.
Ο Σπύρος Θεοτόκης (1908 - ?) ήταν Έλληνας πολιτικός.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και ήταν γιος του πρωθυπουργού Ιωάννη Θεοτόκη. Καταγόταν από την παλιά αρχοντική οικογένεια Θεοτόκη και ήταν εγγονός του πρωθυπουργού Γεωργίου Θεοτόκη, ανιψιός του Νικολάου Θεοτόκη και α΄ ξάδερφος του πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Λωζάννη και το Παρίσι. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε σε αντιστασιακές οργανώσεις, αναγκάστηκε όμως να διαφύγει στην Μέση Ανατολή, όπου έλαβε μέρος ως αντιπρόσωπος του Λαϊκού Κόμματος στο συνέδριο του Λιβάνου.
Ασχολήθηκε με την πολιτική σε νεαρή ηλικία και το 1934 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στην περιφέρεια Κέρκυρας. Επανεξελέγη το 1935, το 1936, το 1946 με το Λαϊκό Κόμμα, το 1951 με τον Ελληνικό Συναγερμό, το 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό, το 1956, το 1958, το 1961, το 1963 και το 1964 με την Ε.Ρ.Ε, της οποίας και διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Με το ξέσπασμα της Χούντας των Συνταγματαρχών συνελήφθη για να απελευθερωθεί αργότερα με αμνηστία και εγκατέλειψε την Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της Χούντας αποτέλεσε έναν από τους βασικούς συνδετικούς κρίκους μεταξύ Βασιλιά και Καραμανλή. Το 1974 εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας με την Νέα Δημοκρατία, αξίωμα από το οποίο παραιτήθηκε υπερασπιζόμενος τον βασιλικό θεσμό. Στη συνέχεια μαζί με τον Στέφανο Στεφανόπουλο ίδρυσε την Εθνική Παράταξη, το οποίο στις εκλογές του 1977 συγκέντρωσε 7% με αποτέλεσμα να εκλεγεί βουλευτής. Με την άνοδο στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας του ξαδέλφου του Γεωργίου Ράλλη, επέστρεψε στη Νέα Δημοκρατία και εντάχθηκε στην τρίτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας, με το οποίο και εξελέγη για τελευταία φορά βουλευτής.
Είχε διατελέσει υπουργός δημόσιας τάξεως (1946) στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη[1], υπουργός εξωτερικών την περίοδο 1955 – 1956 στην κυβέρνηση Καραμανλή[2], θέση από την οποία αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω αντιδράσεων ως προς την πολιτική που ακολουθούσε στο Κυπριακό, υπουργός γεωργίας (1957) στην κυβέρνηση Καραμανλή[2], θέση από την οποία παραιτήθηκε λόγω άρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή να χρηματοδοτήσει ένα σχέδιό του για το ελαιόλαδο, υπουργός οικονομικών (1961) στην Κυβέρνηση Καραμανλή[3] καθώς και υπουργός εσωτερικών στην κυβέρνηση Κανελλόπουλου. Το 1952 διορίστηκε υπουργός παιδείας στην κυβέρνηση Παπάγου, διορισμό όμως τον οποίο δεν αποδέχθηκε.[4]
Πηγές
↑ Κυβέρνηση Τσαλδάρη, από την Γενική Γραμματεία της Κυβερνήσεως
↑ 2,0 2,1 Κυβέρνηση Καραμανλή, από την Γενική Γραμματεία της Κυβερνήσεως
↑ Κυβέρνηση Καραμανλή, από την Γενική Γραμματεία της Κυβερνήσεως
↑ Κυβέρνηση Παπάγου, από την Γενική Γραμματεία της Κυβερνήσεως
.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
