.
Η νανόχεντρα (Vipera ursinii) είναι ιοβόλο φίδι της οικογένειας των εχιδνιδών. Είναι ευρέως διαδεδομένο είδος, μπορεί να βρεθεί από την νοτιοανατολική Γαλλία μέχρι την Κίνα.[2] Επί του παρόντος δεν έχουν αναγνωριστεί υποείδη.[3] Πήρε την επιστημονική ονομασία Vipera ursinii προς τιμήν του Ιταλού φυσιοδίφη Αντόνιο Ορσίνι (1788–1870).[4]
Περιγραφή
| Νανόχεντρα | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Κατάσταση διατήρησης | ||||||||||||||||||
|
Εκτεθειμένο (IUCN 3.1) [1] |
||||||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||||||
| Vipera ursinii Bonaparte, 1835 |
Τα ενήλικα άτομα φτάνουν σε μέσο όρο τα 40-50 εκατοστά αν και έχουν αναφερθεί άτομα μήκους έως 80 εκατοστών.[5] Τα θηλυκά είναι μεγαλύτερα από τα αρσενικά. Η νανόχεντρα είναι η μικρότερη οχιά της Ευρώπης. Το σώμα της είναι χοντρό, το κεφάλι της στενό και το δέρμα της τραχύ. Το δέρμα της καλύπτεται από μεγάλες φολίδες. Στη ράχη το φίδι έχει σκούρα σχέδια σε σχήμα τεθλασμένης γραμμής.
Το δηλητήριο της είναι σχετικά ασθενές, παρ' όλα αυτά η ιατρική φροντίδα μετά το δάγκωμα συνιστάται.
Συμπεριφορά
Είναι ημερόβιο φίδι. Ζευγαρώνει την άνοιξη ή στις αρχές του Σεπτεμβρίου και γεννά 3-15 νεογνά. Τρέφεται κυρίως με μεγάλα έντομα, αλλά και με σαύρες και μικρά τρωκτικά.
Γεωγραφική κατανομή
Υπάρχουν πληθυσμοί του φιδιού στην Νοτιοανατολική Γαλλία, Ουγγαρία κεντρική Ιταλία, Κροατία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, ΠΓΔΜ, Αλβανία, Ρουμανία, βόρεια Βουλγαρία, Ελλάδα, Τουρκία, βορειοδυτικό Ιράν, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Ρωσία, Καζακστάν, Κιργιζία, Ουζμπεκιστάν και στην επαρχία Ξιντζιάνγκ της Κίνας.
Στην Ελλάδα απαντά σε μεμονωμένες ορεινές περιοχές με υψόμετρα μεγαλύτερα των 1000m (έως και 2250m).
Διατήρηση
Σύμφωνα με την IUCN η νανόχεντρα κατατάσσεται ως Εκτεθειμένο είδος είδη, εξαιτίας της απώλειας ενδιαιτημάτων που προκαλείται από τις γεωργικές πρακτικές και την κλιματική αλλαγή. Επίσης απειλείται από το παράνομο εμπόριο εξωτικών κατοικίδιων.
Παραπομπές
G.A Hammerson (2007). "Crotalus adamanteus"). IUCN Red List of Threatened Species. Version 2009.1. International Union for Conservation of Nature. Ανακτήθηκε την 18 Ιουνίου 2009.
McDiarmid RW, Campbell JA, Touré T. 1999. Snake Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, vol. 1. Herpetologists' League. 511 pp. ISBN 1-893777-00-6 (series). ISBN 1-893777-01-4 (volume).
«Vipera ursinii». ITIS. Ανακτήθηκε στις 19 August 2006.
Bonaparte, Carlo Luciano. 1835. Iconografia della Fauna Italica per le quattro classi degli animali vertebrati, Toma 2. Roma.
Mallow D, Ludwig D, Nilson G. 2003. True Vipers: Natural History and Toxinology of Old World Vipers. Krieger Publishing Company, Malabar, Florida. 359 pp. ISBN 0-89464-877-2.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πρότυπο:NRDB species
Meadow viper (Vipera ursinii) at ARKive. Accessed 5 October 2006.
Vipera ursinii at Amphibians and Reptiles of Europe. Accessed 9 October 2006.
Orsini's viper, Vipera ursinii at Reptiles & Amphibians of France. Accessed 30 October 2006.
Vipera eriwanensis at Checklist of Armenia's Amphibians and Reptiles, Tadevosyan's Herpetological Resources. Accessed 30 March 2007.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
