.
Η Σοφία Βέμπο (Καλλίπολη, Ανατολικής Θράκης, 1910 – Αθήνα, 11 Μαρτίου 1978 ) ήταν κορυφαία Ελληνίδα ερμηνεύτρια και ηθοποιός της οποίας η καλλιτεχνική πορεία εκτείνεται από το Μεσοπόλεμο έως τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και τη δεκαετία του ’50. Χαρακτηρίστηκε "Τραγουδίστρια της Νίκης" εξ αιτίας των εθνικών τραγουδιών που ερμήνευσε κατά τη διάρκεια του Ελληνο-ιταλικού πολέμου του 1940.
Το πραγματικό της όνομα ήταν Έφη Μπέμπο και γεννήθηκε στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης στα 1910, αλλά μετά τη Μικρασιατική καταστροφή βρέθηκε στην Τσαριτσάνη, όπου ο πατέρας της δούλευε ως καπνεργάτης, και κατόπιν στο Βόλο.
Ξεκίνησε την καλλιτεχνική της πορεία σε ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης τη δεκαετία του ’30. Το χειμώνα του 1933 προσελήφθη από το θεατρικό επιχειρηματία Φώτη Σαμαρτζή στο θέατρο "Κεντρικόν" προκειμένου να συμμετάσχει στην επιθεώρηση "Παπαγάλος 1933". Άρχισε να ηχογραφεί στη δισκογραφική εταιρεία "Κολούμπια" ερωτικά τραγούδια της εποχής και γρήγορα καταξιώθηκε λόγω της ιδιαίτερης μπάσας φωνής της. Συμμετέχει επίσης σε ελληνικές ταινίες όπως η "Προσφυγοπούλα" το 1938.
Η έκρηξη στην καριέρα της ήρθε με την κήρυξη του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940. Τότε όλες οι επιθεωρήσεις προσαρμόζουν το θέμα τους στην πολεμική επικαιρότητα και τα τραγούδια επανεγράφονται με πατριωτικούς στίχους. Η Βέμπο τραγουδά σατιρικά και πολεμικά τραγούδια και η φωνή της γίνεται η εθνική φωνή που εμψυχώνει τους Έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο και συγκλονίζει το πανελλήνιο. Την ίδια εποχή σε μία συμβολική πράξη προσφέρει στο Ελληνικό Ναυτικό 2000 χρυσές λίρες. Με την είσοδο των ναζιστικών στρατευμάτων στην Αθήνα φυγαδεύεται στη Μέση Ανατολή όπου συνεχίζει να τραγουδά για τα εκεί ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα.
Το 1949 απόκτησε δική της θεατρική στέγη στο Μεταξουργείο ,το "Θέατρον Βέμπο". Μετά από μακροχρόνιο δεσμό με το Μίμη Τραϊφόρο παντρεύτηκαν τελικά το 1957, ένας δεσμός πολυκύμαντος που διήρκεσε μέχρι το θάνατό της και υπήρξε καταλυτικός για την μεγάλη ερμηνεύτρια. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 αραιώνει τις θεατρικές εμφανίσεις της, τις οποίες σταματά οριστικά στις αρχές της επόμενης δεκαετίας. Τη βραδιά του "Πολυτεχνείου" η Βέμπο ανοίγει το σπίτι της και κρύβει φοιτητές τους οποίους αρνείται να παραδώσει όταν η ασφάλεια χτυπά την πόρτα της. Τελικά πεθαίνει στις 11 Μαρτίου του 1978 και η κηδεία της μετατρέπεται σε ένα πάνδημο συλλαλητήριο. Η "Τραγουδίστρια της Νίκης" αποθεώνεται εκείνη τη μέρα από τον ελληνικό λαό που τη θεωρούσε ηρωίδα του.
Χαρακτηριστικές ερμηνείες
- Αγάπη μου η ώρα φτάνει
- Ανθρωπός μου
- Απόψε σε θυμάμαι
- Ας ήταν για λίγο για λίγα λεπτά
- Αφήστε με να πιώ
- Αχ να γύριζαν τα χρόνια τα παληά
- Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του
- Βιολιστή τσιγγάνε
- Δεν είν' αυτή ζωή δεν είναι
- Δεν έχεις τίποτα μα έχεις κάτι
- Δεν κλαίω πια
- Δεν ξέρω τι κρύβει η καρδιά σου
- Ερήνη
- Ζεχρά
- Θα καθόμουνα πλάι σου
- Θέλω να μπορούσε να γίνει
- Καινούργια τώρα ζωή
- Καλό σου ταξίδι
- Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
- Κάποιο μυστικό
- Κάποιος κάπου κάποτε
- Κάτι με τραβά κοντά σου
- Κι αν μ' αγαπάς μη μου το πης
- Κλαις
- Κορόιδο Μουσολίνι
- Κρασί
- Λόντρα, Παρίσι, Νιού Γιόρκ
- Μ' αρέσει
- Μαριτάνα
- Μάρω, Μάρω
- Μη φύγης ξανά
- Να γιατί ακόμα σ' αγαπώ
- Να η Αθήνα
- Να με παίρνανε τα σύννεφα
- Να μην έφευγα ξανά
- Νάνι-νάνι
- Ο Γιάννος κι η Παγώνα
- Ομόνοια Πλάς
- Όπου κι’ αν πας θα θυμάσαι
- Όταν γυρίζουν τα χελιδόνια
- Παιδιά της Ελλάδος
- Πάντα μαζύ
- Παρελθόν
- Πόσο λυπάμαι
- Ποτέ δεν θα στο πώ
- Πω πω τι έπαθε ο Μουσολίνι
- Ραντεβού στην Αθήνα
- Σ' αγαπώ γιατί είσαι ο μόνος
- Σ’ αγαπώ και μ’ αρέσει η ζωή
- Σβήσε το φώς και γεμάτη γαλήνη
- Σουβενίρ ντ' Ατέν
- Σπανιόλικο τραγούδι
- Στην ακρογιαλιά
- Στον πόλεμο βγαίνει ο Ιταλός
- Συγγνώμη σου ζητώ, συγχώρεσέ με
- Ταμπακιέρα
- Το καινούργιο φεγγάρι
- Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά
- Το φεγγάρι είναι κόκκινο
- Φεριχά
- Χειμώνας
- Χωριάτα
- Ψεύτικα βγήκανε όσα ονειρεύτηκα
Στης Αλβανίας τα βουνά
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
