Ο Γιάννης Διακογιάννης του Ελευθερίου[1] (3 Ιανουαρίου 1957 - 16 Δεκεμβρίου 2006) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957, με καταγωγή από την Σύμη. Τελείωσε το Β΄ Γυμνάσιο Αθηνών στην οδό Αχαρνών και στην συνέχεια σπούδασε στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Πατρών. Ως φοιτητής υπήρξε στέλεχος της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ και για ένα διάστημα βρέθηκε στην θέση του υπεύθυνου του Γραφείου Τύπου του ΠΑΣΟΚ στην Αχαΐα. Επίσης το 1976 εξελέγη γραμματέας του Συλλόγου Φοιτητών της Πολυτεχνικής Σχολής Πατρών.
Δάσκαλός του στην δημοσιογραφία ήταν ο Γιάννης Καψής. Ξεκίνησε το 1980 απ' την εφημερίδα «Το Βήμα». Στην συνέχεια απ' το Νοέμβριο του 1981 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1987 διατέλεσε υπεύθυνος του Γραφείου της εφημερίδας «Τα Νέα» στην Δυτική Ελλάδα με έδρα την Πάτρα. Το 1987 επέστρεψε στην Αθήνα και πέρασε διαδοχικά απ' το ελεύθερο, το κοινοβουλευτικό και το πολιτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Τα Νέα».[2]
Τακτικό μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου και Ιονίων Νήσων, γράφτηκε στη συνέχεια στην Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ).
Ως ανταποκριτής των «Νέων» ταξίδεψε σχεδόν σε 100 χώρες σε Ευρώπη, Αφρική, Ασία, Βόρεια, Κεντρική και Νότια Αμερική.[2] Κάλυψε για «Τα Νέα» τους πολέμους στην Γιουγκοσλαβία και στην Μέση Ανατολή (Αφγανιστάν και Ιράκ).[2] Ως εκπρόσωπος του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, μίλησε στον ΟΗΕ και κατήγγειλε την προσπάθεια διάλυσης της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού.
Για τις ανταποκρίσεις του και τα καθημερινά του ρεπορτάζ, τιμήθηκε πολλές διακρίσεις, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται και τα βραβεία του Ιδρύματος Μπότση, του Ιδρύματος Ελένη Βλάχου, της ΕΣΗΕΑ και της Πανελλήνιας Ένωσης Ημερησίων Εφημερίδων Επαρχιακού Τύπου.[2] Διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στο ξεκίνημα του φεστιβάλ της Πάτρας το 1986 και υπήρξε ο εμπνευστής και ο δημιουργός από το 1995 μέχρι το 2002 του φεστιβάλ της Σύμης, γενέτειρα του πατέρα του.
Πέθανε από καρκίνο στις 16 Δεκεμβρίου 2006, σε ηλικία 49 ετών. Τους τελευταίους μήνες της ζωής του υπήρξε ειδικός συνεργάτης στο Γραφείο του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.[2]
Συγγραφικό έργο
Υπήρξε συγγραφέας βιβλίων, τα έσοδα των οποίων διέθεσε για πολιτικούς και κοινωνικούς σκοπούς. Το 1986 εκδόθηκε το έργο του «Στα Σύνορα της Φωτιάς», ένα οδοιπορικό στις χώρες της Κεντρικής Αμερικής με συνεντεύξεις που πήρε, μεταξύ άλλων, από τον ηγέτη των Σαντινίστας της Νικαράγουα, Ντανιέλ Ορτέγκα, την Ορτένσια Αλλιέντε, κόρη του δολοφονημένου προέδρου της Χιλής Σαλβαδόρ Αλλιέντε, και τον Ερνέστο Γκεβάρα, πατέρα του Τσε Γκεβάρα. Τα έσοδα της έκδοσης τα πρόσφερε για την ανάπτυξη της παιδείας στη Νικαράγουα, την περίοδο που στην εξουσία βρισκόταν το επαναστατικό κίνημα των Σαντινίστας.[2]
Ακολούθησε το 1987 το «Μετά τον Τσε και τον Αλλιέντε», βιβλίο στο οποίο αναφέρεται στα ταξίδια του στην Νότια Αμερική, όπου αναζήτησε την κοινή μοίρα που συνδέει τις χώρες αυτές με την Κύπρο και την Ελλάδα, εξαιτίας των διαρκών παρεμβάσεων των ΗΠΑ.
Το 1992, με δικά του έξοδα, εξέδωσε το βιβλίο «Δυο Φεγγάρια στην Αμερική», στο οποίο κατέθεσε τις εντυπώσεις του από ένα ταξίδι 35 ημερών, στη διάρκεια του οποίου διέσχισε τις ΗΠΑ και τον Καναδά, καταγράφοντας το σύγχρονο προφίλ της Βόρειας Αμερικής.
Τέλος, επιμελήθηκε της έκδοσης του βιβλίου «Οι ανυπότακτοι της Σύμης», που έγραψε ο πατέρας του Ελευθέριος Γ. Διακογιάννης, ένας από τους μαχητές του αγώνα για την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων από την ιταλική κατοχή και την αγγλική επικυριαρχία.[2]
Παραπομπές
Κάθε φορά που άλλοι δημοσιογράφοι αναφέρονται σ' αυτόν σε άρθρο τους, βάζουν ανάμεσα στο όνομα και στο επίθετό του το αρχικό γράμμα του πατρωνύμου του για να τον ξεχωρίζουν από τον αθλητικογράφο Γιάννη Διακογιάννη
Έχασε την άνιση μάχη ο δημοσιογράφος Γιάννης Διακογιάννης
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
