.

Βιογραφία

Ο Σταύρος Σταυρόπουλος γεννήθηκε στο Μοσχάτο το 1961. Σπούδασε στο Παρίσι κοινωνιολογία και στην Αθήνα δημοσιογραφία. Συνεργάστηκε με διάφορα έντυπα και εφημερίδες και υπήρξε για χρόνια κριτικός δίσκων και βιβλίου σε περιοδικά της εποχής. Στα τέλη της δεκαετίας του 80 συνεργάζεται με το περιοδικό "Αγκάθι".

Έργο

Κυκλοφορεί το πρώτο του βιβλίο «Διαμελίζομαι» το 1983 και το 2002 επανέρχεται στο προσκήνιο με το βιβλίο «Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου» (εκδ. Απόπειρα, β΄ εκδ. 2004). Δύο χρόνια μετά και συγκεκριμένα το 2004, εκδίδεται το ποιητικό - φωτογραφικό λεύκωμα "ΦΩΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ", όπου συνεργάζεται με τον φωτογράφο Μανόλη Τσαντάκη από τις εκδ. Αστάρτη.

Το 2005 κυκλοφορεί το νέο του βιβλίο «Για όσο ροκ αντέχεις ακόμα» (εκδ. Απόπειρα) και το 2007 το ποιητικό του βιβλίο "Οι άλλοι που είμαι" (εκδ. Μεταίχμιο).

Ένα χρόνο μετά το 2008, ακολουθεί το νέο του πόνημα με τίτλο "Τι γίνονται οι λέξεις όταν μεγαλώνουν" (εκδ. Ελληνικά Γράμματα) κι ένα συλλεκτικό κι εκτός κυκλοφορίας βιβλίο με τις προσωπικές του απόψεις, συνεντεύξεις και ανέκδοτο υλικό υπό τον τίτλο «Unplugged».

Tο 2009 τον συναντάμε με την νέα ποιητική του συλλογή "Δύο μέρη σιωπή ένα μέρος λέξεις" πάλι από τις εκδ. Μεταίχμιο.

Η άνοιξη του 2010 τον βρίσκει με ένα καινούριο και πολύ πρωτόγνωρο και πρωτοποριακό για τα Ελληνικά δεδομένα της Λογοτεχνίας μυθιστόρημα υπό τον τίτλο "Ο έρωτας θα μας κάνει κομμάτια" από τις εκδ. Απόπειρα. Το βιβλίο προχώρησε και σε δεύτερη έκδοση.

Το 2011 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οξύ μια σειρά κειμένων που περιγράφουν την πτώση του ανθρώπινου μύθου κι όχι μόνο υπό τον τίτλο "Πιο νύχτα δεν γίνεται". Ένα κομβικό σημείο στην γραφή του Σταύρου Σταυρόπουλου που ξεφεύγει από τα στενά πεζολογικά στοιχεία και τις φόρμες και με εικόνες λυρισμού, εκφράσεις ποιητικής οπτικής, μας βάζει σε ένα άλλον τόπο ανάγνωσης και μας συστήνει έναν νέο κόσμο αντίληψης και πραγματικότητας. Ποίηση και πεζογραφία γίνονται δυσδιάκριτα. Κι ωστόσο εξαιρετικά ορατά.

Μέσα στον επόμενο χρόνο, το 2012, επιστρέφει για άλλη μια φορά στις εκδ. Απόπειρα όπου και μας παραδίδει το ποιητικό του πόνημα "ΜΕΤΑ" το οποίο έρχεται να συνεχίσει με τον δικό του τρόπο ό, τι είχε ξεκινήσει με το βιβλίο "Πιο νύχτα δεν γίνεται". Μια διαρκής συνομιλία βιβλίων μεταξύ τους αλλά και με τον ίδιο τον συγγραφέα τους. Μια διακειμενικότητα μεταξύ ποίησης και πεζογραφίας πιάνοντας το ένα το νήμα από το σημείο που το προηγούμενο το είχε αφήσει. Ωστόσο το "ΜΕΤΑ" είναι ένα ξεχωριστό βήμα τόσο για τον συγγραφέα όσο και για την Λογοτεχνία. Είναι ένα εγχείρημα καταγραφής της ζωής αλλά και της ίδιας της γραφής από το σημείο μηδέν τους.

Έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με την εφημερίδα ΜΕΤΡΟ διατηρώντας στήλη κριτικής βιβλίου για πολλά χρόνια και με την εφημερίδα Ελευθεροτυπία όπου διατηρούσε την μόνιμη στήλη "Νύχτα είναι θα περάσει" στο ένθετο "Βιβλιοθήκη" που κυκλοφορούσε μαζί με την εφημερίδα κάθε Σάββατο.

Το βιβλίο του "Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου" ανέβηκε στο Θέατρο Altera Pars τον Απρίλιο του 2011 από την μουσικοχοροθεατρική κολλεκτίβα IlluminArti σε σκηνοθεσία της ομάδας και της Μαρίας Χρονιάρη, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Εργογραφία (συνοπτικά)

"Διαμελίζομαι" 1983, εκδ. Βασδέκης

"Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου", 2002, β' έκδοση 2004, εκδ. Απόπειρα

"Φως Γυναίκας" 2004, εκδ. Αστάρτη

"Για όσο ροκ αντέχεις ακόμα" 2005, εκδ. Απόπειρα

"Οι άλλοι που είμαι" 2007, εκδ. Μεταίχμιο

"Τι γίνονται οι λέξεις όταν μεγαλώνουν" 2008 εκδ. Ελληνικά Γράμματα, (εκτός εμπορίου έκδοση βιβλίο "Unppluged" από τις εκδ. Ελληνικά Γράμματα)

"Δύο μέρη σιωπή, ένα μέρος λέξεις" 2009, εκδ. Μεταίχμιο

"Ο έρωτας θα μας κάνει κομμάτια" 2010, β' έκδοση 2012, εκδ. Απόπειρα

"Πιο νύχτα δεν γίνεται" 2011, εκδ. Οξύ

"Μετά" 2012, εκδ. Απόπειρα

Πηγές

http://www.biblionet.gr/author/40883