Ο Αναστάσιος Βυζάντιος (1839 - 1892) ήταν Έλληνας διπλωμάτης, ποιητής, λογογράφος και πολιτικός δημοσιογράφος του 19ου αιώνα.

Αναστάσιος Βυζάντιος από το περιοδικό Εστία του 1893

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Φεβρουαρίου του 1839. Πατέρας του ήταν ο Σκαρλάτος Βυζάντιος, και αδελφός του ο Αλέξανδρος Βυζάντιος. Γράμματα έμαθε στον σοφό διδάσκαλο του Γένους Λεόντιο Αναστασιάδη. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο παρακολουθώντας τις παραδόσεις του Ασώπιου, Κουμανούδη, Ιωάννου.
Νεότατος ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία. Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος τον προσέλαβε συνεργάτη στην έκδοση του «Έλληνα». Πήρε ενεργό μέρος κατά του Όθωνα συμμετέχοντας στο κίνημα του 1859. Τον ίδιο χρόνο συνελήφθη και φυλακίστηκε μαζί με τον Ιάλεμο και τον Α. Παράσχο. To 1861 λίγο πριν τη ναυπλιακή επανάσταση μετέβη στη Βιέννη όπου εκεί τον προσέλαβε ο Ισιδωρίδης Σκυλίτσης στην εφημερίδα που εξέδιδε "Ημέρα". Όταν ο Ι. Σκυλίτσης εγκατέλειψε τη Βιέννη παραιτηθείς από την εφημερίδα αυτή περιήλθε στον Α. Βυζάντιο. Στη συνέχεια ο τελευταίος μετέφερε την εφημερίδα στη Τεργέστη όπου συνέχισε την έκδοσή της συνεργαζόμενος με τον αδελφό του Αλέξανδρο.
Μετά από λίγα χρόνια ο Αναστάσιος Βυζάντιος παραχωρώντας την εφημερίδα στον αδελφό του επέστρεψε στην Αθήνα ως μόνιμος ανταποκριτής της "Νέας Ημέρας" όπως μετονομάστηκε τότε η εφημερίδα. Η αρθρογραφία του την εποχή αυτή τον παρουσιάζει περισσότερο συντηρητικό με ύφος γλαφυρό και αρκετά μαχητικό. Την περίοδο 1874-1875 αγωνίσθηκε έντονα κατά της κυβέρνησης του Βούλγαρη αρθρογραφώντας στη «Νέα Ημέρα».

Όταν ο Χαρίλαος Τρικούπης ανέλαβε πρωθυπουργός αναγνωρίζοντας την πολιτική του προσφορά τον διόρισε το 1880 διπλωματικό πράκτορα στην Σόφια, πρωτεύουσα του νεοσύστατου τότε κράτους της Βουλγαρίας, και μετά από λίγους μήνες πολιτικός πράκτορας στην Αλεξάνδρεια όπου του ανέθεσε την ανάπτυξη εμπορικών σχέσεων με την Ελλάδα και την επίλυση κάποιων εκκρεμών ζητημάτων. Εκεί υπηρέτησε τέσσερα χρόνια, μέχρι που ανέλαβε πρωθυπουργός ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης (1885) όπου και παραιτήθηκε και επέστρεψε στην Αθήνα. Το 1892 όταν ο Χ. Τρικούπης επανήλθε στην εξουσία διορίστηκε πρεσβευτής της Ελλάδας στην Ρώμη. Επέστρεψε από την Ρώμη στην Αθήνα στα τέλη του 1890, όπου απεβίωσε από βαρύ καρδιακό νόσημα μετά από δύο χρόνια την 1η Ιουλίου 1892.

Ήταν δεινός πολιτικός δημοσιογράφος, και προκάλεσε κατά το Λαυρεωτικό ζήτημα με τα γραφόμενά του, τα οποία μεταφράστηκαν στην Ρωμαϊκή εφημερίδα «Riforma» πολύκροτη συζήτηση στην Ιταλική βουλή. Ήξερε με ρητορική, ειρωνεία και κομψότητα λόγου να πληγώνει βαθύτατα τους αντιπάλους του, ενώ ταυτόχρονα έδινε την εντύπωση ότι τους θωπεύει. Διακρινόταν για την πρωτοτυπία της αντίληψης και την γοητεία της φράσης, αλλά και για το ακριβοδίκαιο της εκτίμησης περί της ιστορικής θέσης του χαρακτηριζομένου. Οι νεκρολογίες του για τον Κοραή, τον Κανάρη, τον Δεληγεώργη, τον Όθωνα και άλλους είναι τελειότατα λογοτεχνικά αριστουργήματα της εποχής του.

Πηγές

"Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.4ος, σελ.881.
Αναστάσιος Βυζάντιος - Βιογραφικά στοιχεία από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών
Παύλος Διομήδης (1893) (στα Ελληνικά). Εικονογραφημένη Εστία. Αθήνα: Γεώργιος Δροσίνης, Τυπογραφείο της Εστίας. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2010.
Κωνσταντίνος Σκόκος (1900). Ημερολόγιον Σκόκου. Εν Αθήναις: Εκ του Τυπογραφείου των Καταστημάτων Ανέστη Κωνσταντινίδου. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2010.