.
Ο Ίαμος φέρεται ως πρόσωπο στην Ελληνική Μυθολογία γιος του Απόλλωνα και της Αριάδνης της εκ Πιτάνης, κόρης του Ποσειδώνα, και γενάρχης των Ιαμιδών.
Κατά την παράδοση ο Ίαμος μόλις γεννήθηκε εγκαταλείφθηκε από τη μητέρα του, όπου δύο φίδια ανέλαβαν να τον θρέψουν με μέλι μέχρι να τον οδηγήσουν στους Δελφούς όπου πήρε το χρησμό να καταφύγει στον Βασιλέα της Αρκαδίας Αίπυτο, ο οποίος τελικά και ανέλαβε να τον αναθρέψει. Έτσι ο Ίαμος όταν έγινε έφηβος διάβηκε κάποια νύκτα τον Αλφειό ποταμό, όπου επικαλούμενος τον πατέρα του άκουσε "φωνή εξ ουρανού" που τον διάταζε ν΄ ακολουθήσει τη κατεύθυνσή της. Έτσι ακολουθώντας τη φωνή έφθασε στο Κρόνιο της Ολυμπίας όπου εκεί ίδρυσε βωμό και μαντείο του μεγάλου Διός στο οποίο και έμεινε μέχρι του θανάτου του μάντις.
Στο μαντείο αυτό τον διαδέχθηκαν τα παιδιά του και τα εγγόνια του όπου το γένος αυτών ολόκληρο έμεινε γνωστό με το όνομα Ιαμίδες, σύμφωνα και με τους τελευταίους λόγους τους οποίους άκουσε ο γενάρχης από τον ουρανό.
Πηγές
* Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ.9ος, σ.754
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
