Ο Νικόλας Κάλας ή Νικήτας Ράντος (πραγματικό όνομα: Νικόλαος Καλαμάρης, 27 Μαΐου 1907 - 31 Δεκεμβρίου 1988) ήταν Έλληνας ποιητής. Χρησιμοποιούσε επίσης τα ψευδώνυμα Μ. Σπιέρος και N.Calas στα θεωρητικά και κριτικά του κείμενα. Είναι ένας από τους πρώτους ποιητές που χρησιμοποίησαν ελεύθερο στίχο στην δεκαετία του ’30.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1907 και ήταν γιος του Ιωάννη Καλαμάρη, εισοδηματία, και της Ρόζας Καρατζά. Από την πλευρά της μητέρας του καταγόταν από την παλιά φαναριώτικη οικογένεια Καρατζά ενώ ήταν απευθείας απόγονος του Γεώργιου Κουντουριώτη και του Μάρκου Μπότσαρη. Εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στην Αθήνα σε νεαρή ηλικία και σπούδασε στην Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Την περίοδο αυτή, δηλαδή μεταξύ 1924 με 1927 υπήρξε μέλος της Φοιτητικής Συντροφιάς. Το 1933 εξέδωσε ως Νικήτας Ράντος την πρώτη του συλλογή, Ποιήματα, και το 1934 αναχώρησε για το Παρίσι, όπου εντάχθηκε στην υπερρεαλιστική ομάδα. Στα προλεγόμενα ενός τρίτου μανιφέστου του υπερρεαλισμού, ο Αντρέ Μπρετόν τον κατέταξε στα «πιο φωτεινά και τα πιο τολμηρά» μυαλά της εποχής[1]. Μέχρι το 1937 ζούσε ταξιδεύοντας ανάμεσα στην Αθήνα και το Παρίσι, όπου τελικά εγκαταστάθηκε μέχρι το 1939, όταν έφυγε για την Λισαβόνα, όπου έμεινε για έναν χρόνο, και μετά μετέβη στην Νέα Υόρκη. Στην δεκαετία του ’60 και του ’70 ταξίδεψε στην Ελλάδα και παρέμεινε για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά τελικά επέστρεψε στις Η.Π.Α., όπου έμεινε μέχρι τον θάνατό του το 1988.
Εκτός από το ποιητικό του έργο μετέφρασε Τ. Σ. Έλιοτ και Λουί Αραγκόν και συνεργάστηκε με ελληνικά και διεθνή περιοδικά όπου δημοσίευε θεωρητικά κείμενα και δοκίμια. Το 1977 τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο ποίησης για την συλλογή του Οδός Νικήτα Ράντου, που είχε δημοσιεύσει με το ψευδώνυμο Νικόλας Κάλας. Υπήρξε πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης, που ασπάστηκε τον τροτσκισμό, χωρίς δογματισμούς.[2][3]
Κριτική
Υπήρξε ο πρώτος της γενιάς του που αναγνώρισε[4] τη σημασία της ποίησης του Καβάφη ενώ έχει χαρακτηριστεί[4] ως μια μοναχική φωνή πρωτοπορίας Μαρξιστών συνοδοιπόρων και των φίλων του αστών λογοτεχνών καθώς και ως αμφισβητίας. Γενικότερα ο Κάλας διαφοροποιήθηκε[5] από την γενιά του ’30, άσχετα με το αν συγκαταλέγεται σε αυτή, αμφισβητώντας[5] την ελληνικότητα που εισήγαγε η γενιά αυτή.
Παραπομπές
Αντρέ Μπρετόν, Μανιφέστα του Υπερρεαλισμού, εκδ. Δωδώνη, 1983, σ. 139
«Ο Νικόλαος Κάλας | Poeticanet». www.poeticanet.gr. Ανακτήθηκε στις 2015-12-17.
«Veranstaltung: "Nicolas Calas und der neugriechische Modernismus"». www.geisteswissenschaften.fu-berlin.de. 2008-12-03. Ανακτήθηκε στις 2015-12-17.
Δημήτρης Τζιόβας, Ο μύθος της γενιάς του Τριάντα, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2011, σελ. 179
Δημήτρης Τζιόβας, ο.π., σελ. 319
Βιβλιογραφία
Ανδριόπουλος, Δ. Ζ, «‘Φροϋδομαρξιστική’ αισθητική. Η περίπτωση του Ν. Κάλας», Νέα Εστία 124 (1988), 1240-1248.
Mario Vitti, «O ΝΙΚΗΤΑΣ ΡΑΝΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ (ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, 1930-1940)», Ἐπιστημονικὴ Ἐπετηρὶς τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τομ. 16(1977) , σελ.451-464 [1]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ
Παρασκήνιο, Νικόλαος Κάλας "Δε γράφω για να διαβαστώ αλλά για να ξαναδιαβαστώ" (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
