Ο Δημήτρης Φερεντίνος γεννήθηκε το 1908 στη Βραΐλα της Ρουμανίας. Σπούδασε Γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας στο εργαστήριο του Καθηγητού Θωμά Θωμοπούλου (1932 - 1936). Είχε ακόμη καθηγητές το γλύπτη Κωνσταντίνο Δημητριάδη και το ζωγράφο Κωνσταντίνο Παρθένη. Αποφοίτησε το 1941. Υπήρξε μέλος της Ενώσεως Ελευθέρων Καλλιτεχνών (1935 - 1940), του Σωματείου Ελλήνων Γλυπτών (1938 - 1945) του οποίου διετέλεσε και Γενικός Γραμματέας (1939-1945),μέλος της Ομάδας Ζωγράφων και Γλυπτών 1959, Σύνεδρο μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου από την ίδρυσή του και μέλος της Διοίκησής του για πολλά χρόνια. Υπήρξε ακόμη αντιπρόεδρος της Ενώσεως Ελλήνων Γλυπτών (1976).
Δίδαξε ως καθηγητής των τεχνικών στη Μέσης Εκπαίδευση. Ασχολήθηκε με την υαλοπλαστική, κεραμική, χαλκοχυτική και χαρακτική.
Επισκέφτηκε και μελέτησε Μουσεία στη Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Ελβετία και Ολλανδία. Έλαβε μέρος στα Διεθνή Συνέδρια της Διεθνούς Ομοσπονδίας Μεταλλίων (FIDEM): Παρίσι 1957, Βιέννη 1959, Χάγη 1963, Αθήνα 1966 και Παρίσι 1967. Οργάνωσε το 11ο Διεθνές Συνέδριο της FIDEM στην Αθήνα και την Διεθνή Έκθεση Μεταλλίων στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών (1966), ως υπεύθυνος της Διεθνούς Ομοσπονδίας για την Ελλάδα.
Με υπόμνημά του το 1948 προς την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών υπέδειξε την ανάγκη δημιουργίας Σχολής Εφηρμοσμένων Τεχνών, η οποία πραγματοποιήθηκε αργότερα.
Έλαβε μέρος στις παρακάτω εκθέσεις: των Ελευθέρων Καλλιτεχνών 1935,1936,1937, στις Πανελληνίους εκθέσεις 1938,1940, του Αρχαιολογικού Μουσείου 1941, στις Πανελληνίους 1948,1952,1960,1963,1967,1969, της Ομάδας Ζωγράφων και Γλυπτών 1959, Επτανησίων Καλλιτεχνών 1965, Φιλοθέης 1966, Ελληνικής Τέχνης στο Λύννεν της Γερμανίας, στο Βουκουρέστι 1963. Συμμετείχε ακόμη σε εκθέσεις στο εξωτερικό στο Σάο-Πάολο 1961 και σε Διεθνείς Εκθέσεις Μεταλλίων στο Παρίσι 1957, Αμβέρσα 1959, Βιέννη 1959, Ρώμη 1961, στη Διεθνή Έκθεση Θρησκευτικού Μεταλλίου στη Ρώμη 1963, στις Διεθνείς Εκθέσεις Μεταλλίων στη Χάγη 1963, Τορόντο Καναδά 1963, Κλήβελαντ ΗΠΑ 1964, Αθήνα 1966, Παρίσι 1967, Μαδρίτη 1968, Πράγα 1969, Κολωνία 1971, Ελσίνκι 1973, Κρακοβία 1975. Βουδαπέστη 1977, Λισσαβόνα 1981.
Το 1983 πραγματοποίησε ατομική έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Επιστημών.
Η διεθνής κριτική ασχολήθηκε ευμενώς με το έργο του.
Κέρδισε τα πρώτα βραβεία στους Καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς Μεταλλίου τιμής Δήμου Αθηναίων 1953, Μεταλλίου Εξαιρέτων Πράξεων (ΑΔΕΔΥ) 1970, Μεταλλίου 150 ετών από την Εθνική Παλιγγενεσία 1971, Ηρώων πεσόντων: Δήμου Νέας Ιωνίας 1953, Δήμου Περιστεριού 1965 και Δήμου Δάφνης 1972, όπως επίσης και δεύτερα ή τρίτα βραβεία σε άλλους καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς.
Του απονεμήθηκε το αργυρό μετάλλιο της Διεθνούς Εκθέσεως Μεταλλίων στο Κλήβελαντ το 1964 και το χάλκινο μετάλλιο της Πανελληνίου Εκθέσεως το 1948.
Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στο Stadt Museum της Στοκχόλμης, στο Het Sterkshof της Αμβέρσας, στο Kunsthistorisches Museum της Βιέννης, στο Smithsonian Institution, στο National Museum της Ουάσιγκτον.
Έργα του βρίσκονται ακόμη σε πλατείες της Αθήνας και σε ιδιωτικές συλλογές.
Κατά το διάστημα του λιμού της Γερμανικής κατοχής οργάνωσε συσσίτιο Καλλιτεχνών και ανθρώπων των Γραμμάτων και μετά τον πόλεμο πρωτοστάτησε για τη δημιουργία χυτηρίου έργων τέχνης το όποιον στερείτο η χώρα μας.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
