Οριακή γωνία
αγγλικά : Quarkonium
γαλλικά : Quarkonium
γερμανικά : Quarkonium
Η οριακή γωνία (ή κρίσιμη γωνία) είναι η γωνία στην οποία πραγματοποιείται το φαινόμενο της ολικής εσωτερικής ανάκλασης.
Κατά την διάδοση του φωτός από ένα οπτικά πυκνό μέσο με δείκτη διάθλασης \( {\displaystyle n_{i}} \) σε ένα οπτικά αραιό με με δείκτη διάθλασης \( {\displaystyle n_{t}} \) \( {\displaystyle (n_{i}>n_{t})} \), η γωνία διάθλασης \( {\displaystyle \theta _{t}} \) είναι σύμφωνα με τον νόμο του Σνελ μεγαλύτερη από την γωνία πρόσπτωσης \( {\displaystyle \theta _{i}} \). Όταν η γωνία πρόσπτωσης αποκτήσει την οριακή (ή κρίσιμη τιμή) \( {\displaystyle \theta _{c}} \), η διαθλώμενη ακτίνα διαδίδεται παράλληλα προς την διαχωριστική επιφάνεια, δηλαδή \( {\displaystyle \theta _{t}=90^{\circ }} \). Για γωνίες πρόσπτωσης μεγαλύτερες της οριακής \( {\displaystyle \theta _{i}>\theta _{c}} \) έχουμε το φαινόμενο της ολικής ανάκλασης όπου όλη η ενέργεια ανακλάται από την διαχωριστική επιφάνεια. Στην παρακάτω εικόνα απεικονίζεται το παραπάνω φαινόμενο για αυξανόμενες γωνίες πρόσπτωσης.
Ανάκλαση και διάθλαση από ένα οπτικά πυκνό σε ένα τοπικά αραιό μέσο.
Έτσι μια ακτίνα φωτός που διέρχεται π.χ. από το γυαλί στον αέρα, αν έχει γωνία πρόσπτωσης (σε σχέση με την κάθετη στην επιφάνεια του γυαλιού) μεγαλύτερη της οριακής γωνίας, το φως ανακλάται στο γυαλί και δεν μεταδίδεται στον αέρα.
ολική ανάκλαση σε ημικυκλικό δίσκο
Η οριακή γωνία μπορεί να υπολογιστεί από το νόμο του Snell,
\( {\displaystyle n_{1}sin{\theta _{i}}=n_{2}sin{\theta _{t}}} \)
λύνοντας ως πρός την γωνία πρόσπτωσης θ i {\displaystyle \theta _{i}} {\displaystyle \theta _{i}} παίρνουμε:
\( {\displaystyle sin{\theta _{i}}={\frac {n_{2}}{n_{1}}}sin{\theta _{t}}} \)
Για να βρούμε την οριακή γωνία, θα υπολογίσουμε την γωνία \( {\displaystyle \theta _{i}} \)( όταν \( {\displaystyle \theta _{t}=90^{\circ }} \) , δηλαδή \({\displaystyle sin{\theta _{t}}=1} \)
Η τιμή της \( {\displaystyle \theta _{i}} \) που βρίσκουμε με αυτούς τους υπολογισμούς είναι η κρίσιμη γωνία \( {\displaystyle \theta _{c}} \).
Στην εικόνα παρατηρούμε το φαινόμενο της ολικής εσωτερικής ανάκλασης σε δείγμα από ακρυλικό γυαλί που περιβάλλεται από αέρα.
\( {\displaystyle \theta _{c}=\theta _{i}=arcsin({\frac {n_{2}}{n_{1}}})} \)
Για παράδειγμα εάν ακτίνα διαδίδεται από γυαλί (με δείκτη διάθλασης περίπου ίσο με \( {\displaystyle 1.5} ) \) στον αέρα (με δείκτη διάθλασης 1) η οριακή γωνία σύμφωνα με τα παραπάνω θα είναι \( {\displaystyle \theta _{c}=arcsin({\frac {1}{1.5}})=41.8^{\circ }} \) Όταν φως προσπίπτει με γωνία λίγο μικρότερη από \( {\displaystyle 41.8^{\circ }} \) θα μεταδίδεται μερικώς στο άλλο μέσο ενώ όταν προσπίπτει με γωνία μεγαλύτερη των \( {\displaystyle 41.8^{\circ }} \) θα ανακλάται πλήρως στο αρχικό μέσο.
Η μικρή κρίσιμη γωνία είναι ο λόγος που ένα κατεργασμένο διαμάντι λάμπει στο φως.
Εάν ο λόγος \( {\displaystyle {\frac {n_{2}}{n_{1}}}} \) είναι μεγαλύτερος του 1 τότε το \( {\displaystyle arcsin} \) δεν ορίζεται. Η οριακή γωνία ορίζεται μόνο όταν \( {\displaystyle {\frac {n_{2}}{n_{1}}}} \) είναι μικρότερο του 1 . Έτσι το φαινόμενο της ολικής εσωτερικής ανάκλασης μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον όταν το φως διαδίδεται από ένα μέσο σε ένα άλλο με χαμηλότερο δείκτη διάθλασης.
Η οριακή γωνία, συνήθως, είναι μικρή όταν το πυκνό μέσο έχει μεγάλο δείκτη διάθλασης και το αραιό μέσο είναι ο αέρας. Όταν το πυκνό μέσο είναι για παράδειγμα το διαμάντι που έχει \( {\displaystyle n=2.42} \) τότε \( {\displaystyle \theta _{c}=24^{\circ }} \) , ενώ για το στεφανύαλο , όπου \( {\displaystyle n=1.52\Rightarrow \theta _{c}=41^{\circ }} \). Για τον λόγο αυτό, όταν επεξεργαζόμαστε διαμάντια ή κρύσταλλα κόβοντας κατάλληλα πολλές έδρες, αυτά λάμπουν.
Αυτό συμβαίνει διότι οι ακτίνες του φωτός που εισέρχονται στα υλικά αυτά, υφίστανται ολική εσωτερική ανάκλαση στις έδρες της οπίσθιας πλευράς , με αποτέλεσμα να εξέρχονται πάλι από την εμπρόσθια πλευρά. Λόγω του μεγάλου δείκτη διάθλασης (δηλαδή της μικρής οριακής γωνίας) και του μεγάλου αριθμού εδρών, το μεγαλύτερο μέρος των ακτινών που εισέρχονται υφίστανται ολική ανάκλαση.
Παραδείγματα από την καθημερινή ζωή
Φαινόμενο ολικής ανάκλασης όπως το αντιλαμβάνεται ένας δύτης. Στον δύτη φτάνουν διαθλώμενες ακτίνες από τον αέρα αλλά και ακτίνες που προέρχονται από ολική ανάκλαση στην επιφάνεια του νερού. Έτσι, κοιτάζοντας στην επιφάνεια βλέπει ένα κατοπτρικό είδωλο του βυθού.
Η ολική ανάκλαση μπορεί να παρατηρηθεί στην διεπιφάνεια αέρα-νερού.
Η ολική ανάκλαση μπορεί να παρατηρηθεί όταν καθώς κολυμπάμε, ανοίγουμε τα μάτια μας κάτω από την επιφάνεια του νερού. Αν το νερό είναι ήρεμο, τότε η επιφάνεια μοιάζει με καθρέπτη.
Όπως φαίνεται στο σχήμα, όταν βρισκόμαστε μέσα στο νερό και κοιτάζουμε προς τα πάνω, το οπτικό μας πεδίο έξω από το νερό περιορίζεται σε ένα κώνο με γωνία μικρότερη της οριακής. Για γωνίες μεγαλύτερες της οριακής, οι φωτεινές ακτίνες που φτάνουν στα μάτια μας προέρχονται από ολική ανάκλαση του φωτός στη διαχωριστική επιφάνεια νερού αέρα και αυτό που βλέπουμε είναι ο βυθός.
Παραπομπές
RAYMOND A. SERWAY physics for scientists and engineers, third edition, ΘΕΡΜΟΔΥΝΑΜΙΚΗ-ΚΥΜΑΤΙΚΗ-ΟΠΤΙΚΗ
Τάσος Τζανόπουλος 1ο λύκειο Γαλατσίου/ Φυσική Γ’Λυκείου
Παναγιωτακόπουλος,Γ. ,Μαθιουδάκης Γ., (2009),Φυσική Γ΄Λυκείου,Εκδ. Σαββάλας
Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων/ Επιχειρησιακό πρόγραμμα Εκπαίδευση και δια βίου μάθηση Διαδραστικά σχολικά βιβλία/ Φυσική Θετικής και Τεχνολογικής κατεύθυνσης Γ΄ Λυκείου
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
ebooks.edu.gr/modules/ebook/
www.sciencetube.gr
gkatsikogiorgos.blogspot.gr
www.clab.edc.uoc.gr
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org και el.wiktionary.org/. Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
