Ο Φίλιππος Δραγούμης (2 Ιανουαρίου 1890 - 2 Ιανουαρίου 1980) ήταν Έλληνας πολιτικός και νομικός.
Βιογραφία
| Φίλιππος Δραγούμης |
| Γενικές πληροφορίες |
Όνομα στη
μητρική γλώσσα |
Φίλιππος Δραγούμης (Ελληνικά) |
| Γέννηση |
2ιουλ. / 14 Ιανουαρίου 1890γρηγ.
Αθήνα |
| Θάνατος |
2 Ιανουαρίου 1980
Αθήνα |
| Εθνικότητα |
Έλληνες |
| Υπηκοότητα |
Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες |
| Ομιλούμενες γλώσσες |
Νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές |
Εθνικό και Καποδιστριακό
Πανεπιστήμιο Αθηνών
|
| Πληροφορίες ασχολίας |
| Ιδιότητα |
πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα |
Λαϊκό Κόμμα |
| Οικογένεια |
| Γονείς |
Στέφανος Δραγούμης |
| Αδέλφια |
Ίων Δραγούμης
Ναταλία Δραγούμη
Αλεξάνδρα Δραγούμη
Μαρίκα Δραγούμη
Νικόλαος Σ. Δραγούμης
Αλέξανδρος Δραγούμης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις |
| Αξίωμα |
Υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας
Υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας
Υπουργός Εσωτερικών της Ελλάδας
Έλληνας υφυπουργός Εξωτερικών
Υπουργός Γενικός Διοικητής Θεσσαλονίκης
Υπουργός Γενικός Διοικητής Μακεδονίας
μέλος της Βουλής των Ελλήνων
(εκλογική περιφέρεια Αθηνών)
μέλος της Βουλής των Ελλήνων
(εκλογική περιφέρεια Φλώρινας)
|
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Στέφανου Δραγούμη και αδελφός του Ίωνα Δραγούμη. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο των Αθηνών, του οποίου έγινε και διδάκτορας. Έλαβε μέρος στους βαλκανικούς πολέμους[1] και έπειτα, το 1914, εισήλθε στο διπλωματικό σώμα. Υπηρέτησε ως υποπρόξενος στο Γενικό προξενείο της Αλεξάνδρειας και στη συνέχεια το 1917 απολύθηκε από την υπηρεσία για πολιτικούς λόγους.[2]
Εκλέχτηκε πρώτη φορά βουλευτής Φλωρίνης το 1920 με την Ηνωμένη Αντιπολίτευση, το 1926 με το Αγροτικό Κόμμα [1] και το 1927 έλαβε μέρος στην επιτροπή σύνταξης του συντάγματος. Το 1932 έγινε υπουργός Β. Ελλάδος στην κυβέρνηση Τσαλδάρη. Με την έναρξη της κατοχής εγκατέλειψε την Ελλάδα και κατέφυγε στο Κάιρο, όπου βρισκόταν η κυβέρνηση. Σε αυτή διετέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών, θέση την οποία ανέλαβε και πάλι το 1946 στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Απριλίου 1946[1]. Στην επόμενη Κυβέρνηση Τσαλδάρη του Οκτωβρίου 1946 χρημάτισε υπουργός Στρατιωτικών. Στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Κιουσόπουλου χρημάτισε υπουργός Εξωτερικών ενώ σε αυτή του Πιπινέλη υπουργός Εθνικής Αμύνης.[1] Εκλέχθηκε ξανά βουλευτής το 1932, το 1933, και το 1946 με το Λαϊκό Κόμμα, ενώ το 1935 εκλέχθηκε ως ανεξάρτητος. Το 1946 στάλθηκε στο Παρίσι ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας του συνεδρίου ειρήνης.[1]
Ήταν επίσης ισόβιο μέλος στην Πάγκειο επιτροπή και πρόεδρος της Γλωσσικής Εταιρείας[3], θέση την οποία διατήρησε για πενήντα χρόνια. Ήταν επίσης πρόεδρος της Ελληνικής Γεωγραφικής Εταιρείας και της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας.[4] Μερικά από τα έργα που είχε συγγράψει ήταν: Τα εθνικά δίκαια στην διάσκεψη της ειρήνης (1948), Επί του Κυπριακού ζητήματος (1956) κ.α.
Απεβίωσε στην Αθήνα την ημέρα των γενεθλίων του[5] και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Βαλαωρίτου, κόρη του Ιωάννη Βαλαωρίτη, και είχε δυο παιδιά, τον Μάρκο και τη Ζωή.
Πηγές
Ε΄ Ιστορικά, Η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου, Αθήνα, τεύχος 73, σελ. 22
Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.99
Α.Κ. «Νεκρολογίες: Φίλιπππος Στεφ. Δραγούμης (1890-1980)», Ελληνικά 31 (1979),σελ.564
Βιογραφία, ανάκτηση 28-11-2015.
Φίλιππος Δραγούμης, Αρχείο Ευβοϊκών Μελετών, τόμος ΚΓ¨, Ευβοϊκά Σύμμικτα, σελ. 391.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Φίλιππος Δραγούμης στον Πανδέκτη, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.
