Ο Γιάννης Σακελλαράκης (Μάρτιος 1936 – 28 Οκτωβρίου 2010) ήταν Έλληνας αρχαιολόγος, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης και μέλος της ελληνικής αρχαιολογικής υπηρεσίας από το 1963. Διακρίθηκε για τις αρχαιολογικές του ανασκαφές και ανακαλύψεις στην Κρήτη.[3]
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στην οδό Ηπείρου στην Αθήνα το 1936. Πήρε πτυχίο από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπηρέτησε ως αρχαιολόγος σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Στην Κρήτη, σε ηλικία 27 ετών αρχικά ως επιμελητής Αρχαιοτήτων στο Μουσείο Ηρακλείου (1963-1968) κι αργότερα ως διευθυντής του (1980-1987) και στην Αθήνα ως επιμελητής Κρήτης και έφορος των Προϊστορικών Συλλόγων (1970-1980) και υποδιευθυντής (1987-1994) του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Δίδαξε στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Αμβούργου και Χαϊδελβέργης. Δημοσίευσε πολλά βιβλία και άρθρα, κυρίως για τους πρώιμους πολιτισμούς του Αιγαίου. Έδωσε πολλές δεκάδες διαλέξεις σ' όλο τον κόσμο και έλαβε μέρος σε πλήθος συνέδρια και συμπόσια. Ήταν μέλος πολλών ελληνικών και ξένων επιστημονικών σωματείων. Βραβεύθηκε μαζί με την Έφη Σακελλαράκη από την Ακαδημία Αθηνών και τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τον Ιανουάριο του 2004 τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με το χρυσό σταυρό του Τάγματος της Τιμής.
Ο Σακελλαράκης απεβίωσε στις 28 Οκτωβρίου του 2010. Ζήτησε τα οστά του να ταφούν στην κρητική Ζώμινθο την οποία και ανακάλυψε.
Αρχαιολογική δράση
Ανάσκαψε τις Αρχάνες, μαζί με τη σύζυγο του Έφη Σακελλαράκη. Εκεί, σε ένα «βύθισμα» ανακάλυψε ένα μικρό θαλαμωτό τάφο που ωστόσο δεν διέθετε ευρήματα. Έτσι ξεκίνησε την αναζήτηση του Ανακτόρου των Αρχανών και το κατάφερε. Στη συνέχεια ανακάλυψε το αρχαίο νεκροταφείο στο Φουρνί και τον ναό στα Ανεμόσπηλια.
Γράφει ο ίδιος: «Πριν από 37 αιώνες, σε μιά εποχή που άγριοι σεισμοί σάρωναν την Κρήτη, ένας Μινωίτης ιερέας προσπάθησε να εξορκίσει τη μεγάλη καταστροφή με μια σπάνια απελπισμένη πράξη. Στη θεότητα του ναού της λοφοπλαγιάς πρόσφερε την πιο μεγάλη θυσία: μια ανθρώπινη ζωή. Θύμα και θύτης θάφτηκαν την ίδια στιγμή από σεισμική δόνηση, που γκρέμισε το ιερό».
Η εικασία αυτή του Σακελλαράκη δημιούργησε μεγάλες αντιδράσεις. Η άποψή του δε του στοίχισε μια καθηγητική έδρα.[3]
Στις 29 Αυγούστου 1984 ανακάλυψε στο Ιδαίον Αντρο της Κρήτης, σειρά σημαντικών αρχαιολογικών ευρημάτων της Μινωικής Περιόδου, τα οποία μάλλον είχε κρύψει παλαιότερα εκεί κάποιος κάτοικος των Ανωγείων. Τελευταία ανέσκαψε στα Κύθηρα και ανακάλυψε την Ζώμινθο.
Έργα του
The Mycenean Pictorial Style in the National Archaeological Museum of Athens, Καπόν, 1992, ISBN 960-7254-00-7
Συλλογικό έργο: Η αυγή της ελληνικής τέχνης, Εκδοτική Αθηνών, 1994, ISBN 960-213-289-2
Γιάννης Σακελλαράκης, Σαπουνά - Σακελλαράκη Έφη: Κρήτη Αρχάνες, Εκδοτική Αθηνών, 1994, ISBN 960-213-235-3
Ανασκάπτοντας το παρελθόν, Άμμος, 1995, ISBN 960-202-144-6
Αρχαιολογικές αγωνίες στην Κρήτη του 19ου αιώνα, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, 1998, ISBN 960-524-057-2
Μουσείο Ηρακλείου, Εικονογραφημένος οδηγός, Εκδοτική Αθηνών, 1999, ISBN 960-213-041-5
Η ποιητική της ανασκαφής, Ίκαρος, 2003, ISBN 960-7721-91-8
Συλλογικό έργο: Ελαιοσοδεία, Μελέτες για τον πολιτισμό της ελιάς, Ακαδημία Αθηνών, 2004, ISBN 960-404-041-3
Γεύση μιας προϊστορικής ελιάς, Ίκαρος, 2005, ISBN 960-8399-19-X
Παραπομπές
Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. 115673490. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2015.
LIBRIS. 198808. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
«Ο Θεός της Κρήτης ήταν μαζί του». Ελευθεροτυπία: σελ. 3. 6 Νοεμβρίου 2010.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
«Αρχαιολογικοί χώροι & μνημεία», ιστοσελίδα Δήμου Αρχανών - Αστερουσίων.
Γιάννης Σακελλαράκης: «Θησαυροί είναι οι ιδέες, όχι τα υλικά», συνέντευξη στη Παρασκευή Κατημερτζή, εφημερίδα Τα Νέα, 13/01/2004
Γιάννης Σακελλαράκης (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
