Ο Παύλος Σαντορίνης του Ελευθερίου ήταν Έλληνας πολιτικός μηχανικός, φυσικός, ομότιμος καθηγητής του Ε. Μ. Πολυτεχνείου και σπουδαίος σύγχρονος εφευρέτης. Γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1893 στην Οδησσό της Ρωσίας και απεβίωσε στις 19 Οκτωβρίου 1986 στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ελβετία (1905-1919) στο Πολυτεχνείο και Πανεπιστήμιο στη Ζυρίχη και στη συνέχεια αναδείχθηκε τακτικός καθηγητής και διευθυντής των εργαστηρίων της Φυσικής ΙΙ του Ε. Μ. Πολυτεχνείου, καθώς και της Ανωτάτης Γεωπονικής Σχολής.
Υπήρξε επιστήμονας και ερευνητής πολλών περιοχών της επιστήμης και ιδιαίτερα στη Στατιστική, Υδραυλική, στην έρευνα των φυσικών πηγών ενέργειας ενώ εκτέλεσε πολλές πρωτοποριακές κατασκευές τσιμέντου (1919-1925). Έγινε διεθνώς γνωστός κατά τις παραμονές του Β΄ παγκοσμίου πολέμου για την προσπάθειά του σε πολλές επινοήσεις και κατασκευές, σημαντικότερες των οποίων ήταν:
Η επινόηση και κατασκευή του απορροφομικρομετρικού ζυγού, που θεωρήθηκε ο ευπαθέστερος ζυγός της Φυσικής. Για την επινόησή του αυτή βραβεύτηκε το 1935 από την Ακαδημία του Παρισιού.
Επινόησε και κατασκεύασε πρώτος το "ελληνικό μικροκυματικό ραντάρ", εμβέλειας 150 km, και για το οποίο αργότερα ισχυρίσθηκε ότι απετέλεσε το πρώτο εκατοστομετρικό ραντάρ του κόσμου, (1936-1939).[1] [2] [3]
Επίσης το 1936 επινόησε και κατασκεύασε τον "ραδιοπυροσωλήνα", που 8 χρόνια αργότερα, το 1944 εφευρέθηκε από τους Αμερικανούς και που τον ονόμασαν τότε το "2ο μυστικό όπλο της Αμερικής".
Το 1942 εφεύρε (του αναγνωρίσθηκαν δύο πρωτοπορίες - προνόμια) τον ηλεκτρονικό εγκέφαλο "Η" ως αυτόματος πιλότος πυραύλου κατ΄ εναντίον άλλου εχθρικού. Την ίδια περίπου διάταξη της επινόησης αυτής εφεύραν οι Αμερικανοί 9 χρόνια μετά, το 1951 όπου και από τότε έχει ευρεία εφαρμογή.
Επίσης ανακάλυψε νέα φυσικά φαινόμενα στο χώρο των ηλεκτρομαγνητικών μικροκυμάτων (1936-1940).
Ακόμα υπήρξε ο πρώτος που διατύπωσε τη γενική απαγορευτική αρχή σχετικά με το κατώτατο όριο χρονικής διάρκειας ενός παρατηρητέου φυσικού φαινομένου (1958).
To 1968 διατύπωσε τη θεωρία των "πολλαπλών διαδοχικών μικροεκρήξεων του Σύμπαντος" όπου σύμφωνα με τη θεωρία αυτή το Σύμπαν δεν προήλθε από μια πρωταρχική έκρηξη του συνόλου της ύλης του Σύμπαντος, αλλά από την εμφάνιση ενός πρωταρχικού απειροστών διαστάσεων σωματιδίου (ένα είδος κβάντουμ του Σύμπαντος) που με μικρές διαδοχικές πυρηνικές εκρήξεις δημιούργησε αβίαστα για πρώτη φορά την εικόνα του Σύμπαντος όπως είναι γνωστή σήμερα. Έτσι μ΄ αυτή τη θεωρία ο Π. Σαντορίνης ισχυρίστηκε ότι ανέτρεψε βασικούς νόμους της Φυσικής όπως την "Αρχή διατήρησης της ενέργειας" καθώς και το "Δεύτερο αξίωμα της θερμοδυναμικής".
Το 1974 διατύπωσε μια νέα αρχή της "Φθίνουσα εντροπίας του Σύμπαντος".
Παράλληλα με τα παραπάνω ασχολήθηκε επίσης με τη φιλοσοφική ερμηνεία βασικών θεμάτων της σύγχρονης Φυσικής. Έτσι από το 1968 κατέληξε σε μια δική του νέα θεωρία ισόνομης συγκυριαρχίας του παράγοντα "Πνεύμα" ως τον τέταρτο παράγοντα του Σύμπαντος παράλληλα με το φυσικό συνεχές "Χώρος" - "Χρόνος" - "Ύλη". Περικοπές αυτών των εργασιών του έχουν αναφερθεί επανειλημμένα και εκτενώς σε ξένα επιστημονικά περιοδικά και συγγράμματα.
Η διεθνής αναγνώριση του Παύλου Σαντορίνη αποδείχθηκε από το γεγονός ότι υπήρξε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας των Επιστημών της Τουλούζης (1961), ενεργό μέλος της Ακαδημίας των Επιστημών της Ν. Υόρκης (1961) και εταίρος της ίδιας από το 1965. Επίσης εταίρος της Royal Society of Arts του Λονδίνου (1972) καθώς και επίτιμος Πρόεδρος του 7ου Φιλοσοφικού Συνεδρίου της Νίκαιας Γαλλίας (1969). Έλαβε πλείστα επιστημονικά Βραβεία μεταξύ των οποίων το Μετάλλιο Fermat της Ακαδημίας Επιστημών της Τουλούζης (1961), Μετάλλιο Vermeil Ερευνών και Εφευρέσεων (Παρίσι 1968), Μετάλλιο Vermeil της Προόδου (Παρίσι 1969) κ.ά. Επίσης παρασημοφορήθηκε από τρεις Βασιλείς των Ελλήνων (Γεώργιο Β΄, Παύλο και Κωνσταντίνο Β΄) με τον Ταξιάρχη Γεωργίου Α΄, του Φοίνικα κ.ά.
Ο Παύλος Σαντορίνης μιλούσε επίσης αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά και ρωσικά και ήταν εν ζωή μόνιμος κάτοικος Αθηνών. Κηδεύτηκε στις 20 Οκτωβρίου 1986, από το Γ' Νεκροταφείο.
Πηγές
Βογιατζής, Δημήτριος (2012). «Η πρωτοποριακή έρευνα του ΕΜΠ για ραντάρ στην προπολεμική Ελλάδα, Η περίπτωση του Παύλου Σαντορίνη». Α. Συνέδριο 170 Χρόνια Πολυτεχνείο - Οι μηχανικοί και η τεχνολογία στην Ελλάδα. Αθήνα: Ε.Μ.Π., pp. 163-168.
Σαντορίνης, Παύλος (1945). «Το Ελληνικόν Ραντάρ 1934-1940». Τεχνικά Χρονικά (Αθήναι: Τεχνικόν Επιμελήτήριον της Ελλάδος) 256-257-258: 96-99.
Κακριδής, Γ. (1945). «Ραντάρ, το χρονικόν μιας εφευρέσεως». Τεχνικά Χρονικά (Αθήναι: Τεχνικόν Επιμελήτήριον της Ελλάδος) 256-257-258: 95-96.
Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου. τομ.16ος, σελ.855
Βιογραφικό λεξικό προσωπικοτήτων (Who's Who) 1979, σ.611
Σαντορίνης Παύλος, Καθηγητής ΕΜΠ, ΣΤ:. Απόλλων Αθηνών (Οδησσός 1893 – Αθήνα 1986) Συνοπτική βιογραφία από την Μεγάλη Στοά της Ελλάδος
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
