Το Πούνο (Puno) είναι μια πόλη στο νοτιοδυτικό Περού στις όχθες της λίμνης Τιτικάκα στα σύνορα με την Βολιβία. Είναι η πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας με πληθυσμό περίπου 100.000 και ιδρύθηκε το 1668 από τον ισπανό Πέδρο Αντόνιο Φερνάντεθ ντε Κάστρο (Pedro Antonio Fernández de Castro) κατά την περίοδο της ισπανικής αποικιοκρατίας. Από την περίοδο αυτή σώζονται αρκετές εκκλησίες, οι οποίες χτίστηκαν για να εκκλησιάζονται οι ισπανοί άποικοι και να προσηλυτίζονται οι ντόπιοι, τακτική που χρησιμοποιήθηκε από την καθολική εκκλησία στην εξάπλωση του χριστιανισμού πέρα από τα σύνορα της Ευρώπης. Ο καθεδρικός ναός που κοσμεί την κεντρική πλατεία της πόλης, την «πλατεία των όπλων» (Plaza de Armas), όνομα που δίνουν πάρα πολλές πόλεις της λατινικής Αμερικής στις κεντρικές τους πλατείες, χτίστηκε το 1757. Στο Πούνο διατηρούνται αρκετές εκκλησίες από αυτή την περίοδο.
Σήμερα το Πούνο έχει μια σημαντική γεωργική και κτηνοτροφική δραστηριότητα, κυρίως στην εκτροφή Λάμα και Αλπάκα, είδη μοναδικά στην Λατινική Αμερική τα οποία βόσκουν στα απέραντα υψίπεδα των Άνδεων.
Πολλά σπίτια στο Πούνο, όπως και στην ευρύτερη περιοχή, είναι ημιτελή χωρίς σοβά στους εξωτερικούς τοίχους, τακτική που ακολουθείται για να μην πληρώνουν οι κάτοικοι φόρους. Μεγάλο ποσοστό της τοπικής οικονομίας στηρίζεται στην μαύρη αγορά με αγαθά τα οποία εισάγονται λαθραία από την γειτονική Βολιβία.
Με λιγότερο από 3 χιλιόμετρα ανάμεσα στις όχθες της Τιτικάκα και τα τριγύρω βουνά, το Πούνο επεκτάθηκε στις πλαγιές με αποτέλεσμα να υπάρχουν απότομες ανηφόρες και με την κατάσταση να δυσκολεύει ακόμα περισσότερο καθώς ψηλά στις πλαγιές βρίσκονται οι λιγότερο οικονομικά ανεπτυγμένες συνοικίες με αποτέλεσμα οι δρόμοι να μην είναι ασφαλτοστρωμένοι και συνεπώς οδικώς απροσπέλαστοι. Σε ένα από αυτά τα σημεία, 700 σκαλοπάτια ψηλά, βρίσκεται το «σπίτι του κόνδορα» (Kuntur Wasi) με μοναδική θέα στην πόλη και στην λίμνη Τιτικάκα.
Μέσα στην λίμνη Τιτικάκα και κοντά στις όχθες βρίσκονται 41 τεχνητά «πλωτά νησιά» τα οποία λέγονται Ούρος και είναι φτιαγμένα με το χέρι από μια ειδική ποικιλία καλαμιών που ευδοκιμεί στην περιοχή τα Τοτόρα (Totora). Το όνομα τους το πήραν από την ομώνυμη ιθαγενή φυλή η οποία τα κατασκεύασε και ζούσε πάνω σε αυτά. Σήμερα (απογραφή του 1997) υπάρχουν περίπου 2.000 Ούρος, οι οποίοι προϋπήρχαν των Ίνκας. Οι περισσότεροι έχουν μετακομίσει στην πόλη και μόνο μερικές εκατοντάδες έχουν εναπομείνει να ζουν και να συντηρούν τα πλωτά νησιά, τα οποία είναι πόλος έλξης για τους τουρίστες. Οι άνθρωποι στα Ούρος ζουν από την λίμνη, τον τουρισμό και τα καλάμια που εκτός από στέγαση χρησιμοποιούνται για παρασκευή τροφής και φαρμάκων.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
