Ο Γιάννης Ιμβριώτης υπήρξε Έλληνας φιλόσοφος και καθηγητής πανεπιστημίου, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μαρξιστικής σκέψης στην Ελλάδα.
Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1898 στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία, φιλοσοφία και ψυχολογία στην Αθήνα, το Βερολίνο και το Παρίσι.

Το 1932 αναγορεύθηκε υφηγητής και το 1937 έγινε καθηγητής της έδρας της Συστηματικής Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στην Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ, με αποτέλεσμα να συλληφθεί από τους Γερμανούς και να φυλακισθεί, ενώ κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου απολύθηκε από τη θέση του στο πανεπιστήμιο και εξορίστηκε.

Το 1951 εξελέγη βουλευτής με την ΕΔΑ. Το 1967 εξορίστηκε και πάλι από τη χούντα στη Λέρο.

Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών (1975) και σύζυγος της παιδαγωγού Ρόζας Ιμβριώτη.

Πέθανε το 1979 στην Αθήνα.
Εργογραφία

Ψυχανάλυση 1924
Παθολογική μνήμη 1932
Μορφολογική ψυχολογία 1934
Η φιλοσοφία του Μπερξόν 1939
Η μοίρα του ανθρώπου 1950
Επιστήμη, τέχνη, μαγεία 1956
Η ιδεολογία του πολέμου 1957
Η κοινωνική σημασία της ιδεολογίας του δημοτικισμού 1959
Η αφηρημένη τέχνη 1959
Η σημερινή ηθική κρίση 1961
Κριτική των αξιών του νεοελληνικού πολιτισμού 1963
Ο σοσιαλιστικός ανθρωπισμός 1965
Η φιλοσοφία του Καντ από μαρξιστική θεώρηση 1974
Δοκίμια μαρξιστικής φιλοσοφίας 1978
Ο ψυχισμός και η παβλοφική διδασκαλία 1979

Πηγή

Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας, Εκδόσεις Μέτρον, 2011, τόμος Α΄, σελ. 638-639.

Ενας στοχαστής της ελευθερίας