.
Βιογραφικά Στοιχεία[1][2]
Ο Γεώργιος Σκλάβος (Ρουμανία 1886-Αθήνα 1976) υπήρξε από τους βασικούς εκπροσώπους της Εθνικής μας Σχολής, υπήρξε διακεκριμένος μουσουργός, καθηγητής, κριτικός μουσικής και μουσικολόγος.
Γεννημένος στη Ρουμανία από γονείς Κεφαλλήνες, σπούδασε σε ελληνικά σχολεία της Ομογένειας και συμμετείχε από μικρός σε χορωδίες εκκλησιαστικής μουσικής.
Όταν ήρθε στην Αθήνα γράφτηκε στο Ωδείο Αθηνών (1907), όπου μαθήτευσε αρχικά δίπλα στον Σάκερντοτ και εν συνεχεία τον Μαρσίκ. Μόλις αποφοίτησε το 1913, προσελήφθη αμέσως ως διδάκτωρ (ιστορίας της μουσικής, αρμονίας και σύνθεσης) του Ωδείου όπου παρέμεινε για 55 ολόκληρα χρόνια, διατελώντας παράλληλα και έφορος της βιβλιοθήκης του.
Υπήρξε επίσης, διδάκτωρ του Ωδείου Πειραιώς (1924-1968) και γενικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1946-1949).
Από το 1909 εμφανίζεται ως χορωδός του Γ΄ Ελληνικού Μελοδράματος.
Πολυτάλαντος και πολυάσχολος όπως ήταν, το 1912 τον βρίσκει διορισμένο στην χορωδία της Ρωσικής Εκκλησίας και διευθυντή ορχήστρας στην παράσταση του Βασιλικού Θεάτρου (1912) “Οιδίποδας Τύραννος”, με πρωταγωνιστή τον Ε.Φυρστ, αλλά και ενορχηστρωτή του δημοτικού τραγουδιού “Το Γεφύρι της Άρτας”, που παίχτηκε στην ίδια παράσταση.
Μεταξύ των μαθητών του περιλαμβάνεται ένας μεγάλος αριθμός μουσικών προσωπικοτήτων οι οποίοι αλφαβητικά είναι : Έ.Αγγελίδου, Μ.Αδάμης, Β.Αρχιτεκτονίδης, Π.(Τάκης) Γεωργίου, Θ. Ερμήλιος, Γ.Ζουφρέ, Ελ.(Λέλα)Ζωγράφου-Νησιώτη, Γ.Θανόπουλος, Α.Θεοφιλόπουλος, Γ.Ιωαννίδης, Τάκης Καλογερόπουλος, Α. Κόκκινος, Λ. Κουζινόπουλος, Γ. Μαλαφής, Ι. Μαργαζιώτης, Γ. Μαρκόπουλος, Μ. Μαύρος, Δ.Ν. Ντουφεξιάδης, Α. Ξένος, Α. Ρεμούνδος, Γ. Σισιλιάνος, Σ. Στεργίου, Ν. Τσιλίφης, Θ. Χατζηθεοδώρου, και άλλοι.
Το Μουσικό του ΄Εργο[3][4]
1917 : από τα πρώτα του έργα ήταν η Νιόβη, κωμική όπερα σε λιμπρέτο Ι. Ευθυμίου, συμφωνικά αποσπάσματα της οποίας παίχτηκαν σε συναυλία του Ωδείου Αθηνών το 1920.
1921 : συνέθεσε σκηνική μουσική για το δράμα “Κυρά Φροσύνη” του Γ. Ασπρέα και έξι κομμάτια για πιάνο.
1922 : συνέθεσε το συμφωνικό ποίημα “Αετός” (το πιο γνωστό του έργο) και τα συμφωνικά έργα “Κρητική Φαντασία” και “Αρκαδική Σουΐτα”
1924 : το μονόπρακτο “Λεστανίτσα” που βραβεύθηκε σε διαγωνισμό του Ωδείου Αθηνών.
1926 : το ορχηστικό έργο“Ηρωικό Ποίημα”.
1928 : το ορχηστικό έργο “Δύο Ειδύλλια του Θεοκρίτου”.
1937 : το συμφωνικό ποίημα “Νησιώτικος Γάμος”.
1937-1941 : την όπερα “Κρίνο στ΄ακρογιάλι” που ο ίδιος θεωρούσε το καλύτερο έργο του.
Μετέφρασε επίσης στα ελληνικά τα λιμπρέτα πολλών μελοδραμάτων όπως, Απαγωγή απ΄το Σεράι, Γάμοι του Φίγκαρο, Μαγικός Αυλός, Ελεύθερος Σκοπευτής, Οιδίπους επί Κολωνώ, Άλκηστις κ.ά.
Το 1933 μετέφρασε , συμπλήρωσε και εξέδωσε την “Επίτομο Ιστορία της Μουσικής” του Ούγκο Ρήμαν, ένα από τα σημαντικότερα μουσικά βιβλία που κυκλοφόρησαν ποτέ στην Ελλάδα.
Το πλούσιο έργο που άφησε πίσω του περιλαμβάνει ακόμα, διαλέξεις , άρθρα και μουσικές κριτικές σε εφημερίδες και περιοδικά καθώς και πολλά λήμματα σε Εγκυκλοπαίδειες και Λεξικά.
Παραπομπές
↑ Λεξικό Ελλήνων Συνθετών" Συμεωνίδου Αλέκα, εκδ. Φίλιππος Νάκας
↑ "Το Λεξικό της Ελληνικής Μουσικής" του Τάκη Καλογερόπουλου, εκδ. Γιαλλελή
↑ Λεξικό Ελλήνων Συνθετών" Συμεωνίδου Αλέκα, εκδ. Φίλιππος Νάκας
↑ "Το Λεξικό της Ελληνικής Μουσικής" του Τάκη Καλογερόπουλου, εκδ. Γιαλλελή
Πηγές
"Λεξικό Ελλήνων Συνθετών" της Αλέκας Συμεωνίδου , εκδ. Φίλιππος Νάκας
"Το Λεξικό της Ελληνικής Μουσικής" του Τάκη Καλογερόπουλου, εκδ. Γιαλλελή
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
