Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Βράγχος αναφέρονται τα ακόλουθα δύο πρόσωπα:

1. Ο μυθικός γενάρχης του γένους των Βραγχιδών, γιος του Σμίκρου από τους Δελφούς και μιας ανώνυμης Μιλησίας. Η μητέρα του τον ονόμασε Βράγχο γιατί, όταν τον εγκυμονούσε, ονειρεύθηκε ότι ο ήλιος μπήκε στο σώμα της από τον λάρυγγά της (βράγχιον) και βγήκε από την κοιλιά της. Ο Απόλλων, όταν είδε τον Βράγχο μία ημέρα που έβοσκε τα πρόβατα του πατέρα του, τον φίλησε και του μετέδωσε έτσι το μαντικό χάρισμα. Για τον λόγο αυτό ο Απόλλων είχε και τις επωνυμίες «Φιλίσιος» και «Βράγχιος». Ο Βράγχος έσωσε τους Μιλησίους από λοιμό και στον τόπο όπου χρησμοδοτούσε έχτισαν μετά τον θάνατό του ναό. Σε άλλες παραδόσεις, ο ίδιος Βράγχος ήταν Θεσσαλός ή απόγονος του Μαχαιρέα. Ως γιος του Βράγχου αναφέρεται ο Χίλων ο Λακεδαιμόνιος κι ως θετός γιος του ο Ευάγγελος, γενάρχης των «Ευαγγελιδών».

2. Ο πατέρας του Κερκύονα, τον οποίο απέκτησε με τη Νύμφη Αργιόπη.

Πηγή

* Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969