.
Ο Βασίλειος Αργυρόπουλος ή Βασίλης Αργυρόπουλος (1894 - 1953) ήταν Έλληνας κορυφαίος κωμικός ηθοποιός, πρωταγωνιστής και θιασάρχης του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου, μεταφραστής, σκηνοθέτης και θεατρικός επιχειρηματίας.
Γεννήθηκε στη Πάρο το 1894 και ήταν γιος του Σπυρίδωνα Αργυρόπουλου. Μετά τις γυμνσιακές του σπουδές στο Βαρβάκειο των Αθηνών, ακολούθησε τη θεατρική καριέρα με πρώτη εμφάνισή του το 1910 στο θέατρο "Νέα Σκηνή" με τον θίασο Κοτοπούλη, και αργότερα το 1912 συνέπραξε με τον θίασο Κυβέλη. Το 1914 στρατεύτηκε και το 1916 μετέβη στη Γερμανία όπου και παρέμεινε μέχρι το 1919. Επανερχόμενος προσελήφθη από τον θίασο Κοτοπούλη όπου και ανέλαβε κύριους κωμικούς αλλά και δραματικούς ρόλους μέχρι το 1924. Τον ίδιο καιρό ασχολήθηκε και με τη μετάφραση ξένων θεατρικών έργων.
Το 1924 μαζί με την ηθοποιό Γιώτα Λάσκαρη την οποία είχε νυμφευτεί από το 1921 δημιούργησε τον θίασο με την επωνυμία "Ελληνική Κωμωδία Β. Αργυρόπουλου" ανεβάζοντας παραστάσεις στα θέατρα της Αθήνας "Κεντρικόν" και "Αλάμπρα", στο "Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς" καθώς και στα θέατρα των μεγαλυτέρων πόλεων της Ελλάδας, συνεχίζοντας στη συνέχεια και στο εξωτερικό. Το 1935 δημιούργησε το δικό του θέατρο επί της οδού Ιπποκράτους στην Αθήνα, το ομώνυμο "Θέατρο Β. Αργυρόπουλου".
Διακρίθηκε κυρίως στους ρόλους του Μεστοφελή, του Φάουστ, του Ταρτούφου και του Μισανθρώπου του Μολιέρου καθώς και σε πολλούς άλλους κωμικούς και τραγικούς ως πρωταγωγνιστής με μεγάλη επιτυχία των Βέντεκιντ, Σαίνχερ, Γκαίιτς, Σνίτσλερ, Μόλναρ, Λόταρ, Άρνολντ και Μπαχ, Ραϊμάν κ.ά.
Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του με μεγάλη σειρά παραστάσεων ήταν ο "Άρχοντας του κόσμου", "Νέα ζωή", "Το πνεύμα του αιώνα" του Μωραϊτίνη, "Το στραβόξυλο", "Ευθεία και τεθλασμένη" του Δ. Ψαθά, "Έρως εις το τετράγωνο", "Η πόρτα και το παράθυρο" του Δ. Ιωαννόπουλου, "Ο έρως θέλει ξύλο" του Π. Καγιά, "Το ακίνητο που κουνήθηκε" και "Παράνομος κυκλοφορία" των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου κ.ά.
Ο Βασίλειος Αργυρόπουλος το 1945 εξέδωσε και μια ενδιαφέρουσα μελέτη της θεατρικής τεχνικής με τον τίτλο "Η τέχνη του ηθοποιού". Είχε τιμηθεί από τον Βασιλέα Πάυλο καθώς και από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Πέθανε στην Αθήνα στις 28 Απριλίου του 1953. Στην εκατονταετηρίδα από της γεννήσεώς του τα Ελληνικά Ταχυδρομεία τον τίμησαν με έκδοση σχετικού αναμνηστικού γραμματοσήμου.
Πηγές
"Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.3ος, σελ.468.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
