O Δημήτριος Τόφαλος (Πάτρα 1884[1]- Πάτρα 15 Νοεμβρίου 1966) ήταν αθλητής της άρσης βαρών. Το 1899 γράφεται στην Γ.Ε. Πατρών, τη σημερινή Παναχαϊκή Γ.Ε..

Δημήτριος Τόφαλος, 1906

Παρόλο το ελάττωμα που είχε (σε ηλικία 12 ετών είχε ένα ατύχημα που είχε σαν συνέπεια το ένα του χέρι να είναι πιο μικρό) πέτυχε αμέτρητες νίκες στην άρση βαρών και έγινε διάσημος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πάμπολλες φορές πρωταθλητής Ελλάδος και πρώτος με παγκόσμιο ρεκόρ στην μεσολυμπιάδα του 1906 στην Αθήνα. Αξίζει να σημειωθεί πως το ρεκόρ που κατέρριψε ήταν δικό του από το 1904. Δεν ευτύχησε να λάβει μέρος στην Ολυμπιάδα του 1904 στο Σαιντ Λούις καθώς αρρώστησε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και αναγκάστηκε να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο στην Αμβέρσα. Μέγιστη ατυχία, αν αναλογιστεί κανείς πως για να πραγματοποιήσει το ταξίδι έγινε έρανος ώστε να συγκεντρωθεί το ποσό που χρειαζόταν, το οποίο ήταν υπέρογκο για την εποχή. Το 1908 το πρόγραμμα των αγώνων δυστυχώς δεν συμπεριλάμβανε πια την άρση βαρών.

Το 1906 μετά το τέλος της μεσολυμπιάδας, κατά την επιστροφή του στην Πάτρα, οι Πατρινοί του επιφύλαξαν πρωτοφανή υποδοχή με αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό ότι στον σταθμό τον περίμεναν 6.000 περίπου φίλαθλοι. Το παγκόσμιο ρεκόρ του διατηρήθηκε μέχρι το 1914. Αργότερα έφυγε για την Αμερική όπου έκανε μεγάλη καριέρα σαν αθλητής της ελευθέρας πάλης (κατς), ενώ έκανε και καριέρα τενόρου. Το 1952, διάσημος πλέον, επέστρεψε στην Πάτρα όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του.

Είχε κατακτήσει 140 έπαθλα στην άρση βαρών και 251 στην ελευθέρα πάλη (κατς). Στην Αμερική διετέλεσε μάνατζερ και προπονητής του Τζιμ Λόντου και πρόεδρος του ελληνικού συλλόγου Ερμής Νέας Υόρκης[2]. Η Πάτρα τον τίμησε, δίνοντας το όνομά του σε οδό της πόλης αλλά και στο κλειστό γυμναστήριο στη συνοικία προάστιο της Πάτρας.

Σε νεότερους χρόνους το όνομά του έγινε συνώνυμο του πολύ δυνατού και μεγαλόσωμου άντρα.(Π.χ. αυτός είναι τόφαλος=θηριώδης.)

Εξωτερικές συνδέσεις

Φωτογραφίες του Τόφαλου

Παραπομπές

↑ Μακεδονία, 16 Νοεμβρίου 1966, Αναφέρεται ότι "απέθανε σε ηλικία 82 ετών".
↑ Αθλητικό Ηχώ δευτέρα 1 Οκτωβρίου 1945

Πηγές

Πατραϊκός Αθλητισμός Τόμος Α΄και Β΄Αχαϊκές εκδόσεις Νικολάου Πολίτη.
Αχαία Περί Αθλητικού παρελθόντος, Κώστα Κοκκοβίκα, 2004
Η Σμύρνη του Πανιώνιου, Πέτρου Λινάρδου, Οι φίλοι των τεχνών, Νέα Σμύρνη 1998, ISBN 960-86238-0-4