.
Ο Γεώργιος Θεοχάρης του Ιωάννου (1758 - 1843) γεννήθηκε στην Καστοριά και άσκησε την τέχνης της γουναρικής στη Βιέννη της Αυστρίας και μετά την απέλασή του από τις αυστριακές αρχές στην Λειψία. Έπαιξε σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια της προεπαναστατικής περιόδου ως στενός συνεργάτης του Ρήγα Φεραίου.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Γεώργιος Θεοχάρης
Υπήρξε στενός συνεργάτης του Ρήγα Φεραίου, λόγω όμως της Αυστριακής του υπηκοότητας και του εγνωσμένου κύρους του δεν παρεδόθηκε από τις αυστριακές Αρχές το 1798 στον Τούρκο Διοικητή, αλλά απελάθηκε.Οι μυστικές και στενές σχέσεις του με τον Ρήγα αποκαλύφθηκαν κατά την ανάκριση από μια επιστολή, που του έστειλε ο Ρήγας από την Τεργέστη και στην οποία υπογράφεται υπαρχηγός της ομάδος Βιέννης. Υποστήριξε χρηματικώς, διακαώς και ποικιλοτρόπως και δια των σχέσεών του με το εξωτερικό την έκδοση και την κυκλοφορία της επαναστατικής προκηρύξεως του Ρήγα.[1] Ομολογεί πολλά· γνώριζε την πρόθεση του Ρήγα, ότι πήρε δύο μεγάλους χάρτες του (χαρτ.11),[2] για να τους πουλήσει, ότι ο Ρήγας του υπαγόρεψε το θούριό του, που τον τραγούδησε άλλοτε με τον Αργέντη και άλλοτε με τον Δούκα και μοίρασε αντίγραφα του κτλ. Προτίμησε την Λειψία όπου ασκούσε την εμπορία της γουναρικής ο επίσης Καστοριανός Κωνσταντίνο Παπαναούμ.[3] Ο ένας από τους τρεις γιους του[4] αναφέρεται στο ημερολόγιο του Κωνσταντίνου Μπέλλιου ως διαμένων το 1837 στην Αθήνα.[5]
Μετά το διπλό μόχθο της ημέρας για την καθημερινή ζωή και για την εθνική αποστολή οι ιδεολόγοι εκείνοι δημοκράτες μαζεύονταν τα βράδια, πότε στου Αργέντη (Χιώτη), πότε στου Πούλιου (Σιατιστινού εκδότη βιβλίων και εντύπων), πότε στου Θεοχάρη, έφερναν ειδήσεις, αντήλλασαν γνώμες, κατέστρωναν σχέδια, έπαιρναν αποφάσεις και στο τέλος απήγγελλαν επαναστατικά ποιήματα, τραγουδούσαν και χόρευαν επαναστατικά και πατριωτικα τραγούδια.[6]
Η επιστημονική έρευνα
Η επιστημονική έρευνα για τον Ρήγα, που άρχισε μόλις το 1891, όταν ήρθαν στο φως τα πρώτα σχετικά έγγραφα, διέλυσε κάποιους ποιητικούς θρύλους, αλλά μας έφερε πιο κοντά στην ιστορική πραγματικότητα και εδραίωσε τον Ρήγα Φεραίο στο πρώτο βάθρο της προεπαναστατικής περιόδου για την αφύπνιση του ελληνικού έθνους.[7]
Υποσημειώσεις-Παραπομπές
↑ Κωνσταντίνος Άμαντος, Ανέκδοτα έγγραφα περί Ρήγα Βελεστινλή. σ.159 (πανεπιστημιακές παραδόσεις), 1932 Β΄έκδ.
↑ Απόστολος Βακαλόπουλος, Ιστορία της Μακεδονίας, 1354-1833, σ.431, εκδ. Βάνιας, 1992
↑ Παναγιώτης Παπαναούμ, Αυτοβιογραφία (1871)
↑ Κωνσταντίνος Άμαντος, ο.π. σ.159
↑ Μακεδονικόν Ημερολόγιον, Τομ. Γ΄, Αθήνα (1910),18 Ιανουαρίου (1837), Τετάρτη (...) καθ΄οδόν απαντήσας τον κύριον Γρόπιον, κόνσουλα αουστρίας, όστις ήρχετο δια να μοί κάμη βίζιταν ωσαύτως και τον Νικόλαον Γεωργίου Θεοχάρη και παρακινώντας τούς υπέγραψα αυτούς ως μέλη της Εταιρείας περί ανασκαφής και ανακαλύψεως αρχαιοτήτων.
↑ Γεώργιος Λάϊος, Οι αδερφοί Πούλιου, ο Γεώργιος Θεοχάρης και άλλοι σύντροφοι του Ρήγα (Ανέκδοτα έγγραφα από τα Αρχεία της Βιέννης)-ΔΙΕΕ -Δελτίο Ιστορικής κι Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος σσ. 202-214 (1957)
↑ Λέανδρος Βρανούσης, Η πνευματική φυσιογνωμία του Ρήγα, Μάρτιος 1964
Πηγές
Γεώργιος Κρέμος, Επιστολαί και Ηθική στιχουργία Α.Κ. Βυζαντίου, Λειψία 1870, σσ. XV-XVI
Αναστάσιος Γούδας, Βίοι παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών, Τόμοι Β΄και Γ΄, Αθήναι 1870
Γεώργιος Θεοφίλου, Βιογραφία Ρήγα Φεραίου, Αθήναι 1896
M.K. Γουντχάουζ (Woodhouse), Ρήγας Βελεστινλής, Ο Πρωτομάρτυρας της Ελληνικής Επανάστασης, εκδ.Παπαδήμα, Αθήναι, 1997 ISBN 960-206-434-x
Λάιος Γεώργιος, «Οι αδελφοί Πούλιου, ο Γεώργιος Θεοχάρης και άλλοι σύντροφοι του Ρήγα» (Ανέκδοτα έγγραφα από τα Αρχεία της Βιέννης), Δελτίον της Ιστορικής κι Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος 12 (1957-1958), σ. 202-270
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αναστάσιος Γούδας (1870 - 1875). Βίοι Παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών.
Καστοριανός Απόδημος
ιστοσ. Εκλεκτά κείμενα/ Μορφές της Προεπαναστατικής περιόδου
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
