Ο Δρ. Ευάγγελος Κοντιζάς είναι αστρονόμος - αστροφυσικός, πρώην Διευθυντής του Ελληνικού Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής[1] και Επίτιμος Διευθυντής Ερευνών του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (ΙΑΑΔΕΤ)[2].
Βιογραφία
Γεννήθηκε στον Πειραιά Αττικής, τον Σεπτέμβριο του 1944. Αφού ολοκλήρωσε το δημοτικό σχολείο και το εξατάξιο γυμνάσιο στο Περιστέρι Αττικής, το 1963 άρχισε τις Πανεπιστημιακές του σπουδές στο Τμήμα Φυσικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά το πέρας των σπουδών του και την διετή στρατιωτική θητεία, διορίστηκε σαν βοηθός στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών το 1971. Την περίοδο 1973-1977 εκπόνησε την διδακτορική του διατριβή (PhD) στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, στη Σκωτία, με θέμα «Η θερμοκρασία των αστέρων προγενέστερου φασματικού τύπου»[3]. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με θέματα σχετικά με τη δημιουργία και εξέλιξη των αστέρων στους γαλαξίες και πραγματοποίησε πολλές δημοσιεύσεις[4]. Συνεργάστηκε ως προσκεκλημένος ή επισκέπτης με σημαντικά ξένα ερευνητικά ιδρύματα. Πιο συγκεκριμένα, το 1971 με το Αστεροσκοπείο της Meudon[5] στο Παρίσι για πολωσιμετρικές μετρήσεις του πλανήτη Άρη. Συχνές ήταν οι επισκέψεις του για έρευνα στο Βασιλικό Αστεροσκοπείο του Εδιμβούργου[6] στη Σκωτία (1980, 1982, 1983, 1985,1986,1988, 1989, 1994,1995,1996). Επίσης, στα αστεροσκοπεία Haute Provence[7] (1978,1979), αστεροσκοπείο της Μασσαλίας [8] στη Γαλλία (1985) και στο Αστρονομικό Παρατηρητήριο της Τριέστης [9] στην Ιταλία (1981,1982, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1992) για μελέτες με δεδομένα του International Ultraviolet Explorer[10] και ανάπτυξη λογισμικού για τις μελέτες των αστρικών σμηνών στα Νέφη του Μαγγελάνου[11]. Το 1989-1990 έγινε για ένα χρόνο δεκτός σαν Senior Associate στη NASA/Goddard Space Flight Centre[12]. Τέλος, συνεργάστηκε με το Ιμπίριαλ Κόλετζ του Λονδίνου[13] (1996, 1997), το Ινστιτούτο Αστροφυσικής (I.A.P.) των Παρισίων[14] (1999, 2000) και το Κέντρο Αστρονομικών δεδομένων Αστρονομικό Παρατηρητήριο Στρασβούργου[15] (CDS) για ανάπτυξη προγραμμάτων με το Virtual Observatory[16] (2002, 2003).
Σταδιοδρομία
Από το 1972, Ερευνητής, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών[17].
From 15/12/1989 to 15/12/1990, Senior Associate, NASA/Goddard Space Flight Centre appointed by the National Academy οf USA.
Από 1994 έως το 1999, Διευθυντής του Αστρονομικού Ινστιτούτου του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών.
Διακρίσεις
Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για την αστρονομία (1997-2001)[18].
Μέλος της Εθνικής Επιτροπής για την αστρονομία (2001-2003).
Μέλος της Επιτροπής της IAU για sky surveys.
Μέλος της Ευρωπαϊκής ΕπιτροπήΧΙΙ-G2 για τις “υποδομές στην Ευρώπη των Γηινων τηλεσκοπίων» (1994-1995).
Μέλος της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης (IAU) από το 1979.
Ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Αστρονομικής Ένωσης (ΕΑΣ).
Ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Αστρονομικής Ένωσης (ΕΑΣ).
Member of the Royal Astronomical Society.
Ερευνητικά Ενδιαφέροντα
Πολωσιμετρία πλανητών.
Φασματοσκοπία και μελέτη θερμοκρασιών νεαρών αστέρων[19].
Δημιουργία αστέρων στους κοντινούς μας γαλαξίες.
Συμμετοχή στην διαστημική αποστολή Gaia. Μέλος της ομάδας του Ευρωπαϊκού consortium DPAC, που έχει στόχο τη μελέτη των φασμάτων των γαλαξιών που θα ανιχνευθούν σαν σημειακές πηγές.
Έργο του ως Διευθυντής του Αστρονομικού Ινστιτούτου του Εθνικού Αστεροσκοπείου
Σαν διευθυντής του Αστρονομικού Ινστιτούτου οργάνωσε τις εξής υποδομές:
Υποβολή προγράμματος για την εγκατάσταση μεγάλου τηλεσκοπίου που έλειπε για την Ευρώπη σε αυτή τη γεωγραφική θέση. Έγινε μελέτη για την θέση τοποθέτησης του νέου αστεροσκοπείου και διερευνητικές επισκέψεις στα λίγα εργοστάσια κατασκευής αυτών των τηλεσκοπίων. Το πρόγραμμα εγκρίθηκε, ακολούθησε διεθνής διαγωνισμός και το τηλεσκόπιο κατασκευάστηκε από την Γερμανική εταιρεία Zeiss. Το τηλεσκόπιο άρχισε να λειτουργεί το 2007 και είναι το μεγαλύτερο στην Ανατολική Ευρώπη και το δεύτερο μεγαλύτερο στην Ηπειρωτική Ευρώπη. Το νέο αυτό τηλεσκόπιο με διάμετρο κατόπτρου 2,30 μέτρων, ύψος 8,40 μέτρων και συνολικό βάρος 34 τόνων έχει εγκατασταθεί στο όρος Χελμός στην Πελοπόννησο σε υψόμετρο 2.453 μέτρων, στην κορυφή με το όνομα Αροάνια (22˚ 11' 46" Ανατολικά, 37˚ 59' 04" βόρεια, 130 km Δυτικά της Αθήνας και 15 km από την πόλη των Καλαβρύτων), ενώ έχει τη δυνατότητα να κάνει παρατηρήσεις τηλεχειριζόμενο από την Αθήνα. Έχει πάρει το όνομα του μεγάλου αστρονόμου της αρχαιότητας, του Αρίσταρχου του Σάμιου (310-230 π.Χ.), που πρώτος πρότεινε το ηλιοκεντρικό σύστημα 1.800 χρόνια πριν από τον Κοπέρνικο[20].
Δημιουργία θερινού σχολείου αστρονομίας[21] για μαθητές του Γυμνασίου που λειτουργεί συνεχώς μέχρι σήμερα.
Δημιουργία κέντρου επισκεπτών για τακτικές επισκέψεις του κοινού, που λειτουργεί διευρυμένο και ιδιαίτερα δημοφιλές μέχρι σήμερα.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του και κατόπιν σχετικών ενεργειών του το "Αστρονομικό Ινστιτούτο" μετονομάστηκε σε "Ινστιτούτο Αστρονομίας - Αστροφυσικής, διευρύνοντας το γνωστικό αντικείμενο του Ινστιτούτου.
Παραπομπές
«ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ & ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗΣ» (PDF).
«Ινστιτούτο Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών & Τηλεπισκόπησης». www.astro.noa.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2020.
«Ελληνικά Διδακτορικά Αστροφυσικής» (PDF).
«NASA/ADS». ui.adsabs.harvard.edu. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2020.
Kontizas, E.; Kontizas, M. (6 Δεκεμβρίου 2012). Wide-Field Spectroscopy: Proceedings of the 2nd Conference of the Working Group of IAU Commission 9 on “Wide-Field Imaging” held in Athens, Greece, May 20–25, 1996. Springer Science & Business Media. ISBN 978-94-011-5722-3.
Capaccioli, M. (6 Δεκεμβρίου 2012). Astronomy with Schmidt-Type Telescopes: Proceedings of the 78th Colloquium of the International Astronomical Union, Asiago, Italy, August 30–September 2, 1983. Springer Science & Business Media. ISBN 978-94-009-6387-0.
Annual Reports of the Astronomical Institutes of Greece. Greek National Committee for Astronomy. 1979.
Chiosi, C.; Stalio, R. (6 Δεκεμβρίου 2012). Effects of Mass Loss on Stellar Evolution: IAU Colloquium no. 59 Held in Miramare, Trieste, Italy, September 15–19, 1980. Springer Science & Business Media. ISBN 978-94-009-8500-1.
Caffo, Michele; Fanti, Roberto (6 Δεκεμβρίου 2012). Astronomy, Cosmology and Fundamental Physics: Proceedings of the Third ESO-CERN Symposium, Held in Bologna, Palazzo Re Enzo, May 16–20, 1988. Springer Science & Business Media. ISBN 978-94-009-0965-6.
International Ultraviolet Explorer (IUE) NASA Newsletter. National Aeronautics and Space Administration. 1991.
Haynes, Raymond; Milne, Douglas (28 Φεβρουαρίου 1991). The Magellanic Clouds: Proceedings of the 148th Symposium of the International Astronomical Union, held in Sydney, Australia, July 9–13, 1990. Springer Science & Business Media. ISBN 978-0-7923-1110-2.
Janes, Kenneth (1991). The Formation and Evolution of Star Clusters. Astronomical Society of the Pacific. ISBN 978-0-937707-32-6.
Barnes, J. E.; Sanders, D. B. (6 Δεκεμβρίου 2012). Galaxy Interactions at Low and High Redshift: Proceedings of the 186th Symposium of the International Astronomical Union , held at Kyoto, Japan, 26–30 August 1997. Springer Science & Business Media. ISBN 978-94-011-4665-4.
Combes, F.; Mamon, Gary Allan (2000). XVth IAP meeting dynamics of galaxies: from the early universe to the present : proceedings of the IAP meeting held at Institut d'Astrophysique de Paris, IAP, in Paris, France, 9-13 July 1999. Astronomical Society of the Pacific. ISBN 978-1-58381-024-8.
Comptes Rendus Sur Les Journées de Strasbourg, 4ème Réunion: La Structure Du Petit Nuage de Magellan : Strasbourg, Le 23 Février 1982. Observatoire de Strasbourg. 1982.
Quinn, Peter J.; Górski, Krzysztof M. (9 Ιουλίου 2004). Toward an International Virtual Observatory: Proceedings of the ESO/ESA/NASA/NSF Conference Held at Garching, Germany, 10–14 June 2002. Springer Science & Business Media. ISBN 978-3-540-21001-6.
«Greek National Committee for Astronomy» (PDF).
«Greek National Committee for Astronomy» (PDF).
«Wide-Field Spectroscopy (Astrophysics and Space Science Library)». www.amazon.com. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2020.
«Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών». Βικιπαίδεια. 2019-10-10.
«Ινστιτούτο Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών & Τηλεπισκόπησης». www.astro.noa.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2020.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
