1149

auto_awesome
Translate from: English
3,732 / 5,000
Translation results
Translation result
Βυζαντινή Αυτοκρατορία

Άνοιξη – Ο αυτοκράτορας Μανουήλ Α΄ (Κομνηνός) ανακτά την Κέρκυρα με τη βοήθεια των Ενετών, οι οποίοι νικούν τον στόλο της Σικελίας. Κατά τη διάρκεια της τρίμηνης πολιορκίας, ο Βυζαντινός ναύαρχος Στέφανος Κοντοστέφανος σκοτώνεται από πέτρα που πέταξε ένας καταπέλτης. Ο Μανουήλ προετοιμάζει μια επίθεση κατά των Νορμανδών, ο βασιλιάς Ρογήρος Β' στέλνει ένα στόλο (περίπου 40 πλοία) υπό τον Γεώργιο της Αντιόχειας για να λεηλατήσει τα προάστια της Κωνσταντινούπολης.[1]

Εγγύς Ανατολή

Άνοιξη – Ο Νουρ αλ-Ντιν, Σελτζούκος ηγεμόνας (ατάμπεγ) του Χαλεπίου, εισβάλλει στο Πριγκιπάτο της Αντιόχειας και νικά τους Σταυροφόρους υπό τον Ραϊμόνδο του Πουατιέ στο Μπαγκράς. Κινείται νότια για να νικήσει το φρούριο Ινάμπ, ένα από τα λίγα οχυρά των Σταυροφόρων ανατολικά του ποταμού Ορόντη. Ο Raymond με έναν μικρό στρατό (υποστηριζόμενος από τους συμμάχους Assassin υπό τον Ali ibn Wafa) σπεύδει να τον σώσει. Ο Νουρ αλ Ντιν, παραπληροφορημένος για τη δύναμη των σταυροφορικών δυνάμεων, υποχωρεί. Στην πραγματικότητα, οι δυνάμεις των Ζανγκιδών (περίπου 6.000 άνδρες) υπερτερούν αριθμητικά των Σταυροφόρων κατά πάνω από τέσσερις προς ένα. Ενάντια στις συμβουλές του Ali, ο Raymond αποφασίζει να ενισχύσει τη φρουρά του Inab.[2]
Απρίλιος - Ο Βασιλιάς Λουδοβίκος Ζ' και η Βασίλισσα Ελεονώρα της Ακουιτανίας πλέουν προς το σπίτι τους με ξεχωριστά πλοία της Σικελίας. Ενώ ο στόλος γυρίζει την Πελοπόννησο (νότια Ελλάδα) δέχεται επίθεση από πλοία του βυζαντινού ναυτικού. Ο Λούις δίνει εντολή να υψωθεί η γαλλική σημαία και του επιτρέπεται να πλεύσει. Όμως τα πλοία που περιείχαν πολλούς από τους οπαδούς του και τα υπάρχοντά του αιχμαλωτίζονται και μεταφέρονται ως πολεμικό έπαθλο στην Κωνσταντινούπολη.[3]
29 Ιουνίου - Μάχη του Ινάμπ: Ο στρατός των Ζανγκίντ υπό τον Νουρ αλ-Ντιν νικά τον συνδυασμένο στρατό του Ραϊμόνδου του Πουατιέ και των Δολοφόνων του Αλί ιμπν Γουάφα στο Ινάμπ. Μετά τη μάχη, ο Nur al-Din εισβάλλει στην Αντιόχεια και καταλαμβάνει τα φρούρια Artah και Harim. Στη συνέχεια στρέφεται δυτικά για να εμφανιστεί μπροστά στα τείχη της ίδιας της Αντιόχειας και κάνει επιδρομές μέχρι τον Άγιο Συμεών.[4]
Ιούλιος – Ο Βασιλιάς Βαλδουίνος Γ΄ λαμβάνει ένα επείγον αίτημα για βοήθεια από την Αντιόχεια για να σπάσει τον ημιτελή αποκλεισμό της πόλης των Ζανγκιδών. Εν τω μεταξύ, οι Σταυροφόροι αποτυγχάνουν να ανακαταλάβουν το Χαρίμ.[5] Ο Nur al-Din ενισχύει την πολιορκία της Αντιόχειας, αλλά είναι πολύ μεγάλη για να την περιβάλει. Συμφωνείται μια εκεχειρία βάσει της οποίας το Χαρίμ και η πιο ανατολική επικράτεια παραμένουν υπό την κυριαρχία των Σελτζούκων.
15 Ιουλίου - Ο ναός του Παναγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ καθαγιάζεται, μετά την ανοικοδόμηση.

Ευρώπη

Οι ιταλικές «ναυτικές δημοκρατίες» της Γένοβας, της Πίζας και της Βενετίας χρηματοδοτούν το διευρυνόμενο εμπόριο εντός και εκτός Ευρώπης - εμπόριο που περιλαμβάνει μια βιομηχανία όπλων τόσο για βιομηχάνους όσο και για εμπόρους (κατά προσέγγιση ημερομηνία).
24 Οκτωβρίου - Ο Ramon Berenguer IV, κόμης της Βαρκελώνης, κατακτά τη Lleida από τους Almoravids, μετά από μια πολιορκία επτά μηνών (καθώς και τους Fraga και Mequinenza).[6]
Το Åhus, στη σημερινή Σουηδία, αποκτά δικαιώματα πόλης (κατά προσέγγιση ημερομηνία).

Αγγλία

Άνοιξη – Ο Βασιλιάς Στέφανος νικά το Γουόρτσεστερ, αλλά δεν μπορεί να καταλάβει το κάστρο λόγω των ισχυρών άμυνών του. Διώχνει τον William de Beauchamp, άρχοντα της πόλης. Ο Στέφανος χτίζει δύο οχυρά κοντά στο κάστρο για να βοηθήσει στην επίθεση.
Μάρτιος - Ο 16χρονος Ερρίκος του Ανζού, πρωτότοκος γιος της βασίλισσας Ματίλντα, προσγειώνεται στην Αγγλία σε μια δεύτερη προσπάθεια να πάρει τον αγγλικό θρόνο από τον Στέφανο. Ταξιδεύει μέσω του Σάλσμπερι και του Γκλόστερ βόρεια στο Καρλάιλ (Σκωτία).
22 Μαΐου - Ο Ερρίκος του Ανζού ανακηρύσσεται ιππότης στο Καρλάιλ από τον βασιλιά Ντέιβιντ Α'. Ο Ερρίκος αναγνωρίζει το δικαίωμα του βασιλιά της Σκωτίας στη Νορθάμπερλαντ.

Ανά θέμα
εμπόριο

Η Γένοβα χορηγεί τα οφέλη ενός μέρους των δημοσιονομικών εσόδων της πόλης σε μια κοινοπραξία πιστωτών που ονομάζεται compera, το πρώτο παράδειγμα εξυγίανσης του δημόσιου χρέους στη μεσαιωνική Ευρώπη.[7]

θρησκεία

8 Απριλίου - Ο Πάπας Ευγένιος Γ' καταφεύγει στο κάστρο Tusculum όπου συναντά τον Λουδοβίκο Ζ' και την Ελεονόρα της Ακουιτανίας. Προσπαθεί να επανενώσει το ζευγάρι επιμένοντας να αποκαταστήσει την αγάπη μεταξύ τους.[8]
γεννήσεις

Αλβέρτος του Βερτσέλι, πατριάρχης Ιεροσολύμων (π. 1214)
Al-Fa'iz bi-Nasr Allah, χαλίφης των Φατιμιδών (π. 1160)
Choe Chung-heon, Κορεάτης ηγεμόνας του Goryeo (π. 1219)
Fujiwara no Kanezane, Ιάπωνας ευγενής (π. 1207)
Majd al-Din ibn Athir, Ζανγκίδης ιστορικός (π. 1210)
Μαργαρίτος του Μπρίντιζι, Σικελός ναύαρχος (π. 1197)
Minamoto no Michichika, Ιάπωνας ευγενής (π. 1202)
Μωάμεθ του Γκορ, ηγεμόνας της Αυτοκρατορίας των Γκουριδών (π. 1206)
Odon of Poznań, δούκας της Μεγάλης Πολωνίας (π. 1194)
Shikishi, Ιαπωνική πριγκίπισσα, ποιήτρια και καλόγρια (π. 1201)

θάνατοι

15 Ιανουαρίου - Βερεγγάρια της Βαρκελώνης, βασίλισσα της Καστίλλης (γεν. 1116)
10 Μαρτίου - Reginald I (ο Μονόφθαλμος), κόμης του Μπαρ
24 Απριλίου – Petronille de Chemillé, Γαλλίδα ηγουμένη
8 Μαΐου – Bernard du Bec, Γάλλος Βενεδικτίνος Ηγούμενος
29 Ιουνίου - Ραϋμόνδος του Πουατιέ, πρίγκιπας της Αντιόχειας
28 Αυγούστου - Mu'in al-Din Unur, Σελτζούκος ηγεμόνας της Δαμασκού
30 Σεπτεμβρίου – Arnaud de Lévezou, Γάλλος αρχιεπίσκοπος
8 Οκτωβρίου - Αλ-Χαφίζ, χαλίφης του Χαλιφάτου των Φατιμιδών
Joseph ibn Tzaddik, Ισπανοεβραίος ραβίνος και ποιητής
Machig Labdrön, Θιβετιανός βουδιστής δάσκαλος (γεν. 1055)
Pedro Helías, αρχιεπίσκοπος του Santiago de Compostela
Qadi Ayyad, Αλμοραβιδικός ιμάμης και αρχιδικαστής (γεν. 1083)
Στέφανος Κοντοστέφανος, Βυζαντινός αριστοκράτης (γεν. 1107)

◄ | 11ος αιώνας | 12ος αιώνας | 13ος αιώνας | ► ◄◄ | ◄ | 1145 | 1146 | 1147 | 1148 | 1149 | 1150 | 1151 | 1152 | 1153 | ► | ►►