.
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Δαμναμενέας (Δαμναμενεύς) αναφέρονται τα ακόλουθα τρία πρόσωπα:
1. Ο ένας από τους επιδέξιους και πολύτεχνους «Ιδαίους γόητες» της Φρυγίας. Σύμφωνα με μια πανάρχαια μαρτυρία, ο Δαμναμενεύς, ο Κέλμις και ο Άκμων ήταν οι τρεις Ιδαίοι Δάκτυλοι, υπηρέτες της Αδράστειας, που πρώτοι άσκησαν την τέχνη του «πολυμήτιος» Ηφαίστου και «δάμασαν» με τη φωτιά το σίδερο και τον χαλκό.
2. Ο ένας από τους Τελχίνες, γιος του θεού Ποσειδώνα. Ο Δαμναμενέας, διωγμένος από τους αδελφούς του Κέλμι και Λύκο, καθώς και από τους γιους του Ήλιου Θρίνακα, Μακαρέα και Αύγη, έφθασε στη Ρόδο. Εκεί, με το νερό της Στυγός, έκανε άγονη τη γη της. Κατά μία παράδοση, ο Δαμναμενέας βοήθησε τον θεό Διόνυσο στην εκστρατεία του στην ινδική χερσόνησο. Η θεά Αφροδίτη ενέβαλε στον Δαμναμενέα σφοδρό ερωτικό πάθος για τη Νύμφη Μελία, η οποία για να αποφύγει την καταδίωξή του έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε.
3. Στα «Εφέσια γράμματα» (που είναι «τύποι» μαγείας) ο Δαμναμενεύς συμβόλιζε τον «δαμάζοντα ήλιον», σε αντίθεση με τον Άσκιο, που συμβόλιζε το σκοτάδι.
Πηγή
* Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
