.
Ο Γιώργος Δαμασιώτης ήταν τραγουδιστής της όπερας, ηθοποιός του θεάτρου αλλά και του κινηματογράφου (1 Ιανουαρίου 1900-30 Δεκεμβρίου 1963). Διακρίθηκε σε ρόλους καρατερίστα. Είχε παίξει το ρόλο του δημάρχου στο Η κυρά μας η μαμή. Ο θάνατος τον βρήκε πάνω στη σκηνή στην πρόβα του έργου «Ο επιθεωρητής» (η παράσταση δόθηκε τελικά την Πρωτοχρονιά, με το Χρήστο Ευθυμίου στο ρόλο του Δαμασιώτη).
Γεννήθηκε το 1900 στο Βόλο. Τον σαγηνεύει η γοητεία του λυρικού θεάτρου και σπουδάζει στις μουσικές Ακαδημίες του Παρισιού, της Ρώμης και του Μονάχου. Όταν ήταν εικοσιπέντε χρόνων, βρέθηκε στην Αθήνα μαζί με άλλους να δίνει εξετάσεις ως σπουδαστής της Επαγελματικής Σχόλης Θεάτρου: ενώπιον της επιτροπής παίζουν το "Βασιλικό" του Μάτεση σε σκηνοθεσία του Φώτου Πολίτη.
Την ίδια χρονιά, ως επαγγελματίας πια παίζει στο θεατρικό "Φάουστ" του Γκαίτε στο ρόλο του Βαλεντίνο στο θέατρο "Ολύμπια", ενώ στα τριάντα δυο του υποδύεται τον Σάιλοκ στον "Έμπορο Της Βενετίας" στο Εθνικό Θέατρο. Αυτός είναι και ο ρόλος που του ανοίγει τις πόρτες και καθιερώνεται σαν κωμικός ηθοποιός.
Μπαίνει στο θίασο της Αλίκης Θεοδωρίδου και του Κώστα Μουσούρη, στο θίασο της Κατερίνας και στη Λυρική Σκηνή και ερμηνεύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Φίγκαρο στον "Κουρέα Της Σεβίλλης".
Μετά από λίγο επιστρέφει στην πρόζα και περνά στο μουσικό θέατρο. Την κατοχή βρίσκεται στο θέατρο "Γκλόρια" με τις Αδερφές Καλουτά σε οπερέτα, αφού οι επιθεωρήσεις είχαν μπει στο περιθώριο λόγο λογοκρισίας, και ανεβάζουν οπερέτες του Θεόφραστου Σακελλαρίδη μαζί με τους Μίμη Κοκκίνη, Πέτρο Κυριακό, κ.ά.
Έλαβε μέρος επίσης στην περίοδο της Κατοχής και στην Αντίσταση της εποχής και ήταν από τα πιο ενεργά μέλη.
Ο Δαμασιώτης πήρε μέρος σε πολλους επιθεωρησιακούς θιάσους και κυρίως στο Ακροπόλ και Βέμπο. Το καλοκαίρι του 1954 παίρνει μέρος στο βραβευμένο έργο των Μίμη Τραϊφόρου και Χρήστου Γιανακόπουλου "Τρόλεϊ μπας" μαζί με άλλους ηθοποιούς, όπως οι: Λάμπρος Κωνσταντάρας, Χρήστος Τσαγανέας, Ραφάηλ Ντενόγιας, Νάσος Κεδράκας και Νίκος Φιλιππόπουλος, γνωστός από την ταινία Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα στο ρόλο του αδερφού της Μάρως Κοντού). Στο σκετς "Οι Παλιοί Και Οι Σύγχρονοι Υπάλληλοι", επίσης έκανε επιτυχία με το ρόλο του Μενιδιάτη.
Το 1961, όταν διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος γίνεται ο Σωκράτης Καραντινός, αποφασίζει να εγκαταλείψει και να εγκατασταθεί στην συμπρωτεύουσα με την μεσόφωνο γυναίκα του, Κίτσα Δαμασιώτου. Με το ΚΘΒΕ, ο Δαμασιώτης παίζει τον "Αρχοντοχωριάτη" του Μολιέρου. Κάποια στιγμή ανεβάζουν το έργο "Ο Επιθεωρητής έρχεται..." σε σκηνοθεσία του Μήτσου Λυγίζου. Οι πρόβες για το έργο ήταν κοπιαστικές, και ειδικά για τον Δαμασιώτη. Η πρεμιέρα είχε οριστεί για την Πρωτοχρονιά.
Δυο μέρες νωρίτερα, στην πρόβα τζενεράλε, Ο Δαμασιώτης λιποθυμάει: τον πηγαίνουν στο νοσοκομείο, όπου μετα από λίγες ώρες πεθαίνει.
Η πρεμιέρα του έργου γίνεται την 1η Ιανουαρίου 1964 με αντικαταστάτη του στο ρόλο του έπαρχου τον επίσης γνωστό ηθοποιό Χρήστο Ευθυμίου και σε περιοδεία, που τον ίδιο ρόλο τον έκανε ο Αθηνόδωρος Προύσαλης, αφού ο Χρήστος Ευθυμίου είχε διαφωνήσει στη χρηματική αμοιβή.
Στο φουαγιέ του Κ.Θ.Β.Ε. υπάρχει ακόμα η κουνημένη φωτογραφία από την γενική πρόβα, κατά την οποία έγινε το επεισόδιο με το Δαμασιώτη.
Χαρακτηριστική σκηνή
(Από την ταινία "Η κυρά μας η μαμή" στη σκηνή που ως Πρόεδρος του χωριού υποδύεται τον άρρωστο και ζητά από τη γυναίκα του να του σηκώσει λίγο το μαξιλάρι..) -"Αμάν βρε γυναίκα στα ουράνια με πήγες!" (κι όταν εκείνη το διορθώνει)
-"Αμάν βρε γυναίκα στα τάρταρα με πήγες!".
Επίσης σκηνή από το τέλος της ίδιας ταινίας:
-(Γ.Δαμασιώτης): Για να δώ κι εγώ το αγγονάκι!
-(Γ.Βασιλειάδου): Φτύστο κύριε Δήμαρχε να μη μας το ματιάσεις!
-(Ο.Μακρής): Στάσου, τι πας να κάνεις κύριε Δήμαρχε; Άκου φτύστο! Άμα θες κύριε Δήμαρχε να φτύσεις νά από δω ...τη γιαγιά! Κι άμα δεν δροσιστεί με το δικό σου, τη φτύνω κι εγώ!
Ακόμα από την ταινία "Η Καφετζού" με τους Γεωργία Βασιλιάδου και Μίμη Φωτόπουλο: Απόβραδο και καταφτάνει μεθυσμένος στο καφενείο του Φωτόπουλου που βιάζεται να κλείσει και με τα χίλια ζόρια τον διώχνει από το μαγαζί. Την φασαρία ακούει και ένας αστυνομικός, ο οποίος καταφθάνει για να τους ηρεμήσει:
Δαμασιώτης: Γιατί να μου το πει αυτό κύριε πόλιτσμαν?...Γιατί να μου το πει αυτό; Πόλιτσμαν: Τι σου είπε δηλαδή; Δαμασιώτης: Δεν θυμάμαι αλλά γιατί να μου το πει; Έτσι;
Φιλμογραφία
Χαμένα όνειρα (1961)
Το παιδί του μεθύστακα (1961)
Έγκλημα στα παρασκήνια (1960)... φύλακας
Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα (1960)... Μανώλης
Mανταλένα (1960) .... Ηρακλής, ενωμοτάρχης
Αστέρω (1959)
Aμαρυλλίς(1959)
Γαμήλιες περιπέτειες (1959) .... Αποστόλης Μοισμπίκης
Μια ζωή την έχουμε (1958)... Μιχάλης
Κάθε εμπόδιο για καλό (1958)... Χαραλάμπης
Η κυρά μας η μαμή (1958) .... δήμαρχος
Ο μισογύνης (1958)
Η καφετζού (1956) .... μεθύστακας
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955)... Γκέρλας
Τζο ο τρομερός (1955)... Τζώρτζης
Χαρούμενο ξεκίνημα (1954)
100.000 λίρες (1948) .... Διονύσης Κατηφές
Πηγές
«Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια» τομ.Β΄ (συμπλήρωμα), σελ. 583.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
