.
Ο Ιωάννης Βιτσάρης (1844 - 13 Δεκεμβρίου 1892) ήταν Έλληνας γλύπτης του 19ου αιώνα.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στην Αθήνα από πατέρα και μητέρα Αθηναίους. Κατάγεται από την αρχαία οικογένεια των Βουτσαράδων. Ένεκα της σχολικής του μόρφωσης μετέτρεψε το όνομά του σε Βιτσάρης προς αποφυγή τυχών εκ παραφωνίας του ονόματός του παρωδιών.
Έλαβε τα πρώτα μαθήματα γλυπτικής στην ντόπια Σχολή των Τεχνών από το 1861 ως το 1864, και μετά πήγε στο Μόναχο με υποτροφία της κυβερνήσεως (Βασιλικό Διάταγμα 4 Φεβρουαρίου 1865). Εκεί φοίτησε στην Ακαδημία της γλυπτικής ως το 1871 και συνεχώς αρίστευε. Αποφοίτησε ανάμεσα στους πιο έξοχους μαθητές της Ακαδημίας, ενώ το 1878 έλαβε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό με θέμα τον Οδυσσέα αναγνωριζόμενο από την Ευρύκλεια. Επανήλθε στην Αθήνα και ίδρυσε εργαστήριο γλυπτικής στην ιδιόκτητη οικία του απέναντι της Ζωοδόχου Πηγής. Είχε ήθος μελαγχολικό και απέφευγε τον πάταγο και τις επιδείξεις. Δούλεψε σκληρά και αδιάλειπτα έως ότου αρρώστησε βαριά και πέθανε στις 13 Δεκεμβρίου του 1892.
Έργα του
Αν και λόγω του σύντομου βίου του δεν άφησε πολλά έργα, τα καλλιτεχνήματά του θεωρούνται χρονική περίοδο και αναγέννηση της ελληνικής γλυπτικής, φέρνοντας στοιχεία δυτικής αισθητικής στον ελληνικό τύπο των αρχαίων ελληνικών αγαλμάτων.
Το 1875 του ανετέθη η τοποθέτηση των αρχαίων αγαλμάτων στην ανατολική πτέρυγα του Αρχαιολογικού Μουσείου, αποχώρησε όμως γιατί διαφώνησε με τους υπαλλήλους που επιτηρούσαν την εργασία του ως προς το κατάλληλο μέρος και τον φωτισμό.
Έργα του είναι οι προτομές των
Αντώνιου Παπαδάκη, ευεργέτη του Εθνικού Πανεπιστημίου,
Στέφανου Κουμανούδη, καθηγητή,
Μαύρου και
Γεωργίου Βασιλείου
Επειδή, επιστρέφοντας από την Ευρώπη κατακρίθηκε για τους νεωτερισμούς που εισήγαγε, έκανε ένα άγαλμα ενός καθιστού άραβα. Το έργο του αυτό κατακρίθηκε ως ανάξιο του δυτικού πολιτισμού, ενώ η επιτροπή των Ολυμπιακών αγώνων του 1875 που έκρινε τα καλλιτεχνήματα απλά το μνημόνευσε χαρακτηρίζοντάς το ως «ατυχές». Όμως όταν το έστειλε στη Βιέννη βραβεύτηκε.[1]
Άριστα έργα του βρίσκονται επίσης στο Νεκροταφείο, και είναι το μνημείο του Νικόλαου Κουμέλη, το ανάγλυφο άγαλμα της Σοφίας Χάλμη (Η αρραβωνιασμένη με το τριαντάφυλλο) , της οικογενείας Σιμονοπούλου, του ευεργέτη του Πανεπιστημίου Παυλόπουλου, και ανάγλυφο φυσικού μεγέθους που παριστάνει την δικαιοσύνη.
Σύμπλεγμα παλαιστή που σώζει μια κόρη από τα δόντια πάνθηρα αγόρασε η Βασίλισσα.
Παραπομπές
↑ Μαρίνος Καλλιγάς, Ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΓ (1977), σελ.542
Πηγές
Μαρίνος Καλλιγάς, Ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΓ (1977), σελ. 542
Παύλος Διομήδης (1893). Εικονογραφημένη Εστία. Αθήνα: Γεώργιος Δροσίνης, Τυπογραφείο της Εστίας. σελ. 211-214. Ανακτήθηκε την 5 Απριλίου 2010.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
