. Στέλνει ένα επείγον αίτημα για στρατιωτική βοήθεια στον ηγεμόνα των Ζανγκιδών Sayf al-Din. Ο Ουνούρ διατάζει τα στρατεύματά του να καταστρέψουν τις πηγές νερού σε περιοχές που πρέπει να περάσουν οι Σταυροφόροι. Οι Σελτζούκοι κυβερνήτες των παραμεθόριων επαρχιών σταθμεύουν ομάδες προσκοπισμού κατά μήκος του δρόμου προς τη Δαμασκό.[8]
24 Ιουνίου - Συμβούλιο της Άκρας: Ο Κόνραντ Γ', ο Λουδοβίκος Ζ', η Μελισέντε και πολλοί άλλοι ευγενείς συμμετέχουν σε ένα πολεμικό συμβούλιο κοντά στην Άκρα. Αποφασίζουν ότι η Δαμασκός και όχι η Έδεσσα θα είναι ο πρωταρχικός στόχος της Δεύτερης Σταυροφορίας.[9]
Ιούλιος – Οι Σταυροφόροι υπό τον Βαλδουίνο Γ΄ ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους σταυροφόρους στρατούς του Λουδοβίκου Ζ΄ και του Κόνραντ Γ΄ (όλοι μαζί περίπου 50.000 άνδρες) στην Τιβεριάδα. Ανεβαίνουν στην κοιλάδα του Ιορδάνη και περνούν στην επικράτεια των Ζανγκιδών.[10]
24 Ιουλίου - Οι δυνάμεις των Zangid υπό τον Sayf al-Din φτάνουν στη Χομς. Ο Mu'in al-Din Unur στέλνει μια επιστολή τελεσίγραφο στους ηγέτες των Σταυροφόρων για να άρουν την πολιορκία της Δαμασκού. Εν τω μεταξύ, οι επιθέσεις των ανταρτών αποθαρρύνουν τους Σταυροφόρους.[11]
28 Ιουλίου - Πολιορκία της Δαμασκού: Οι Σταυροφόροι αναγκάζονται να αποσυρθούν από την πολιορκία της Δαμασκού μετά από τέσσερις μόνο ημέρες. Πρώτα ο Conrad III, μετά ο υπόλοιπος στρατός των σταυροφόρων, αποφασίζει να υποχωρήσει πίσω στην Ιερουσαλήμ.[12]
Σεπτέμβριος - Οι Γάλλοι σταυροφόροι επιτέθηκαν στην επαρχία της Δαμασκού, ως αντίποινα για την αποτυχία της πολιορκίας τους. Ο Mu'in al-Din Unur μεταφέρει τις δυνάμεις του στο Hawran για να προστατεύσει τη σοδειά και τη μεταφορά του στη Δαμασκό.[13]
8 Σεπτεμβρίου - Ο Κόνραδος Γ' ταξιδεύει από την Άκρα στη Θεσσαλονίκη και συνάπτει συμμαχία με τον Μανουήλ Α' κατά του βασιλιά Ρογήρου Β' της Σικελίας. Κατά την επίσκεψή του ο Ερρίκος Β' (Jasomirgott) παντρεύτηκε την ανιψιά του Μανουήλ, Θεοδώρα Κομνηνή.[14]

Ευρώπη

1 Φεβρουαρίου – Ένας μικρός στόλος σταυροφόρων από Γενοβέζικα και αγγλικά πλοία αποπλέει από τη Λισαβόνα για τους Αγίους Τόπους.[15] Ο αγγλο-φλαμανδικός στόλος των Σταυροφόρων καταλαμβάνει το Οράν.[16]
Πολιορκία της Tortosa: Μια πολυεθνική δύναμη υπό τον Ramon Berenguer IV νικά την πόλη Tortosa των Αλμοραβίδων. Μετά από πολιορκία 7 μηνών η φρουρά παραδίδεται.[17]
Ο βασιλιάς Afonso I (ο Μέγας) της Πορτογαλίας παίρνει τον Abrantes από τους Almoravids. Ο Ramon Berenguer IV κατακτά την πεδιάδα του κάτω Έβρου (μεταξύ 1148–1149).[15]

Αγγλία

Οκτώβριος - Η βασίλισσα Ματίλντα επιστρέφει στη Νορμανδία, εν μέρει λόγω των δυσκολιών της με την Καθολική Εκκλησία. Χωρίς την υποστήριξη του Robert of Gloucester ο προσωπικός της αγώνας για τον αγγλικό θρόνο έχει τελειώσει.[18]

Αυτοκρατορία των Σελτζούκων

Μάχη του Γκάζνι: Οι δυνάμεις των Γκουρίντ υπό τον Σαΐφ αλ-Ντιν Σούρι νικούν τον σουλτάνο της Γκαζναβίδης Μπαχράμ-Σαχ και καταλαμβάνουν την πρωτεύουσα Γκάζνι. Ο Μπαχράμ-Σαχ αναγκάζεται να καταφύγει στην Ινδία.[19]

Αφρική

Εκμεταλλευόμενος τις εσωτερικές διαμάχες και ένα επεισόδιο πείνας, ο Γεώργιος της Αντιόχειας καταλαμβάνει τη Μαχδία (22 Ιουνίου), τη Σούσα (1 Ιουλίου) και τη Σφαξ (12 Ιουλίου) στην Τυνησία, στο όνομα του Ρότζερ Β'.[20]
Μετά την εξέγερση άλλων πόλεων στην περιοχή Meknes (σημερινό Μαρόκο) υπό τον al-Massati, ο πληθυσμός της Θέουτα επαναστατεί ενάντια στους Almohads.[21]

Ανά θέμα
λογοτεχνία

Η Άννα Κομνηνή γράφει την Αλεξιάδα, μια βιογραφία του πατέρα της, του αείμνηστου αυτοκράτορα Αλέξιου Α' (Κομνηνός).

θρησκεία

Η Hildegard of Bingen ιδρύει ένα νέο μοναστήρι στο Rupertsberg στην κοιλάδα του Ρήνου κοντά στο Bingen am Rhein.

Τεχνολογία

Μια ιταλική βιομηχανία μεταξιού ξεκίνησε στο Παλέρμο από τον Roger II, ο οποίος παίρνει πολλούς μεταξουργούς πίσω από την Ελλάδα.

γεννήσεις

Béla III, βασιλιάς της Ουγγαρίας και της Κροατίας (π. 1196)
Bohemond III (το παιδί), πρίγκιπας της Αντιόχειας (π. 1201)
Galgano Guidotti, Ιταλός ιππότης και άγιος (π. 1181)
Isabelle de Meulan, Γαλλίδα ευγενής (π. 1220)
Μωάμεθ Β', ηγεμόνας του Κράτους Νιζάρι Ισμαηλί (π. 1210)
Ōe no Hiromoto, Ιάπωνας ευγενής (π. 1225)
Φιλίππα της Αντιόχειας, πριγκίπισσα της Αντιόχειας (π. 1178)
Qiu Chuji, Κινέζος Ταοϊστής θρησκευτικός ηγέτης (π. 1227)
Ugo Canefri, Ιταλός ιππότης και εργαζόμενος στον τομέα της υγείας (π. 1233)
Urraca της Πορτογαλίας, βασίλισσα σύζυγος του León (π. 1211)

θάνατοι

3 Ιανουαρίου – Άνσελμος του Αγίου Σάμπα, Άγγλος επίσκοπος
6 Ιανουαρίου
Gilbert de Clare, 1ος κόμης του Pembroke (γεν. 1100)
William de Warenne, 3ος κόμης του Surrey (γεν. 1119)
24 Ιανουαρίου - Ascelin (ή Anselm), Άγγλος επίσκοπος
16 Απριλίου
Robert de Bethune, επίσκοπος Χέρεφορντ
Ρότζερ ντε Κλίντον, επίσκοπος του Κόβεντρι
21 Αυγούστου - Γουλιέλμος Β', κόμης του Νεβέρ (γεν. 1089)
17 Σεπτεμβρίου - Conan III, δούκας της Βρετάνης (γεν. 1095)
30 Σεπτεμβρίου - Magnús Einarsson, Ισλανδός επίσκοπος
2 Νοεμβρίου – Μαλαχία, Ιρλανδός αρχιεπίσκοπος (γεν. 1094)
Abu Bakr ibn al-Arabi, Ανδαλουσιανός λόγιος (γεν. 1076)
Alberic of Ostia, Γάλλος καρδινάλιος-επίσκοπος (γεν. 1080)
Alfonso I (Ιορδανία), κόμης της Τουλούζης (γεν. 1103)
Amadeus III, κόμης της Σαβοΐας και της Maurienne
Ari Thorgilsson, Ισλανδός χρονικογράφος (γεν. 1067)
Hedwig of Gudensberg, Γερμανίδα κόμισσα (γεν. 1098)
Ερρίκος της Λωζάνης, Γάλλος μοναχός και ιεροκήρυκας
Μαχάουτ του Αλμπόν, κόμισσα της Σαβοΐας (γεν. 1112)
Reginald III (ή Renaud), κόμης της Βουργουνδίας
Roger III, δούκας της Απουλίας και της Καλαβρίας (γεν. 1118)
Simon of Vermandois, Γάλλος επίσκοπος (γεν. 1093)
Γουλιέλμος του Αγίου Τιερί, Γάλλος ηγούμενος και συγγραφέας
Wuzhu, Κινέζος πρίγκιπας, στρατηγός και υπουργός
Ye Mengde, Κινέζος υπουργός και ποιητής (γεν. 1077)

◄ | 11ος αιώνας | 12ος αιώνας | 13ος αιώνας | ► ◄◄ | ◄ | 1144 | 1145 | 1146 | 1147 | 1148 | 1149 | 1150 | 1151 | 1152 | ► | ►►