.
Περού
Το Περού (Ισπ: Perú), είναι χώρα στη νότια Αμερική. Συνορεύει βόρεια με τον Ισημερινό και την Κολομβία, ανατολικά με τη Βραζιλία, νοτιοανατολικά με τη Βολιβία, νότια με τη Χιλή και δυτικά με τον Ειρηνικό Ωκεανό. Το Περού είναι μια χαρακτηριστική χώρα της περιοχής των Άνδεων. Έχει έκταση 1.300.000 τ.χλμ. , δηλαδή 10 φορές μεγαλύτερη από την έκταση της Ελλάδας και έχει 29.546.963 κατοίκους[1], με βάση εκτιμήσεις του 2009.
Οι περουβιανές πόλεις είναι πολυπολιτισμικές με έναν πλούσιο πολιτισμό και ιστορία που είναι αποτέλεσμα της σύγκρουσης του πολιτισμού των Άνδεων με αυτό των Ισπανών αποίκων. Παγκοσμίως η χώρα είναι γνωστή ως το κέντρο του πολιτισμού των Ίνκας.
Ετυμολογία
Η ονομασία Περού προέρχεται από το όνομα του Birú, ενός τοπικού άρχοντα στον Κόλπο του Σεν Μιγκέλ στον Παναμά στις αρχές του 16ου αιώνα. Όταν οι κτήσεις του προσπελάστηκαν από Ισπανούς εξερευνητές το 1522, ήταν το νοτιότερο κομμάτι του Νέου Κόσμου. Έτσι, ο Φρανσίσκο Πιζάρο ονόμασε τις νοτιότερες περιοχές Περού. Το ισπανικό Στέμμα κατέστησε νόμιμη την ονομασία το 1529 με την Πράξη κατάκτησης του Τολέδο, η οποία επίσημα ονόμασε την κατεκτημένη Αυτοκρατορία των Ίνκας ως επαρχία του Περού. Η χώρα, κάτω από την ισπανική κυριαρχία, αποτελούσε επίσημα την Αντιβασιλεία του Περού, ενώ μετά τον πόλεμο ανεξαρτησίας των Περουβιανών, επικράτησε η ονομασία Κράτος του Περού.
Ιστορία
Η πόλη του Μάτσου Πίτσου, γνωστή και ως η κρυφή πόλη των Ίνκας.
Οι πρώτες μαρτυρίες ανθρώπινης παρουσίας στην ευρύτερη περιοχή του Περού χρονολογούνται περίπου 9.000 πΧ. Η παλαιότερη γνωστή σύνθετη κοινωνία στο Περού είναι ο πολιτισμός του Νόρτε Τσίκο, ο οποίος άνθισε στις ακτές του Ειρηνικού μεταξύ του 3.000 και 1.800 πΧ. Αυτές οι πρωτόγονες δομές εξελίχθηκαν και οι αρχαιολογικές μαρτυρίες επιβεβαιώνουν την ύπαρξη στη συνέχεια των πολιτισμών των Τσάβιν, Παράκας, Μοτσίκα, Νάζκα, Γουαρί και Τσιμού. Τον 15ο αιώνα, οι Ίνκας εξελίχθηκαν σε ένα πανίσχυρο κράτος, το οποίο με το τέλος του αιώνα, αποτελούσε τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία στην προκολομβιανή Αμερική. Οι πολιτισμοί των Άνδεων ήταν γενικά βασισμένοι στη γεωργία, χρησιμοποιώντας τεχνικές όπως η άρδευση και οι αναβαθμίδες στις καλλιέργειες. Επίσης, η εκτροφή των καμηλοειδών ζώων της περιοχής (λάμα, γουανάκο) και η αλιεία ήταν σημαντικοί πόροι. Η οργάνωση της κοινωνίας βασίζοταν στην αλληλεγύη και την αναδιανομή του πλούτου, καθώς οι πολιτισμοί αυτοί δεν είχαν τα στοιχεία της αγοράς και του χρήματος στην κουλτούρα τους.
Το 1532, μία ομάδα Ισπανών κατακτητών, γνωστοί και ως κονκισταδόρες, με αρχηγό τον Φρανθίσκο Πιζάρο, νίκησαν τον αυτοκράτορα των Ίνκας Αταχουάλπα και επέβαλαν την ισπανική κυριαρχία στην αυτοκρατορία των Άνδεων. Δέκα χρόνια αργότερα, το Ισπανικό Στέμμα ίδρυσε την Αντιβασιλεία του Περού, στην οποία περιλαμβάνονταν οι περισσότερες ισπανικές αποικίες της Νότιας Αμερικής. Ο αντιβασιλέας Φρανθίσκο ντε Τολέδο αναδιοργάνωσε τη χώρα κατά τη δεκαετία του 1570, με κύρια οικονομική δραστηριότητα τα ορυχεία αργύρου και εξανάγκασε τους ιθαγενείς σε υποχρεωτική εργασία.
Ο πλούτος του Περού απέφερε μεγάλα κέρδη στην Ισπανία και παράλληλα αναπτύχθηκε ένα εμπορικό δίκτυο με συναλλαγές από την Ευρώπη ως και τις Φιλιππίνες, τότε ισπανική κτήση. Μέχρι τον 18ο αιώνα όμως, η μείωση των αποθεμάτων αργύρου και η οικονομική διαφοροποίηση ελάττωσαν τα βασιλικά έσοδα, με συνέπεια το Στέμμα να προβεί σε αλλαγές, γνωστές και ως η Ανασύσταση του οίκου των Βουρβόνων, οι οποίες επέφεραν αύξηση των φόρων και διάσπαση του Αντιβασιλείου του Περού. Οι νέοι νόμοι προκάλεσαν την επανάσταση του Τουπάκ Αμαρού του Β' και άλλες εξεγέρσεις, οι οποίες καταστάλησαν βίαια.
Ανακύρηξη της ανεξαρτησίας από τον Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν
Στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν οι περισσότερες χώρες της Νότιας Αμερικής πολεμούσαν για την ανεξαρτησία τους, το Περού παρέμενε πιστό στο Ισπανικό στέμμα. Η άρχουσα τάξη δίσταζε ανάμεσα στη χειραφέτηση και την Ισπανική μοναρχία, και τελικά η ανεξαρτησία έγινε πραγματικότητα μόνο μετά τις στρατιωτικές εκστρατείας του Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν και του Σιμόν Μπολιβάρ. Τα πρώτα χρόνια του νέου ανεξάρτητου κράτους, οι εσωτερικές έριδες μεταξύ των στρατιωτικών ηγετών για την εξουσία παρέτειναν την πολιτική αστάθεια. Η εθνική ταυτότητα ενδυναμώθηκε αυτή την περίοδο, καθώς τα σχέδια της γειτονικής Βολιβίας για μία εννιαία συνομοσπονδία όλων των κρατών της Λατινικής Αμερικής παρέμειναν εφήμερα. Μεταξύ των δεκαετιών του 1840 και του 1860, το Περού διάνυσε μία περίοδο σταθερότητας με την προεδρία του Ραμόν Καστίλια, με αυξημένα κρατικά έσοδα από τις εξαγωγές γουανό. Μέχρι το 1870 όμως, αυτή η πλουτοπαραγωγική πηγή εξαντλήθηκε και η χώρα βρέθηκε χρεωμένη, πυροδοτώντας για μία ακόμη φορά τις εμφύλιες διαμάχες.
Μετά την ήττα του από τη Χιλή στον Πόλεμο του Ειρηνικού το 1883, το Περού παραχώρησε τις επαρχίες της Αρίκα και της Ταραπακά με τις συνθήκες του Ανκόν και της Λίμα αντίστοιχα. Εσωτερικές διαμάχες μετά τον πόλεμο ακολουθήθηκαν από τη σταθερότητα της ηγεσίας του Αστικού Κόμματος, μέχρι την άνοδο στην εξουσία του αυταρχικού καθεστώτος του Αουγκούστο Λεγκουία. Η μεγάλη ύφεση στις αρχές του 20ου αιώνα, προκάλεσε την πτώση του Λεγκουία, τροφοδότησε πολιτικές αναταραχές και ήταν η αιτία της ανόδου της Αμερικανικής Λαϊκής Επαναστατικής Συμμαχίας (APRA). Η διαμάχη μεταξύ της συμμαχίας, του πολιτικού κατεστημένου και του στρατού καθόρισε τη ζωή του Περού για τις επόμενες τρεις δεκαετίες.
Το 1968, ο στρατός με την ηγεσία του στρατηγού Χουάν Βελάσκο Αλβαράντο πραγματοποίησε πραξικόπημα για την ανατροπή του πρόεδρου Φερντάντο Μπελαούντε. Το νέο καθεστώς έκανε ριζικές αλλαγές για την προώθηση της ανάπτυξης αλλά δεν κατάφερε να έχει σημαντικό λαϊκό έρισμα. Το 1975, ο Βελάσκο αντικαταστάθηκε βίαια από τον στρατηγό Φραντσίσκο Μοράλες Μπερμούντες, ο οποίος επέβλεψε την επαναφορά της δημοκρατίας. Κατά τη δεκαετία του '80, το Περού αντιμετώπισε ένα σημαντικό εξωτερικό δημόσιο χρέος, συνεχώς αυξανόμενο πληθωρισμό, ανεξέλεγκτο λαθρεμπόριο ναρκωτικών και έντονη πολιτική βία. Κατά την προεδρία του Αλμπέρτο Φουτζιμόρι το διάστημα 1990-2000, η χώρα ανέκαμψε, αν και η κυβέρνηση παραιτήθηκε μετά τις διφορούμενες εκλογές του 2000 με κατηγορίες αυταρχικότητας, διαφθοράς και παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μετά το τέλος της κυβέρνησης Φουτζιμόρι, το Περού προσπαθεί να αντιμετωπίσει τη διαφθορά και να συντηρήσει την ανάπτυξη.
Το 2006 τις εκλογές κέρδισε ο Άλαν Γκαρσία (Alan García) και είναι πρόεδρος της χώρας μέχρι σήμερα (Ιανουάριος 2011)
Οικονομία
Το Περού είναι αναπτυσσόμενη χώρα με ελεύθερη αγορά και το κατά κεφαλή εισόδημα το 2010 ήταν $5.195 δολάρια Αμερικής, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο [3]. Ο Δείκτης ανθρώπινης ανάπτυξης σύμφωνα με στοιχεία του 2010 ήταν 0.723 [4]. Ιστορικά, η οικονομία είναι συνδεδεμένη με τις εξαγωγές, οι οποίες παρέχουν σκληρό νόμισμα για τη χρηματοδότηση των εισαγωγών και την εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους.
Παρά το γεγονός ότι οι εξαγωγές έχουν φέρει σημαντικά έσοδα, βιώσιμη ανάπτυξη και μια πιο δίκαιη κατανομή του εισοδήματος έχει αποδειχθεί ανέφικτη. Σύμφωνα με στοιχεία του 2008 το 36,2% του συνολικού πληθυσμού ζει σε φτώχεια και το 12,6% είναι εξαιρετικά φτωχό.
Από τις αρχές του 1990 γίνεται μεγάλη προσπάθεια τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τον ιδιωτικό τομέα για την προώθηση του τουρισμού. Ο κυριότερος τουριστικός προορισμός του Περού είναι το Μάτσου Πίτσου στο Κούζκο, γνωστό και ως η κρυφή πόλη των Ίνκας.
Στο νοτιοδυτικό Περού στις όχθες της λίμνης Τιτικάκα βρίσκεται η λαογραφική πρωτεύουσα του Περού Πούνο και τα «πλεούμενα νησιά» Ούρος, πόλος έλξης των τουριστών που περνούν οδικώς στην Βολιβία, με την οποία το Περού μοιράζεται την λίμνη Τιτικάκα.
Γεωγραφία
Οι κορυφές των Άνδεων τροφοδοτούν πολλούς ποταμούς του Περού.
Δορυφορικός χάρτης του Περού.
Κατανομή της χλωρίδας του Περού.
Το Περού έχει έκταση 1.285.220 τετρ. χλμ. και συνορεύει βόρεια με το Εκουαδόρ και την Κολομβία, ανατολικά με τη Βραζιλία, νοτιοανατολικά με τη Βολιβία και νότια με τη Χιλή. Δυτικά βρέχεται από τον Ειρηνικό ωκεανό.
Η οροσειρά των Άνδεων εκτείνονται παράλληλα με την ακτογραμμή του ωκεανού και διαχωρίζουν τη χώρα σε τρεις γεωγραφικές περιοχές. Η περιοχή των ακτών, γνωστή και ως Κόστα, στα δυτικά, είναι μία στενή επίπεδη περιοχή, κυρίως ξηρή με κοιλάδες που σχηματίστηκαν από εποχικές απορροές προς τη θάλασσα. Τα υψίπεδα και η οροσειρά, γνωστά και ως Σιέρα, είναι η περιοχή των Άνδεων, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και το οροπέδιο Αλτιπλάνος, καθώς και την ψηλότερη κορυφή της χώρας, το όρος Χουασκαράν με ύψος 6768 μ. Η τρίτη περιοχή είναι η ζούγκλα και το τροπικό δάσος, γνωστά και ως Σέλβα, που εκτείνεται σε επίπεδες εκτάσεις και καλύπτεται από το τροπικό δάσος βροχής του Αμαζονίου. Η Σέλβα περιλαμβάνει περίπου το 60% της συνολικής έκτασης του Περού, κατατάσσοντάς το τέταρτο ως προς την έκταση τροπικού δάσους στην επικράτειά του, μετά τη Βραζιλία, το Κονγκό και την Ινδονησία.
Οι περισσότεροι ποταμοί της χώρας πηγάζουν από τις Άνδεις και απορρέουν σε συνολικά τρεις λεκάνες. Οι απορροές προς τον Ειρηνικό είναι απότομες και βραχείες, ενώ οι απορροές προς τον Αμαζόνιο είναι μακρύτερες, μεγαλύτερης παροχής και λιγότερο απότομες μετά την έξοδό τους από το ορεινό τοπίο. Επίσης, υπάρχουν και απορροές προς τη λίμνη Τιτικάκα, οι οποίες συνήθως είναι βραχείες και έχουν μεγάλλη παροχή. Οι μεγαλύτεροι ποταμοί της χώρας σε μήκος είναι ο Ουκαγιάλι, ο Μαρανιόν, ο Πουτουμάγιο, ο Γιαβαρί, ο Χουαγιάγκα, ο Ουρουμπάμπα, ο Μανταρό και ο Αμαζόνιος.
Κλίμα
Αντίθετα με άλλες χώρες της περιοχής του ισημερινού, το Περού δεν παρουσιάζει αποκλειστικά ένα μόνο κλιματικό τύπο, δηλαδή τον τροπικό, αλλά το κλίμα του επηρρεάζεται τόσο από τις Άνδεις όσο και από τα ρεύματα Χούμπολτ. Έτσι, το κλίμα της χώρας παρουσιάζει μία μεγάλη ποικιλομορφία κλιματιμών τύπων και μικροκλιμάτων, περιλαμβάνοντας 28 από τους 32 κλιματικούς τύπους που συναντώνται παγκόσμια (με βάση την κλιματική ταξινόμηση του Köppen).
Σε γενικές γραμμές, οι ακτές παρουσιάζουν υποτροπικό κλίμα με μέτριες θερμοκρασίες, μικρές τιμές βροχόπτωσης και υψηλά επίπεδα υγρασίας λόγω της γειτνίασης με τον Ειρηνικό. Οι βόρειες ακτές είναι πιο θερμές και οι βροχοπτώσεις εδώ πιο συχνές. Αντίστοιχα, οι περιοχές των Άνδεων παρουσιάζουν ένα δροσερό και ψυχρό κλίμα, με βροχερά καλοκαίρια και πολύ ξηρούς χειμώνες. Τέλος, τα ανατολικά βαθύπεδα της λεκάνης του Αμαζονίου χαρακτηρίζονται από ισχυρές βροχοπτώσεις και υψηλές θερμοκρασίες σε όλη τη διάρκεια του έτους, παρουσιάζοντας ένα τυπικό ισημερινό τροπικό κλίμα. Εξαίρεση αποτελούν τα νότια βαθύπεδα με δροσερό φθινόπωρο και περιστασιακές βροχές.
Οι ακτές του Ειρηνικού
Το κλίμα κατά μήκος της ακτογραμμής του Περού ποικίλλει από ημίξηρο στο βορρά και κοντά στον ισημερινό, ως ψυχρό ξηρό στο νότο. Αν και η χώρα είναι κοντά στον ισημερινό, όλη η παραωκεάνια περιοχή παρουσιάζει θερμοκρασιακές διακυμάνσεις λόγω των επιφανειακών θερμοκρασιών της θάλασσας. Η πιο θερμή περίοδος (καλοκαίρι) εντοπίζεται μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου, ενώ η ψυχρή (χειμώνας) μεταξύ Ιουλίου και Σεπτεμβρίου. Η ημερήσια διακύμανση της θερμοκρασίας αυξάνεται προς την ενδοχώρα.
Το κλίμα των ακτών καθορίζεται κύρια από την επίδραση του ψυχρού ρεύματος Χούμπολτ, που κινείται παράλληλα με την ακτογραμμή και δεν επιτρέπει τη βροχόπτωση από τον ωκεανό. Αν το ρεύμα ήταν θερμό, η παρουσία των Άνδεων θα προκαλούσε ορογραφικές βροχοπτώσεις, όπως καταγράφονται στα βόρεια και νότια τμήματα των παράκτιων οροσειρών.
Βόρειες ακτές
Οι βόρειες ακτές του Περού, με γεωγραφικό πλάτος μεταξύ 3° και 6°Ν, έχουν διακυμάνσεις της θερμοκρασίας μεταξύ 14 °C και 38 °C. Τα καλοκαίρια χαρακτηρίζονται από θερμές, υγρές και ηλιόλουστες ημέρες, με περιστασιακές μπόρες το απόγευμα ή το βράδυ. Βορειότερα το τοπίο είναι λιγότερο ξηρό, καθώς το ρεύμα Χούμπολτ θερμαίνεται όσο πλησιάζει τον ισημερινό. Η περιοχή του Τούμπες στα σύνορα με το κράτος του Εκουαδόρ είναι η μόνη που παρουσιάζει κανονική εποχική διακύμανση των βροχοπτώσεων.
Το συνολικό ύψος βροχής το καλοκαίρι σπάνια ξεπερνάει τα 200 χιλιοστά, με εξαίρεση τα ακραία καιρικά φαινόμενα του Ελ Νίνιο, που μπορεί να προκαλέσουν έντονες πλημμύρες με ύψη βροχής μέχρι και 4000 χιλιοστά, ειδικότερα στο πλέον βόρειο τμήμα των ακτών. Οι θερμοκρασίες κυμαίνονται μεταξύ 20–23 °C τη νύχτα και 28–38 °C την ημέρα, ενώ είναι οι μέγιστες καταγεγραμμένες σε όλη την ακτή του Περού. Οι περιοχές Τούμπες και Πιούρα είναι και οι πιο θερμές της χώρας.
Ο χειμώνας χαρακτηρίζεται από θερμές αλλά άνετες συνθήκες και παντελή απουσία βροχής.
Κεντρικές και νότιες ακτές
Οι κεντρικές και νότιες παράκτιες περιοχές, με γεωγραφικά πλάτη νότια των 6°, έχουν θερμοκρασιακές διακυμάνσεις από 8 ως 35 °C, ενώ η βροχόπτωση είναι περιστασιακή με ετήσια ύψη μέχρι 150 χιλιοστά ως και καθόλου. Το καλοκαίρι χαρακτηρίζεται από θερμές, υγρές και ηλιόλουστες ημέρες, με ελάχιστες θερμοκρασίες από 18 ως 22 °C και μέγιστες από 24 ως 30 °C. Υψηλότερες θερμοκρασίες παρατηρούνται σπανιότερα από 10 ημέρες το χρόνο, με εξαίρεση την έρημο Ίκα, όπου τα καλοκαιρινά μέγιστα μπορούν να φτάσουν μέχρι και 35 °C. Ελάχιστην ή μηδενική βροχόπτωση παρατηρείται το χειμώνα. Οι περισσότερες βροχές είναι υπολείμματα των ορογραφικών βροχοπτώσεων και καταγράφονται τις νυχτερινές ώρες. Το ύψος της καλοκαιρινής βροχόπτωσης είναι γενικά μικρότερο από 10 χιλιοστά.
Ο χειμώνας χαρακτηρίζεται από νεφοσκεπείς, ψυχρές και υγρές ημέρες, με χαμηλές θερμοκρασίες. Η ακτή και η κοντινή ενδοχώρα καλύπτονται συνήθως από ένα μόνιμο στρώμα ομίχλης, το οποίο περιγρέφεται με την ονομασία γκαρούα, μία χαρακτηριστική τοπική μορφή αχλύδας του Περού και της βόρειας Χιλής. Σε αυτές τις ωκεάνιες περιοχές, η εποχή των βροχών εξελίσσεται μεταξύ Μαίου και Οκτωβρίου. Ο υετός κυρίως εμφανίζεται ως νυχτερινό και πρωινό ψιλόβροχο με εποχικά ύψη μεταξύ 10 και 150 χιλιοστά. Η χειμερινή βροχόπτωση ευννοεί την ανάπτυξη έντονης βλάστησης στις παράκτιες λοφοσειρές, γνωστή με την ονομασία Λόμας. Αντίστοιχα, η περίοδος παρουσίας βλάστησης σε ερημικές περιοχές εντοπίζεται μεταξύ Ιουλίου και αρχών Νοεμβρίου. Οι θερμοκρασίες κυμαίνονται μεταξύ 14–18 °C τη νύχτα και 22–29 °C την ημέρα, ενώ οι χειμερινές ελάχιστες μεταξύ 15 και 23 °C και οι μέγιστες μεταξύ 8 και 15 °C. Αρκετές εβδομάδες πλήρους νεφοκάλυψης και μέγιστων χαμηλότερων από 19 °C είναι συχνό φαινόμενο μεταξύ Ιουλίου και Σεπτεμβρίου.
Η οροσειρά των Άνδεων
Το κλίμα των Περουβιανών Άνδεων παρουσιάζει τη μεγαλύτερη ποικιλομορφία σε όλη τη χώρα. Η θερμοκρασία μειώνεται με το ύψος, ενώ κυμαίνεται από εύκρατη (με μέση ετήσια τιμή 18 °C σε χαμηλές κοιλάδες) ως και πολική (με μέση ετήσια κάτω από 0 °C στις κορυφές). Η μέγιστη θερμοκρασία παραμένει συνήθως σταθερή όλο το έτος, ενώ η χαμηλή κυμαίνεται λόγω της παρουσίας νεφών κατά την περίοδο των βροχών, που συγκρατούν τη θερμότητα της ημέρας στο έδαφος. Με την απουσία νεφών, οι νύχτες είναι ιδιαίτερα ψυχρές.
Το ύψος της βροχόπτωσης κυμαίνεται τόσο ποσοτικά όσο και εποχικά. Η περίδος των βροχών ξεκινάει τον Σεπτέμβριο και κορυφώνεται τον Ιανουάριο και τον Μάρτιο, ενώ μεταξύ Μαίου και Αυγούστου παρατηρείται μία έντονα ξηρή περίοδος με χαμηλές θερμοκρασίες. Έχει καταγραφεί μία χαρακτηριστική μεταβολή του ύψους της βροχής κατά τον νοτιοδυτικό-βορειοανατολικό άξονα με τις πιο ξηρές συνθήκες (200-500 χιλιοστά το έτος) κατά μήκος των νοτιοδυτικών Άνδεων, και τις πιο υγρές κατά μήκος των ανατολικών πλαγιών (>1000 χιλιοστά το χρόνο). Η αλληλεπίδραση μεταξύ της τοπογραφίας και της γενικής κυκλοφορίας δίνει ετήσια ύψη βροχής ως και 10000 χιλιοστά σε ορισμένες περιοχές στα ανατολικά όρια των Άνδεων. Ο υετός είναι επίσης έντονος στις οροσειρές και σε ορογενείς κοιλάδες, με τη μορφή θερμικών απογευματινών καταιγίδων. Οι λίμνες επίσης επηρρεάζουν την κατανομή της βροχής. Για παράδειγμα, η λίμνη Τιτικάκα προκαλεί νυχτερινά ανοδικά ρεύματα, τα οποία δημιουργούν έντονες βροχές πάνω από τη λίμνη, σχεδόν διπλάσσιου ύψους απ' ότι στις παραλίμνιες περιοχές. Περιστασιακές καταιγίδες συνοδεύονται από συχνούς κεραυνούς, δυνατούς ανέμους και καταστροφικές χαλαζοπτώσεις, ειδικότερα κατά την εποχή των βροχών και σε μεγάλα υψόμετρα. Οι χιονοπτώσεις είναι συχνές σε ύψη πάνω από 5000 μ. αυτή την εποχή, και περιστασιακές σε ύψη μεγαλύτερα από 3800 μ. μεταξύ Μαίου και Αυγούστου.
Τα βαθύπεδα του Αμαζονίου
Τα ανατολικά βαθύπεδα χαρακτηρίζονται από ισημερινό τροπικό κλίμα, το οποίο και τρέφει το χαρακτηριστικό τροπικό δάσος βροχής του Αμαζονίου. Το κλίμα αυτής της περιοχής είναι θερμό και υγρό σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Οι θερμοκρασίες κυμαίνονται μεταξύ 18–36 °C, ενώ το ύψος της βροχής μεταξύ 1000 και 4000 χιλιοστών ενά έτος. Νότια από το γεωγραφικό πλάτος των 8°Ν, παρατηρείται μία βραχεία ξηρή εποχή μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου. Περιστασιακές ψυχρές εισβολές με προέλευση την Αργεντινή καταγράφουν πτώσεις στη θερμοκρασία μέχρι και τους 10–15 °C, αλλά με συχνότητα από μία ως 5 φορές το χρόνο μεταξύ Μαίου και Σεπτεμβρίου.
Διακυβέρνηση
Η Δημοκρατία του Περού είναι προεδρική. Πρόεδρος είναι, από το 2011, ο Ογιάντα Ουμάλα. Πρωθυπουργός είναι ο Χοσέ Αντόνιο Τσανγκ από το 2010. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική μέχρι την ηλικία των 70 ετών. Το 2006 ψήφισαν για πρώτη φορά και μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων και της αστυνομίας[1].
Στις 3 Ιανουαρίου 2010 και για πρώτη φορά εξελέγη γυναίκα δήμαρχος,η πρώην εκπαιδευτικός Σουζάνα Βιγιαράν,με την υποστήριξη των κομμάτων της αριστεράς.
Εκλογές
Προεδρικές εκλογές 2011
Στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, που διενεργήθηκε στις 5 Ιουνίου 2011 πρόεδρος εξελέγη οριακά ο πρώην στρατιωτικός, Ογιάντα Ουμάλα, με το αριστερό κόμμα. Ο Ουμάλα πήρε ποσοστό 51,4% έναντι 48,5% για την αντίπαλό του, Κέικο Φουχιμόρι, κόρη του φυλακισμένου πρώην προέδρου Αλμπέρτο Φουχιμόρι.[5] Ο Ουμάλα ανέλαβε καθήκοντα ως ο 94ος Πρόεδρος του Περού στις 28 Ιουλίου 2011 για πενταετή θητεία.
| Υποψήφιοι – Κόμματα | 1ος γύρος | 2ος γύρος | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Ψήφοι | % | Ψήφοι | % | ||
| Ογιάντα Ουμάλα Τάσο – Κέρδισε Περού (Gana Perú) | 4.643.064 | 31,699 | 7.937.704 | 51,449 | |
| Κέικο Φουχιμόρι Χιγκούσι – Δύναμη 2011 (Fuerza 2011) | 3.449.595 | 23,551 | 7,490,647 | 48,551 | |
| Πέντρο Πάμπλο Κουτσίνσκι Γκοντάρντ – Συμμαχία για την Μεγάλη Αλλαγή (Alianza por el Gran Cambio) | 2.711.450 | 18,512 | |||
| Αλεχάντρο Τολέδο – Περού Πιθανόν (Perú Posible) | 2.289.561 | 15,631 | |||
| Λουίς Καστανιέδα Λόσιο – Εθνική Αλληλεγγύη (Solidaridad Nacional) | 1.440.143 | 9,832 | |||
| Χοσέ Νίκε ντε λα Πουέντε – Κόμμα Φοναβιστών (Partido Fonavista del Perú) | 37.011 | 0,253 | |||
| Ρικάρδο Νοριέγα – Κόμμα Εθνικής Αφύπνισης (Partido Despertar Nacional) | 21.574 | 0,147 | |||
| Ραφαέλ Μπελαούντε Αουμπρί – Κόμμα Εμπρός (Partido Político Adelante) | 17.301 | 0,118 | |||
| Τζουλιάνα Ρέιμερ – Κόμμα Εθνική Δύναμη (Partido Fuerza Nacional) | 16.831 | 0,115 | |||
| Ουμπέρτο Πινάσο – Δικαιοσύνη, Τεχνολογία, Οικολογία (Justicia, Tecnología, Ecología) | 11.275 | 0,077 | |||
| Σύνολο -έγκυρα (συμμετοχή %) | 14.074.682 | 100,000 | 15.428.351 | 100,000 | |
| Λευκά | 1,406,998 | 8.855 | 116,335 | 0.706 | |
| Άκυρα | 416,026 | 2.620 | 921,711 | 5.598 | |
| Πηγή: Εθνικό Γραφείο Εκλογικών Διαδικασιών (ONPE), ONPE | |||||
Βουλευτικές εκλογές 2011
Στις βουλευτικές εκλογές, που διεξήχθησαν στις 10 Απριλίου 2011, εξελέγησαν τα 130 μέλη του Κογκρέσου και επιπλέον 5 Περουβιανά μέλη στο Κοινοβούλιο των Άνδεων.
Η σημερινή κατανομή των εδρών στο Κογκρέσο του Περού.
| Κόμματα | Κογκρέσο | Κοινοβούλιο των Άνδεων | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ψήφοι | % (έγκυρα) | Έδρες | Ψήφοι | % (έγκυρα) | Έδρες | ||
| Κέρδισε Περού (Gana Perú) με επικεφαλής το Περουβιανό Εθνικιστικό Κόμμα (Partido Nacionalista Peruano)
|
3.245.003 | 25,274 | 47 | 2.740.106 | 27,022 | 2 | |
Δύναμη 2011 (Fuerza 2011)
|
2.948.781 | 22,967 | 37 | 2.353.660 | 23,211 | 1 | |
Εκλογική Συμμαχία Περού Πιθανόν (Alianza Electoral Perú Posible)
|
1.904.180 | 14,831 | 21 | 1.498.783 | 14,780 | 1 | |
Συμμαχία για την Μεγάλη Αλλαγή (Alianza por el Gran Cambio)
|
1.851.080 | 14,417 | 12 | 1.413.783 | 13,942 | 1 | |
Συνασπισμός Εθνική Αλληλεγγύη (Alianza Solidaridad Nacional)
|
1.311.766 | 10,217 | 9 | 954.618 | 9,414 | 0 | |
| Αμερικάνικη Λαϊκή Επαναστατική Συμμαχία (Partido Aprista Peruano) | 825.030 | 6,426 | 4 | 638.675 | 6,298 | 0 | |
| Ριζοσπαστική Αλλαγή (Cambio Radical) | 347.475 | 2,706 | 0 | 195.441 | 1,927 | 0 | |
| Κόμμα Φοναβιστών (Fonavistas des Perú) | 170.052 | 1,324 | 0 | 158.877 | 1,567 | 0 | |
| Αποκεντρωτικό Κόμμα Κοινωνική Δύναμη (Partido Decentralista Fuerza Social) | 108.200 | 0,843 | 0 | 65.265 | 0,644 | 0 | |
| Κόμμα Εμπρός (Partido Político Adelante) | 42.276 | 0,329 | 0 | 36.193 | 0,357 | 0 | |
| Κόμμα Εθνική Δύναμη (Partido Fuerza Nacional) | 37.633 | 0,293 | 0 | 35.014 | 0,345 | 0 | |
| Κόμμα Εθνικής Αφύπνισης (Partido Despertar Nacional) | 30.190 | 0,235 | 0 | — | — | — | |
| Δικαιοσύνη, Τεχνολογία, Οικολογία (Justicia, Tecnologia, Ecologia) | 17.478 | 0,136 | 0 | 49.869 | 0,492 | 0 | |
| Έγκυρα ψηφοδέλτια | 12.839.144 | 100,000 | 130 | 10.140.284 | 100,000 | 5 | |
| Λευκά | 4.352.212 | 26,056 | |||||
| Άκυρα | 2.210.919 | 13,236 | |||||
| Πηγές: Εθνικό Γραφείο Εκλογικών Διαδικασιών- για τις εκλογές του Κογκρέσου
- για τις εκλογές του Κοινοβουλίου των Άνδεων |
|||||||
Μεταφορές
Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.
Inca Land, Hiram Bingham
Παραπομπές
↑ 1,0 1,1 1,2 CIA World Fact Book
↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 "World Economic Outlook Database". ΔΝΤ. Οκτώβριος 2009. Ανακτήθηκε την 18-10-2009.
↑ ΔΝΤ
↑ Ηνωμένα έθνη, 5 Νοεμβρίου 2010.
↑ Bajak, Frank (6-6-2011). "Leftist Humala narrowly wins Peru election". Associated Press. Forbes. Ανακτήθηκε την 6-6-2011.
|
Χώρες της Νότιας Αμερικής Κράτη και Εξαρτημένες Περιοχές που μπορεί να θεωρηθούν τμήματα και άλλης ηπείρου γράφονται με πλάγια γραφή Ανεξάρτητα Κράτη: Αργεντινή | Βενεζουέλα | Βολιβία | Βραζιλία | Γουιάνα | Ισημερινός | Κολομβία | Ουρουγουάη | Παναμάς | Παραγουάη | Περού | Σουρινάμ | Τρινιντάντ και Τομπάγκο | Χιλή Εξηρτημένα εδάφη: Αρούμπα (Ολλανδία) | Γαλλική Γουιάνα (Γαλλία) | Ολλανδικές Αντίλλες (Ολλανδία) | Νότιος Γεωργία και Νότιοι Σάντουιτς Νήσοι (Ηνωμένο Βασίλειο) | Νήσοι Φώκλαντ (Ηνωμ. Βασίλειο) Χώρες της Κεντρικής Αμερικής | Χώρες της Βόρειας Αμερικής |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
