Ο Κώστας Θέος (1896-1958) ήταν συνδικαλιστής, κορυφαίο στέλεχος της ΓΣΕΕ, Γραμματέας της Ενωτικής ΓΣΕΕ, ηγετικό στέλεχος και βουλευτής του ΚΚΕ.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Κώστας Θέος γεννήθηκε το 1896 στο Κατηχώρι Μαγνησίας και ήταν καπνεργάτης στο Βόλο. Έγινε μέλος του ΣΕΚΕ και αναμίχθηκε στο συνδικαλιστικό κίνημα. Προσεβλήθη όμως από φυματίωση και σταμάτησε να εργάζεται στα καπνομάγαζα[1], αλλά, συνέχισε τη συνδικαλιστική του δράση. Έφτασε στην ηγεσία του Καπνεργατικού Σωματείου Βόλου, της Πανεργατικής Βόλου και της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας.

Το Φλεβάρη του 1921 στο Βόλο έγινε μεγάλη αντιπολεμική διαδήλωση εργατών και αγροτών και ακολούθησαν εκτεταμένα επεισόδια. Οι αρχηγοί της διαδήλωσης Θέος, Σαρόγλου και Μπεναρόγια θα κλειστούν στη φυλακή για δυόμισυ χρόνια[2]. Μετά την αποφυλάκιση του και την περιθωριοποίηση της ιδρυτικής γενιάς του ΣΕΚΕ, ο Θέος εντάχθηκε στην ηγεσία του κόμματος.

Το 1924 πήγε στη Σοβιετική Ένωση μαζί με άλλους φυματικούς για θεραπεία[3]. Νοσηλεύτηκε σε σανατόριο του Καυκάσου και φοίτησε στις κομματικές σχολές ΚUΤV. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1926.
Στην ηγεσία του ΚΚΕ και της ΓΣΕΕ

Στο 3ο Έκτακτο Συνέδριο του ΚΚΕ[4] τον Δεκέμβριο του 1924 εκλέχθηκε στην ΚΕ του κόμματος. Στις εκλογές του 1926 εξελέγη με το ΚΚΕ βουλευτής Λάρισας. Στο Τρίτο Τακτικό Συνέδριο του ΚΚΕ, το Μάρτιο του 1927, ο Θέος συντάχθηκε με την ομάδα του Ανδρόνικου Χαϊτά που ήρθε σε σφοδρή αντιπαράθεση με την ομάδα των τροτσκιστών του Πουλιόπουλου. Εξελέγη τότε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Γραφείου που συγκροτήθηκε για πρώτη φορά[5]. Μετά τη διαγραφή των Τροτσκιστών από το ΚΚΕ τον Σεπτέμβριο του 1927, ο Θέος μαζί με την ηγετική ομάδα του Γραμματέα της ΚΕ Ανδρόνικου Χαϊτά θα ευθυγραμμιστούν πλήρως με τις κατευθυντήριες γραμμές της Κομιντέρν (ΚΔ), την καθοδήγηση της οποίας είχαν αναλάβει στη Μόσχα οι Στάλιν-Μπουχάριν.

Στο 4ο Τακτικό Συνέδριο του ΚΚΕ[6] τον Δεκέμβριο του 1928, εκλέχθηκε ξανά στην ΚΕ του κόμματος.

Ο Θέος ήταν επί σειρά ετών κορυφαίο στέλεχος της ΓΣΕΕ. Στο Δ' Συνέδριο της ΓΣΕΕ που συνήλθε στην Αθήνα τον Απρίλιο του 1928 αποκλείστηκαν οι αντιπρόσωποι που ακολουθούσαν τη γραμμή του ΚΚΕ και από τη δύναμη της ΓΣΕΕ διαγράφηκαν τα αντίστοιχα συνδικάτα. Οι αποκλεισμένοι του ΚΚΕ προχώρησαν στις 3 Φλεβάρη 1929 στην ίδρυση ξεχωριστής εργατικής Συνομοσπονδίας με τίτλο "Ενωτική Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας" (ΕΓΣΕΕ)[7]. Ο Θέος ήταν ο Γραμματέας της Ενωτικής ΓΣΕΕ.
Η Φραξιονιστική Πάλη Χωρίς Αρχές

Την περίοδο 1929-31 στο ΚΚΕ είχε ξεσπάσει η λεγόμενη φραξιονιστική πάλη χωρίς αρχές. Ο Θέος ήταν ηγετικό στέλεχος της ομάδας των συνδικαλιστών Σιάντου, Πυλιώτη, Παπαρήγα, Ασίκη που ήρθε σε ολομέτωπη σύγκρουση με την ομάδα των Χαϊτά, Ευτυχιάδη, Κολοζώφ. Η αποκαλούμενη δεξιά ομάδα των Χαϊτά-Ευτυχιάδη είχε σαν σύνθημα το "πρώτα οργάνωση και ύστερα επανάσταση", ενώ η αριστερή των Σιάντου-Θέου "την μετατροπή των αυθόρμητων λαϊκών κινητοποιήσεων σε γενική πολιτική απεργία"[8]. Η σφοδρή διαμάχη των δύο ομάδων έφερε το ΚΚΕ στα πρόθυρα της διάλυσης, οπότε η ΚΔ το Νοέμβρη του 1931 αποφάσισε να επέμβει.

Το 1930 όταν οι Χαϊτάς, Ευτυχιάδης, Κολοζώφ και άλλα στελέχη του ΚΚΕ φυλακίστηκαν από την αστική κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου, την ηγεσία του ΚΚΕ ανέλαβε η ομάδα των Σιάντου-Θέου, με γραμματέα τον Σιάντο.

Τον Μάρτιο του 1931 ο Νίκος Ζαχαριάδης από τη Μόσχα, με εντολή της ΚΔ, ζήτησε από τον Γιάννη Ιωαννίδη να συντάξει λίστα με τα άτομα που συμμετείχαν στην φραξιονιστική πάλη χωρίς αρχές. Ο Ιωαννίδης συνέταξε μια λίστα με 38 άτομα που κλήθηκαν και πήγαν στη Μόσχα για να λογοδοτήσουν, ανάμεσα σε αυτούς και ο Θέος. Εκεί όλοι προέβησαν σε αυστηρή αυτοκριτική και μόνο δύο, ο Γιώργης Σιάντος και ο Κώστας Θέος επέστρεψαν μετά από τρεις μήνες στην Ελλάδα, αφού υποσχέθηκαν υποταγή στη νέα ηγεσία που διόρισε η ΚΔ στο κόμμα, με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη. Οι υπόλοιποι έμειναν στη Σοβιετική Ένωση και επέστρεψαν αργότερα ενώ κάποιοι, παρά τη θέλησή τους, δεν επέστρεψαν ποτέ.

Στις εκλογές του 1936 ο Θέος εξελέγη βουλευτής Δράμας του ΚΚΕ με το Παλλαϊκό Μέτωπο
Ακροναυπλία-Κατοχή-Αντίσταση

Το 1936, την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας, ο Θέος ήταν από τα πρώτα στελέχη του ΚΚΕ που συνελήφθηκαν και εκτοπίστηκε στην Ακροναυπλία. Εκεί ήταν κοντά στην ηγεσία της καθοδήγησης της Ακροναυπλίας υπό τον Γιάννη Ιωαννίδη[9]. Την περίοδο της κατοχής μεταφέρθηκε μαζί με άλλους Ακροναυπλιώτες στο Νοσοκομείο Σωτηρία στην Αθήνα και θα τους απελευθερώσει ο ΕΛΑΣ Αθήνας το 1942. Στη συνέχεια ο Θέος εντάχθηκε στο ΕΑΜ.
Μετά την Απελευθέρωση - Εμφύλιος Πόλεμος

Μετά την Απελευθέρωση από τους Γερμανούς, το 1945, ο Θέος επικεφαλής του Εργατικού Αντιφασιστικού Συνδέσμου (ΕΡΓΑΣ) θα κερδίσει τις εκλογές σε πολλά εργατικά κέντρα και θα γίνει γραμματέας της ΓΣΕΕ. Στο 8ο Πανελλαδικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ το Μάρτη του 1946 ο Θέος εκλέχθηκε στην επταμελή διοίκηση και Γραμματέας της ΓΣΕΕ εκλέχθηκε ο Μήτσος Παπαρήγας[10]. Στο 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ το Σεπτέμβρη του 1945 ο Θέος εξελέγη αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ[11].

Στα μέσα του 1948 ο Θέος θα μεταβεί στο Γράμμο στην ηγεσία του ΚΚΕ μέχρι τη λήξη του εμφυλίου πολέμου. Μετά την ήττα του ΔΣΕ ο Θέος μαζί με την ηγεσία του ΚΚΕ εγκαταστάθηκε στο Βουκουρέστι.

Το 1953 εξελέγη αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Οργάνωσης (ΠΣΟ). Ο Κώστας Θέος πέθανε στο Βουκουρέστι το 1958[12].
Παραπομπές

↑ Ελ. Σταυρίδης (1953), σελ.390
↑ Α. Ελεφάντης (1976), σελ.46
↑ Ελ. Σταυρίδης (1953), σελ.390
↑ Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ τόμος (2012), σελ. 149-153
↑ Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ τόμος (2012), σελ. 189
↑ Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ τόμος (2012), σελ. 192-197
↑ Α. Ελεφάντης (1976), σελ. 79
↑ Α. Ελεφάντης (1976), σελ.99-101
↑ Ιστορία της Αντίστασης 1940-45 (1979), σελ. 206-208
↑ Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄τόμος (2012), σελ.550
↑ Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄τόμος (2012), σελ.526-535
↑ Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου, Τόμος Ι (1976), σελ.412

Πηγές

Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ τόμος 1919-1949, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012
Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, Εκδόσεις Αυλός, Αθήνα 1979
Άγγελος Ελεφάντης "Η επαγγελία της αδύνατης επανάστασης", Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα 1976
Ελευθέριος Σταυρίδης "Τα παρασκήνια του ΚΚΕ", Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα 1988