Διπλοθλαστικότητα
αγγλικά : Birefringence
γαλλικά :
γερμανικά :
Η διπλοθλαστικότητα είναι η οπτική ιδιότητα ενός υλικού με δείκτη διάθλασης που εξαρτάται από την κατεύθυνση πόλωσης και διάδοσης του φωτός. Αυτά τα οπτικά ανισότροπα υλικά λέγεται ότι είναι Διπλοθλαστικά . Η διπλοθλαστικότητα συχνά ποσοτικοποιείται ως η μέγιστη διαφορά μεταξύ των διαθλαστικών δεικτών που παρουσιάζονται από το υλικό. Οι κρύσταλλοι με μη κυβικές κρυσταλλικές δομές είναι συχνά διπλοθλαστικοί όπως και τα πλαστικά υπό μηχανική καταπόνηση.
Η διπλοθλαστικότητα είναι υπεύθυνη για το φαινόμενο της διπλής διάθλασης κατά το οποίο μια ακτίνα φωτός, όταν προσπίπτει σε ένα διπλοθλαστικό υλικό, χωρίζεται με πόλωση σε δύο ακτίνες λαμβάνοντας ελαφρώς διαφορετικές διαδρομές. Αυτό το φαινόμενο περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Δανό επιστήμονα Rasmus Bartholin το 1669, ο οποίος το παρατήρησε σε ασβεστίτη, έναν κρύσταλλο που έχει μία από τις ισχυρότερες αντιπαραθέσεις. Ωστόσο, μόλις τον 19ο αιώνα ο Augustin-Jean Fresnel περιέγραψε το φαινόμενο από την άποψη της πόλωσης, κατανοώντας το φως ως ένα κύμα με στοιχεία πεδίου σε εγκάρσια πόλωση (κάθετα προς την κατεύθυνση του διανύσματος κύματος).
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
