.
Αριστομένης Αντωνακέας
O Αριστομένης Αντωνακέας ( 1920 - 2006 ) ήταν υποστράτηγος ε.α. του ελληνικού στρατού, αντιστασιακός, συγγραφέας και αρθρογράφος.
Τα πρώτα χρόνια
Ο Αντωνακέας γεννήθηκε το 1920 στην Τρίπολη[1]. Ήταν γιος του αξιωματικού και μετέπειτα νομάρχη Αρκαδίας, Νικολάου Αντωνακέα καθώς και αδελφός του στρατηγού
Ιωάννη Αντωνακέα[2]. Μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων από την οποία εξήλθε με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού
Πυροβολικού όταν άρχισε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος[3].
Β' Παγκοσμιος Πόλεμος
Στο ελληνοαλβανικό μέτωπο
Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, υπηρέτησε στο Β' Σύνταγμα Πεδινού Πυροβολικού, υπό τις διαταγές του αντισυνταγματάρχη Αναστασίου Καλφιώτη, όπου διακρίθηκε στο μέτωπο της Αλβανίας ως ουλαμαγός και αξιωματικός βολής[4].
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, όντας στην Αθήνα, συνδέεται με τις φιλοβασιλικές οργανώσεις Ε.Ε. ( Εθνικοκοινωνική Επανάστασις, ηγετικό στέλεχος της οποίας ήταν ο πατέρας του, Νικόλαος ) και Χ καθώς και με συμμαχικές κατασκοπευτικές υπηρεσίες.
Μεταξύ άλλων, δραστηριοποιήθηκε ως επικεφαλής ένοπλης ομάδας περιφρούρησης για μέλη της Εθνικοκοινωνικής Επαναστάσεως που ασχολούνταν με την αναγραφή συνθημάτων ενώ συμμετείχε στην έκδοση της παράνομης εφημερίδας της οργάνωσης, «Επαναστάτης». Παράλληλα, τον Δεκέμβριο του 1942 έδρασε ως σύνδεσμος μεταξύ της Ε.Ε. και της Χ[5].
Τον Νοέμβριο του 1943, όντας καταζητούμενος από τις δυνάμεις Κατοχής λόγω της συμμετοχής του σε κλιμάκιο κατασκοπείας[6] και προσπαθώντας να επιτύχει σύνδεση της Ε.Ε. με τον βασιλιά Παύλο και τους Συμμάχους[7], αποπειράθηκε μαζί με άλλους 25 αξιωματικούς να διαφύγει στη Μέση Ανατολή μέσω της Εύβοιας, αιχμαλωτίστηκε όμως από τον τοπικό ΕΛΑΣ[8] και αφού διαπομπεύτηκε μαζί με τους υπόλοιπους κρατούμενους σε διάφορα χωριά με τις κατηγορίες του «προδότη του λαϊκού αγώνα, εχθρού του λαού και πουλημένου στην αγγλική λίρα και τον βασιλιά», παραπέμφθηκε την 7η Ιανουαρίου του 1944 σε ανταρτοδικείο στη Στενή Ευβοίας όπου και αθωώθηκε[9].
Επιστρέφοντας στην Αθήνα[10], συνελήφθη, έπειτα από προδοσία, στις 17 Μαρτίου[11] από τις αρχές Κατοχής με την κατηγορία της κατασκοπείας και αφού υποβλήθηκε σε πολυήμερα βασανιστήρια καταδικάστηκε από γερμανικό στρατοδικείο σε θάνατο. Λίγο αργότερα η ποινή του μετατράπηκε σε δεκαπενταετή ή εικοσαετή κάθειρξη και τον Ιούλιο του ίδιου έτους μεταφέρθηκε από τις φυλακές Αβέρωφ όπου κρατείτο στην Γερμανία και συγκεκριμένα στο στρατόπεδο του Βραδεμβούργου. Εκεί παρέμεινε μέχρι τον Μάιο του 1945 όταν και απελευθερώθηκε από τα σοβιετικά στρατεύματα[12]. Επέστρεψε στην Ελλάδα κατά τα τέλη Αυγούστου του 1945[13].
Εμφύλιος και μετέπειτα σταδιοδρομία
Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, έλαβε ενεργό μέρος στις επιχειρήσεις των κυβερνητικών δυνάμεων και διακρίθηκε ιδιαίτερα κατά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στα Άγραφα αλλά και στις μάχες στο Βίτσι και τον Γράμμο.
Τιμήθηκε με 18 παράσημα, ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας και έξι Πολεμικοί Σταυροί. Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου και μετεκπαιδεύτηκε σε στρατιωτικές σχολές των ΗΠΑ, της Βρετανίας και του ΝΑΤΟ. Αποστρατεύτηκε το 1972 με το βαθμό του υποστρατήγου[14].
Απεβίωσε στις 13 Φεβρουαρίου του 2006 στην Αθήνα.
Συγγραφικό Έργο
Ο Αντωνακέας ασχολήθηκε ήδη από τη δεκαετία του 1950 με τη συγγραφή άρθρων κυρίως για λογαριασμό στρατιωτικών περιοδικών. Μετά την απόσυρσή του από τις
Ένοπλες Δυνάμεις συνέχισε να αρθρογραφεί σε διάφορα περιοδικά όπως η «Ιστοριογνωσία» ενώ προχώρησε και στην έκδοση δύο βιβλίων υπό τους τίτλους
Συμμοριτοπόλεμος και όχι εμφύλιος πόλεμος ( 1993 ) και Η ανατίναξις της γέφυρας του Γοργοπόταμου - Ιστορία και Μύθος ( 1996 )[15].
Τόσο στα κατά καιρούς άρθρα του όσο και στα δημοσιευμένα έργα του, είναι έκδηλος ο αντικομμουνιστικός του χαρακτήρας.
Παραπομπές
↑ Γιάννης Πριόβολος, Μόνιμοι αξιωματικοί στον Ε.Λ.Α.Σ. - Οικειοθελώς ή εξ ανάγκης, Νότια και Κεντρική Ελλάδα, Εκδόσεις Αλφειός, 2009, σελ 440.
↑ Έφυγε ο στρατηγός της τιμής και του χρέους, Ιωάννης Αντωνακέας
↑ Στρατιωτική Ιστορία, τεύχος 118, Ιούνιος 2006, σελ 7.
↑ ό.π., τεύχος 118, Ιούνιος 2006, σελ 7
↑ Νίκου Α. Αντωνακέα, Φως εις το σκότος της Κατοχής, Αθήναι 1947, σελ 78 - 80, 262 και 344.
↑ Το συγκεκριμένο κλιμάκιο δρούσε υπό την αρχηγία του εκτελεσθέντα από τις δυνάμεις Κατοχής, ανθυπολοχαγού Ιωάννη Βαρσόπουλου ( βλ. Αντωνακέα, 266 και
Πριόβολος, σελ 440.).
↑ Αντωνακέας, 296 - 297.
↑ Πριόβολος, σελ 440 και Στρατιωτική Ιστορία, τεύχος 118, Ιούνιος 2006, σελ 7.
↑ Πριόβολος, σελ 440.
↑ Αντωνακέας, 298.
↑ Αντωνακέας, 350.
↑ Αντωνακέα, 351 - 355 και Έκθεσις επί των εθνικών σκοπών και του εθνικού έργου της Οργανώσεως «Χ», Εν Αθήναις, 1944, σελ 52 - 53.
↑ Αντωνακέα, 355
↑ Στρατιωτική Ιστορία, τεύχος 118, Ιούνιος 2006, σελ 7.
↑ Εργογραφία Αριστομένη Αντωνακέα
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
