Ο Χρήστος Μάντικας (Χίος, 1902 - Αθήνα, 6 Ιουνίου 1960) ήταν Έλληνας αθλητής του στίβου, εμποδιστής, από τους μεγαλύτερους προπολεμικά. Υπήρξε πολλές φορές πανελληνιονίκης και βαλκανιονίκης, μέλος της εθνικής ομάδας στίβου. Ήταν ένα από τα επτά παιδιά του Κώστα Μάντικα και της Θηρεσίας. Από μικρή ηλικία ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του, που ήταν τσαγκάρης. Έγινε 36 φορές φορές χρυσός βαλκανιονίκης, 7 αργυρός και μία φορά τρίτος, πήρε ένα χάλκινο μετάλλιο σε πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, έκανε 21 πανελλήνια ρεκόρ ενώ ισοφάρισε άλλα 16, και 9 φορές ήταν χρυσός πανελληνιονίκης. Ακόμα και σήμερα (2010) είναι πρώτος σε κατακτήσεις μεταλλίων σε βαλκανικούς αγώνες, έχοντας κατακτήσει τα περισσότερα από κάθε άλλο αθλητή, χρυσά και στο σύνολο.
Ξεκίνησε τον αθλητισμό το 1924, σε ηλικία 22 χρονών, με προτροπή ενός φίλου του όταν υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία, έτσι γράφτηκε στον Παγχιακό ΓΣ. Η πρώτη του νίκη ήταν το 1927 στους Παγχιακούς αγώνες και η πρώτη πανελλήνια νίκη του το 1928 όπου ήταν 3ος στα 110 μέτρα εμπόδια και 2ος στα 400 μέτρα εμπόδια. Το 1929 η καριέρα του απογειώνεται: Στους προβαλκανικούς καταρρίπτει το πανελλήνιο ρεκόρ στα 110 μ. εμπόδια και στα 400 μ. εμπόδια. Σε διεθνή συνάντηση την ίδια χρονιά Ελλάδας-Ουγγαρίας-Ελβετίας κατέκτησε ένα χρυσό, πέντε αργυρά και ένα χάλκινο μετάλλιο σε επτά διαφορετικά αγωνίσματα, ενώ την ίδια χρονιά έγινε και μέλος της εθνικής ομάδας στίβου. Το 1933 μετακόμισε στην Αθήνα και γράφτηκε στο τμήμα στίβου της ΑΕΚ ενώ συνέχιζε να δουλεύει σαν τσαγκάρης ανοίγοντας και δικό του κατάστημα, αργότερα εργάστηκε στο υπουργείο δημοσίων έργων[1].
Είχε συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1932 στο Λος Άντζελες όπου ήταν ο σημαιοφόρος της Ελληνικής αποστολής[2], και στους Ολυμπιακούς του 1936 στο Βερολίνο όπου τερμάτισε 6ος στον τελικό των 400 μ. εμποδίων. Στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου του Τορίνο το 1934 κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στα 400 μ. εμπόδια, ενώ συμμετείχε και στους Πανευρωπαϊκούς του 1938 που έγιναν στο Παρίσι. Στους Βαλκανικούς αγώνες συμμετείχε σε 12 διοργανώσεις κατακτώντας 45 μετάλλια. Έχει καταρρίψει ή ισοφαρίσει 37 πανελλήνια ρεκόρ στα 110 μ. εμπόδια, στα 400 μ. εμπόδια, 4×100, 4×400 και μία φορά στα 100 μέτρα το 1930.
Το 1940 αναγκάστηκε να σταματήσει τον αθλητισμό λόγω της έναρξης του Β' παγκοσμίου πολέμου σε ηλικία 38 ετών έχοντας κατακτήσει την ίδια χρονιά 3 χρυσά στο πανελλήνιο πρωτάθλημα και ένα χρυσό κι ένα αργυρό μετάλλιο στους Βαλκανικούς αγώνες. Αντιμετώπισε πολλά προβλήματα υγείας το 1949 έπαθε παράλυση στα άκρα[3] ενώ σε νοσηλεία του σε νοσοκομείο από μόλυνση τού έκαναν μερικό ακρωτηριασμό στο δεξί του πόδι[4]. Πέθανε από καρκίνο σε ηλικία 58 ετών.
Διακρίσεις
Πανελλήνιο πρωτάθλημα
110 εμπόδια
χρυσό[5]:1930, 1934, 1935, 1936, 1937, 1940
χάλκινο: 1928
400 εμπόδια
χρυσό[5]:1936, 1937, 1940
χάλκινο: 1928
4×100
χρυσό: 1940
Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου
400 εμπόδια[6]
χάλκινο:1934
Ελληνο-Αιγυπτιακοί αγώνες[7]
110 εμπόδια
Χρυσό: 1930, 1931, 1932, 1933
400 εμπόδια
χρυσό: 1932
αργυρό: 1930, 1931
400 μ.
χρυσό: 1932, 1933
Βαλκανικοί αγώνες
110 εμπόδια
χρυσό: 1929, 1930, 1931, 1932, 1933, 1934, 1935, 1936, 1937, 1939, 1940
αργυρό: 1938
400 εμπόδια
χρυσό: 1930, 1933, 1934, 1935, 1936, 1937, 1938,
αργυρό: 1939
Βαλκανική σκυτάλη
χρυσό: 1932, 1933, 1939
αργυρό:1930
4×100
χρυσό: 1930, 1932, 1933, 1934, 1935, 1936, 1937, 1938
αργυρό: 1940
χάλκινο: 1939
4×400
χρυσό: 1930, 1931, 1932, 1933, 1935, 1936, 1939
αργυρό: 1938
200μ
χρυσό: 1931
100μ
αργυρό: 1932
400μ
χρυσό: 1935, 1936
Παραπομπές
Αθλητική Ηχώ, 17 Μαρτίου 1949
Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή: Σημαιοφόροι θερινών Ολυμπιακών αγώνων
Αθλητική Ηχώ, 28 Νοεμβρίου 1949
Αθλητική Ηχώ, 14 Μαρτίου 1949
Αθλητική Ηχώ, φύλλο 20 /6 /1949, Άρθρο αφιέρωμα στους Πανελλήνιους αγώνες με αποτελέσματα και νικητές σε όλα τα αγωνίσματα.
Αθλητική Ηχώ, 6 Αυγούστου 2002
Αθλητική Ηχώ, 29 Σεπτεμβρίου 1949
Πηγές
Σωτήρης Νόταρης, ΑΕΚ, Κλασικός Αθλητισμός, Ο καρπός της αθλητικής παράδοσης της πόλης στη σύγχρονη Αθήνα από το 1924 έως τις μέρες μας, Εκδόσεις Καλαύρια, Αθήνα 2002
Βαλκανικοί αγώνες όλοι οι νικητές [1]
Ευάγγελος Ανδρέου, Το αστέρι του πρωταθλητή άναψε... Έκδ. Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης (EUARCE), 2011 - "Χρήστος Μάντικας" σ.168 (26 βιογραφικές αναφορές), ISBN 978-960-99566-0-4
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
