Βαρυφωτόνιο
αγγλικά : Graviphoton
γαλλικά :
γερμανικά :
Στη θεωρητική φυσική, ένα Βαρυφωτόνιο ή Βαρυδιάνυσμα είναι ένα υποθετικό σωματίδιο που εμφανίζεται ως διέγερση του μετρικού τανυστή (δηλαδή του βαρυτικού πεδίου) σε διαστάσεις χωροχρόνου υψηλότερες από τέσσερις, όπως περιγράφεται στη θεωρία Kaluza – Klein. Ωστόσο, οι κρίσιμες φυσικές του ιδιότητες είναι ανάλογες με ένα (μαζικό) φωτονίο: προκαλεί μια «διανυσματική δύναμη», μερικές φορές ονομάζεται «πέμπτη δύναμη». Το ηλεκτρομαγνητικό δυναμικό \( A_{\mu } \) προκύπτει από ένα επιπλέον συστατικό του μετρικού τανυστή \( g_{{\mu 5}} \)}, όπου το 5 επισημαίνει μια πρόσθετη, πέμπτη διάσταση.
Στις θεωρίες βαρύτητας με εκτεταμένη υπερσυμμετρία (εκτεταμένη υπερβαρύτητα), ένα Βαρυφωτόνιο είναι συνήθως ένας υπερ-εταίρος του Βαρυτονίου που συμπεριφέρεται σαν ένα φωτονίο και είναι επιρρεπές στη βαρυτική δύναμη, όπως εκτιμήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Σε αντίθεση με το Βαρυτόνιο ωστόσο, μπορεί να παρέχει μια απωθητική (καθώς και μια ελκυστική) δύναμη, και έτσι, από κάποια τεχνική έννοια, έναν τύπο αντι-βαρύτητας. Υπό ειδικές συνθήκες, λοιπόν, σε αρκετά φυσικά μοντέλα, που συχνά προέρχονται από τις αναφερόμενες πενταδιάστατες θεωρίες, μπορεί στην πραγματικότητα να ακυρώσει τη βαρυτική έλξη στο στατικό όριο. Ο Joël Scherk διερεύνησε τις ημιρεαλιστικές πτυχές αυτού του φαινομένου, υποκινώντας τις αναζητήσεις για φυσικές εκδηλώσεις αυτού του μηχανισμού.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
