Θεωρία υγρών Fermi
αγγλικά : Fermi liquid theory
γαλλικά : Liquide de Fermi
γερμανικά : Fermi-Flüssigkeits-Theorie
Η θεωρία υγρών Fermi (επίσης γνωστή ως θεωρία Landau Fermi υγρών ) είναι ένα θεωρητικό μοντέλο αλληλεπίδρασης φερμιονίων που περιγράφει την κανονική κατάσταση των περισσότερων μετάλλων σε αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες. Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των σωματιδίων του συστήματος πολλών σωμάτων δεν χρειάζεται να είναι μικρές. Η φαινομενολογική θεωρία των υγρών Fermi εισήχθη από το σοβιετικό φυσικό Lev Davidovich Landau το 1956 και αργότερα αναπτύχθηκε από τους Alexei Abrikosov και Isaak Khalatnikov χρησιμοποιώντας τη θεωρία της διαγραμματικής διαταραχής. Η θεωρία εξηγεί γιατί ορισμένες από τις ιδιότητες ενός αλληλεπιδρώντος φερμιονικού συστήματος είναι πολύ παρόμοιες με εκείνες του ιδανικού αερίου Fermi (δηλαδή μη αλληλεπιδρώντα φερμιόνια) και γιατί άλλες ιδιότητες διαφέρουν.
Σημαντικά παραδείγματα όπου εφαρμόστηκε επιτυχώς η θεωρία υγρών Fermi είναι κυρίως ηλεκτρόνια στα περισσότερα μέταλλα και το υγρό ήλιο-3. Το υγρό ήλιο-3 είναι ένα υγρό Fermi σε χαμηλές θερμοκρασίες (αλλά όχι αρκετά χαμηλό για να βρίσκεται στην υπερρευστή φάση του). Το ήλιο-3 είναι ένα ισότοπο ηλίου, με 2 πρωτόνια, 1 νετρόνιο και 2 ηλεκτρόνια ανά άτομο. Επειδή υπάρχει ένας άρτιος αριθμός φερμίων μέσα στον πυρήνα, το ίδιο το άτομο είναι επίσης ένα φερμιόνιο. Τα ηλεκτρόνια σε ένα κανονικό (μη υπεραγώγιμο) μέταλλο σχηματίζουν επίσης ένα υγρό Fermi, όπως και τα νουκλεόνια (πρωτόνια και νετρόνια) σε έναν ατομικό πυρήνα. Το ρουθηνικό στρόντιο εμφανίζει ορισμένες βασικές ιδιότητες των υγρών Fermi, παρά το γεγονός ότι είναι πολύ συσχετισμένο υλικό και συγκρίνεται με υπεραγωγούς υψηλής θερμοκρασίας .
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
