Μοντέλο Nambu-Jona-Lasinio
αγγλικά : Nambu–Jona-Lasinio model
γαλλικά :
γερμανικά :
Στην κβαντική θεωρία πεδίου, το μοντέλο Nambu - Jona-Lasinio (ή πιο συγκεκριμένα: το μοντέλο Nambu και Jona-Lasinio) είναι μια περίπλοκη αποτελεσματική θεωρία νουκλεονίων και μεσονίων που κατασκευάζονται από αλληλεπίδραση φερμιονίων με χειρική συμμετρία, ανάλογη με την κατασκευή ζευγών Cooper από ηλεκτρόνια στη θεωρία της υπεραγωγιμότητας BCS. Η «πολυπλοκότητα» της θεωρίας έχει γίνει πιο φυσική καθώς τώρα θεωρείται ως προσέγγιση χαμηλής ενέργειας της ακόμα πιο βασικής θεωρίας της κβαντικής χρωμοδυναμικής, η οποία δεν λειτουργεί με τη μέθοδο διαταραχών σε χαμηλές ενέργειες.
Το μοντέλο είναι εμπνευσμένο απο θεωρίες της στερεάς κατάστασης, ιδιαίτερα με την ανακάλυψη BCS του 1957. Ο πρώτος δημιουργός του μοντέλου Nambu - Jona-Lasinio, Yoichiro Nambu, συνέβαλε επίσης ουσιαστικά στη θεωρία της υπεραγωγιμότητας, δηλαδή στο "Φορμαλισμός Nambu". Ο δεύτερος ερευνητής που συνέβαλε ήταν ο Giovanni Jona-Lasinio. Η κοινή των συγγραφέων που εισήγαγαν το μοντέλο εμφανίστηκε το 1961. να επόμενο έγγραφο περιλαμβάνει σπάσιμο χειρικής συμμετρίας, ισοσπιν και παραδοξότητα Ταυτόχρονα, το ίδιο μοντέλο εξετάστηκε ανεξάρτητα από τους σοβιετικούς φυσικούς Valentin Vaks και Anatoly Larkin.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
