.
Σουδάν
Το Σουδάν είναι χώρα της Αφρικής, με έκταση 1.861.484 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 36.750.000, σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2011[1].
Αποτελεί τη τρίτη μεγαλύτερη σε έκταση χώρα της αφρικανικής ηπείρου, τη δεύτερη μεγαλύτερη αραβική και η δέκατη έκτη μεγαλύτερη χώρα παγκοσμίως. Συνορεύει με την Αίγυπτο (Βόρεια), την Ερυθραία και την Αιθιοπία (Ανατολικά), το Νότιο Σουδάν (Νότια) και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (Νοτιοδυτικά), το Τσαντ (Δυτικά) και την Λιβύη (Βορειοδυτικά) ενώ βρέχεται και από την Ερυθρά θάλασσα. Το Σουδάν διαπλέει ο ποταμός Νείλος. Πρωτεύουσά του είναι η πόλη Χαρτούμ. Το Σουδάν έχει υποστεί δύο εμφυλίους πολέμους το 1955 έως το 1972 ο πρώτος και το 1983 έως το 2005 ο δεύτερος, μεταξυ βορρά και νότου, που οδήγησε τελικά στην ανεξαρτητοποίηση του νότιου μέρους της χώρας το 2011. Επίσης, τόσο στα ανατολικά του όσο και στα δυτικά του έχει ανοιχτά μέτωπα. Συγκεκριμένα, πολύ γνωστό λόγω της τραγικής κατάστασης που επικρατεί είναι το Νταρφούρ.
Εκτιμάται ότι στην περιοχή Νταρφούρ του Σουδάν υπάρχουν 1,2 εκατομμύρια εκτοπισμένοι άνθρωποι, ενώ περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι χρειάζονται επειγόντως τρόφιμα.[4] Στην περιοχή βρίσκονται διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις με στόχο να απαλύνουν τον πόνο των προσφύγων και των κατοίκων. Η επαφή μεταξύ Ελλάδας και Σουδάν είναι γνωστή. Από τα αρχεία του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών αναφέρεται ότι η ελληνική παρουσία στο Σουδάν χρονολογείται περίπου από τις αρχές του 20ου αιώνα και σήμερα περί τα 250 άτομα δραστηριοποιούνται κυρίως στο βιομηχανικό και εμπορικό τομέα.[5] Τον Ιανουάριο του 2007 επέστρεψε η Λίρα Σουδάν ως νομισματική μονάδα.
Ιστορία
Το Σουδάν μέχρι την ανεξαρτητοποίησή του ήταν υπό την κατοχή της Αιγύπτου και Βρετανική αποικία. Η ανεξαρτησία του δόθηκε και εγγυήθηκε ταυτόχρονα από τις δυο χώρες όταν η Αίγυπτος παραιτήθηκε από τις διεκδικήσεις της το 1954.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 ξέσπασαν οι πρώτες βίαιες συγκρούσεις, λίγο μετά την απόφαση για την ανεξαρτησία του Σουδάν, με το τελευταίο να αποκτά επίσημα την ανεξαρτησία του το 1956. Οι πρώτες συμπλοκές έγιναν μεταξύ στασιαστών στις πόλεις του νότου και των δυνάμεων της Βρετανικής Διοίκησης. Από το 1955 έως το 1972 η Σουδανική κυβέρνηση αντιμετώπιζε στην περιοχή τις δυνάμεις των ανταρτών Ανγιάνγα, οι οποίοι ζητούσαν μεγαλύτερη αυτονομία για τον Νότο (Πρώτος Σουδανικός Εμφύλιος Πόλεμος).[6] Η διαμάχη αυτή ανάμεσα στο βόρειο και το νότιο τμήμα του Σουδάν έληξε τον Μάρτιο του 1972, με την Ειρηνευτική Συνθήκη της Αντίς Αμπέμπα, ενώ υπολογίζεται πως στοίχισε την ζωή σε περισσότερους από 500.000 ανθρώπους.
Το 1983 ξεσπούν νέες διαμάχες μεταξύ του βόρειου και του νότιου τμήματος της χώρας (Δεύτερος Σουδανικός Εμφύλιος Πόλεμος). Την εποχή αυτή ιδρύθηκε στην περιοχή ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός του Σουδάν (Sudan People's Liberation Army - SPLA και το πολιτικό του τμήμα Λαϊκό Απελευθερωτικό Κίνημα του Σουδάν, Sudan People's Liberation Movement - SPLM). Οι διαμάχες μεταξύ του Στρατού της Κυβέρνησης του Σουδάν και του SPLA θα κρατήσουν τελικά μέχρι το 2005, όταν οι δυο πλευρές θα υπογράψουν στην Κένυα στις 9 Ιουλίου τη Συνολική Ειρηνευτική Συμφωνία (Comprehensive Peace Agreement - CPA, γνωστή και ως Συμφωνία της Ναϊβάσα). Τα θύματα αυτού του δεύτερου πολέμου υπολογίζονται γύρω στα 2 εκατομμύρια, ενώ περίπου 4 εκατομμύρια κάτοικοι της περιοχής υπολογίζεται πως αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν.[7] Η εν λόγω ένοπλη σύρραξη ήταν ο εμφύλιος πόλεμος με την μεγαλύτερη διάρκεια στην αφρικανική Ιστορία.
Από το 2003 στο δυτικό Σουδάν, στην περιοχή του Νταρφούρ, μαίνεται διαμάχη μεταξύ των ντόπιων Αφρικανών κατοίκων και Αράβων νομάδων βορινότερων περιοχών. Λόγω της μείωσης των εδαφών των βοσκότοπων στις βόρειες περιοχές, ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής, μεγάλος αριθμός νομάδων, υπό την προστασία της κυβέρνησης του Σουδάν, αποφάσισε να μετακινηθούν προς το Νταρφούρ, εκτοπίζοντας με τη βία τους ντόπιους. Η αντίδραση των κατοίκων ήρθε με τη δημιουργία ένοπλων αντάρτικων ομάδων. Στις 5 Μαΐου του 2006, μια ομάδα ενός από τα μεγαλύτερα τότε αντάρτικα σώματα της περιοχής, του «Σουδανικού Απελευθερωτικού Στρατού» (SLA), που βρισκόταν υπό την ηγεσία του Μίνι Μινάουι υπέγραψε ειρηνευτική συμφωνία με την κυβέρνηση του Χαρτούμ στην πρωτεύουσα της Νιγηρίας Αμπούτζα, η οποία έμεινε γνωστή ως Συμφωνία του Μαΐου. Κανένα άλλο από τα αντάρτικα σώματα του Νταρφούρ δεν προχώρησε σε συμφωνία ειρήνευσης, ενώ και ο ίδιος ο Μινάουι το 2011 δήλωσε πως η Συμφωνία απέτυχε πλήρως και ξεκίνησε ξανά νέες μάχες κατά της Κυβέρνησης.[8][9]
Το Μάιο του 2008 το Σουδάν διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με το Τσαντ, κατηγορώντας το ότι προσέφερε βοήθεια στους αντάρτες του «Κινήματος για την Ισότητα και τη Δικαιοσύνη» (JEM) της περιοχής του Νταρφούρ [10] να εξαπολύσουν επίθεση εναντίον του Χαρτούμ (11 Μαΐου 2008). Οι δυο χώρες υπέγραψαν στις 3 Μαΐου του 2009 στην Ντόχα συμφωνία συμφιλίωσης, η οποία προβλέπει ανάμεσα στα άλλα τον έλεγχο των συνόρων, ώστε να εμποδιστεί η διείσδυση ανταρτών του Τσαντ προερχομένων από το Σουδάν και Σουδανών ανταρτών προερχομένων από το Τσαντ. [11] Οι συνομιλίες διεξήχθησαν με πρωτοβουλία της Λιβύης και του Κατάρ.
Οι φυλετικές συγκρούσεις στο Νταρφούρ συνεχίστηκαν και στο τέλος του 2008, παρά την παρουσία των ειρηνευτικών δυνάμεων.[12] Το Μάρτιο του 2009 βρήκαν το θάνατο 750 άνθρωποι σε φυλετικές συγκρούσεις ανάμεσα στις φυλές Νουέρ και Μούρλε στο κρατίδιο Τζονγλέι ύστερα από επιδρομές ενόπλων σε χωριά με στόχο να κλέψουν βοοειδή.[13]
Με βάση την Συμφωνία της Ναϊβάσα, τον Ιανουάριο του 2011 διενεργήθηκε δημοψήφισμα με το οποίο οι πολίτες του νοτίου Σουδάν αποφάσισαν την ανεξαρτητοποίησή τους από την Δημοκρατία του Σουδάν. Στις 9 Ιουλίου 2011 το Νότιο Σουδάν αποσπάστηκε και έγινε ανεξάρτητη χώρα [14].
Διακυβέρνηση
Πρόεδρος της χώρας είναι από το 1989 ο Ομάρ Μπασίρ.Αντιπρόεδρος από το 2005 ο Αλί Οσμάν Τάχα. Στις 5 Ιουλίου του 2005 επικυρώθηκε, με βάση ειρηνευτική συμφωνία, ένα προσωρινό Σύνταγμα. Το Δεκέμβριο του 2005 υπογράφηκε το Σύνταγμα του Νοτίου Σουδάν, το οποίο αποσχίστηκε από το Σουδάν στις 9 Ιουλίου 2011 και έγινε ανεξάρτητο. Το Σουδάν αναγνώρισε το νέο κράτος.
Εκλογές
Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[1].
Γενικές εκλογές 2010
Στις γενικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν στις 11-15 Απριλίου 2010, ο Ομάρ Μπασίρ επανεξελέγη πρόεδρος με ποσοστό 68,2%. Οι εκλογές αναγνωρίστηκαν ως νόμιμες από διεθνείς φορείς, οι οποίοι επισήμαναν πάντως ορισμένες παρατυπίες[15]. Για πρώτη φορά διεξήχθησαν και προεδρικές εκλογές στο Νότιο Σουδάν, με νικητή τον Σάλβα Κίιρ Μαγιαρντίτ από το Λαϊκό Απελευθερωτικό Κίνημα του Σουδάν, με ποσοστό 92,99% των ψήφων έναντι 7,01% για το Λαμ Ακόλ. To κόμμα του Μπασίρ κέρδισε και τις παράλληλες βουλευτικές εκλογές.[16] Το κυβερνών NCP κέρδισε 73% των εδρών, ενώ το SPLM το 22%. Το υπόλοιπο 5% κέρδισαν μικρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης. [17]
| Υποψήφιοι - Κόμματα | Ψήφοι | % |
|---|---|---|
| Ομάρ Χασάν αλ-Μπασίρ – Εθνικό Κογκρέσο | 6.901.694 | 68,24% |
| Γιασίρ Αρμάν – Λαϊκό Μέτωπο Απελευθέρωσης του Σουδάν | 2.193.826 | 21,69% |
| Αμπντουλάχ Ντενγκ Νχιάλ – Λαϊκό Κόμμα του Κογκρέσου | 396.139 | 3,92% |
| Χατίμ Αλ-Σιρ – Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα | 195.668 | 1,93% |
| Αλ-Σαντίκ Αλ-Μαχντί – Κόμμα Ούμα | 96.868 | 0,96% |
| Καμίλ Ιντρίς – ανεξάρτητος | 77.132 | 0,76% |
| Μαχμούτ Αχμέτ Τζέχα – ανεξάρτητος | 71.708 | 0,71% |
| Μουμπάρακ αλ-Φαντίλ – Κόμμα Εκσυγχρονισμού και Ανανέωσης Ούμα | 49.402 | 0,49% |
| Μουνίρ Σέιχ Ελ-ντιν Τζαλάμπ – Νέο Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα | 40.277 | 0,40% |
| Αμπντέλ-Αζίζ Χαλίντ – Σουδανικός Εθνικός Συνασπισμός | 34.592 | 0,34% |
| Φατίμα Αμπντέλ-Μαχμούντ – Σουδανική Σοσιαλιστική Δημοκρατική Ένωση | 30.562 | 0.30% |
| Μοχάμετ Ιμπραχίμ Νουγκούντ – Σουδανικό Κομμουνιστικό Κόμμα | 26.442 | 0,26% |
| Σύνολο ψήφων | 10.114.310 | 100,00% |
| Πηγή: Sudan Tribune | ||
Δημογραφία
Οι περισσότεροι Σουδανοί είναι αραβόφωνοι μουσουλμάνοι αν και η πλειοψηφία μιλάει και μια παραδοσιακή μη-αραβική γλώσσα (π.χ. νουβικά, φουρ, νούμπα, ινγκεσσάνα κλπ.). Ανάμεσα σε αυτούς υπάρχουν αρκετές διακριτές φυλετικές ομάδες. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 51,42 χρόνια (50,49 χρόνια οι άνδρες και 52,4 οι γυναίκες).[1]
Μεταφορές
Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Άρθρο για τη γενοκτονία στο Νταρφούρ.
Παραπομπές
↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Σουδάν CIA World Factbook
↑ Sudan Tribune
↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 "World Economic Outlook Database". ΔΝΤ. Οκτώβριος 2009. Ανακτήθηκε την 18-10-2009.
↑ Η κρίση στην περιοχή Νταρφούρ του Σουδάν UNICEF
↑ Διμερείς σχέσεις Ελλάδος-Σουδάν Υπουργείο Εξωτερικών
↑ Sudan Civil War. globalsecurity.org
↑ U.S. Committee for Refugees, 2001
↑ Δεκάδες νεκροί από τις μάχες ανταρτών και στρατού στο Σουδάν, Καθημερινή, 21 Ιαν. 2011
↑ ΔΝέες συγκρούσεις ανταρτών και στρατού στο Νταρφούρ, Ελευθεροτυπία, 25 Ιαν. 2011
↑ in.gr, Διακόπτει το Σουδάν τις διπλωματικές σχέσεις με το Τσαντ, 11 Μαΐου 2008
↑ Η Σημερινή, Συμφωνία συμφιλίωσης Σουδάν-Τσαντ, 4 Μαΐου 2009.
↑ Ναυτεμπορική, Σουδάν: 250 νεκροί σε φυλετικές συγκρούσεις, 15 Δεκεμβρίου 2008.
↑ Εξπρές, Σουδάν. Συγκρούσεις ύστερα από εκτεταμένες ζωοκλοπές στοίχισαν τη ζωή 750 ανθρώπων, 26 Μαρτίου 2009.
↑ "South Sudan admitted to U.N. as 193rd member". Reuters.
↑ Τα Νέα, Νέα θητεία για τον καταζητούμενο πρόεδρο του Σουδάν Ομάρ Μπασίρ, 28-05-2010.
↑ "Sudan's al-Bashir wins landmark presidential poll". France 24. 26-04-2010. Ανακτήθηκε την 26-04-2010.
↑ Election Results of the National Assembly SSRC Making Sense of Sudan
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
