Ρήμα είναι το μέρος του λόγου που δηλώνει ότι ένα πρόσωπο, ζώο ή πράγμα (το υποκείμενο)[ΟΕΔΒ 1] ενεργεί ή παθαίνει κάτι ή βρίσκεται σε μια κατάσταση.[ΟΕΔΒ 1] Σε κάθε πρόταση υπάρχει ρήμα.[ΟΕΔΒ 1]
Χαρακτηριστικά του ρήματος

Το ρήμα ως μέρος του λόγου στα ελληνικά έχει τα εξής χαρακτηριστικά:

Διάθεση: Η οποία δηλώνει τι κάνει, τι παθαίνει ή σε ποια κατάσταση είναι το υποκείμενο.[ΟΕΔΒ 1] Υπάρχουν τέσσερις διαθέσεις:[ΟΕΔΒ 1]
Ενεργητική: Αυτή η διάθεση δηλώνει μία ενέργεια που ξεκινάει από το υποκείμενο.[ΟΕΔΒ 1]. Ανάλογα με το που πηγαίνει η ενέργεια του ρήματος υπάρχουν οι εξής υποκατηγορίες:
Αμετάβατα: Η ενέργεια που εκφράζεται από το ρήμα δε μεταβαίνει[ΟΕΔΒ 1] κάπου.
Μεταβατικά μονόπτωτα: Η ενέργεια μεταβαίνει σε ένα αντικείμενο.[ΟΕΔΒ 2]
Μεταβατικά δίπτωτα: Η ενέργεια μεταβαίνει σε δύο αντικείμενα, ένα άμεσο και ένα έμμεσο.[ΟΕΔΒ 2]
Μέση: Η ενέργεια ξεκινά από το υποκείμενο και καταλήγει στο ίδιο το υποκείμενο.[ΟΕΔΒ 1]
Παθητική: Το υποκείμενο δέχεται μία ενέργεια.[ΟΕΔΒ 1] Συνήθως στην πρόταση υπάρχει και ποιητικό αίτιο.
Ουδέτερη: Το υποκείμενο βρίσκεται σε μία κατάσταση.[ΟΕΔΒ 1]

Φωνή: Υπάρχουν δύο φωνές η ενεργητική και η παθητική.[ΟΕΔΒ 1] Γενικά, ρήματα σε ενεργητική φωνή είναι ενεργητικής διάθεσης, ενώ ρήματα σε παθητική φωνή είναι παθητικής διάθεσης.[ΟΕΔΒ 1] Τα ρήματα ενεργητικής διάθεσης λήγουν στο πρώτο πρόσωπο της οριστικής του ενεστώτα σε -ω, ενώ τα ρήματα παθητικής διάθεσης λήγουν σε -μαι.[ΟΕΔΒ 1]

Έγκλιση: Δηλώνει πώς θέλουμε να παρουσιάσουμε τη σημασία του ρήματος.[ΟΕΔΒ 1] Υπάρχουν τρεις εγκλίσεις,[ΟΕΔΒ 1] απαρέμφατο[ΟΕΔΒ 1] και μετοχή[ΟΕΔΒ 1]:
Οριστική: Δηλώνει το πραγματικό και το βέβαιο (απλή οριστική).[ΟΕΔΒ 2] Φανερώνει το δυνατό (δυνητική οριστική)[ΟΕΔΒ 2], το πιθανό (πιθανολογική οριστική)[ΟΕΔΒ 2], ευχή (ευχετική οριστική)[ΟΕΔΒ 2], παράκληση[ΟΕΔΒ 2].
Υποτακτική: Δηλώνει ενδεχόμενο[ΟΕΔΒ 2], το επιθυμητό[ΟΕΔΒ 2] και άλλες συγγενικές σημασίες[ΟΕΔΒ 2] (προτροπή (προτρεπτική υποτακτική),[ΟΕΔΒ 2] παραχώρηση (παραχωρητική υποτακτική),[ΟΕΔΒ 2] ευχή (ευχετική υποτακτική),[ΟΕΔΒ 2] το δυνατό (δυνητική υποτακτική),[ΟΕΔΒ 2] απορία (απορηματική υποτακτική),[ΟΕΔΒ 2] το πιθανό (πιθανολογική υποτακτική),[ΟΕΔΒ 2] προσταγή (προστακτική υποτακτική)[ΟΕΔΒ 2] ή απαγόρευση (απαγορευτική υποτακτική)[ΟΕΔΒ 2]). Η υποτακτική συνοδεύεται από μόρια.[ΟΕΔΒ 2]
Προστακτική: Δηλώνει προσταγή[ΟΕΔΒ 2]. Η προσταγή μπορεί να γίνει:[ΟΕΔΒ 2] προτροπή[ΟΕΔΒ 2], απαγόρευση[ΟΕΔΒ 2], παράκληση[ΟΕΔΒ 2], ευχή[ΟΕΔΒ 2], έντονη ενέργεια[ΟΕΔΒ 2]
Απαρέμφατο: Άκλιτος τύπος που χρησιμοποιείται στο σχηματισμό ορισμένων χρόνων.[ΟΕΔΒ 1]
Μετοχή: Όνομα επίθετο και ρήμα.[ΟΕΔΒ 2]. Μετοχή έχει ο ενεστώτας στην ενεργητική[ΟΕΔΒ 2] και στην παθητική φωνή[ΟΕΔΒ 2] και ο παρακείμενος στην παθητική[ΟΕΔΒ 2].

Χρόνος: Δηλώνει το χρόνο[ΟΕΔΒ 1] του συμβάντος.
Ενεστώτας: Παροντικός και εξακολουθητικός χρόνος[ΟΕΔΒ 1].
Παρατατικός: Παρελθοντικός και εξακολουθητικός χρόνος[ΟΕΔΒ 1].
Αόριστος: Παρελθοντικός και στιγμιαίος χρόνος[ΟΕΔΒ 1].
Στιγμιαίος Μέλλοντας: Μελλοντικός και στιγμιαίος χρόνος[ΟΕΔΒ 1].
Εξακολουθητικός Μέλλοντας: Μελλοντικός και εξακολουθητικός χρόνος[ΟΕΔΒ 1].
Παρακείμενος: Παροντικός και συντελεσμένος χρόνος[ΟΕΔΒ 1].
Υπερσυντέλικος: Παρελθοντικός και συντελεσμένος χρόνος.
Συντελεσμένος μέλλοντας: Μελλοντικός και συντελεσμένος χρόνος.

Αριθμός: Δηλώνει αν το υποκείμενο είναι ένα ή πολλά πρόσωπα, ζώα ή πράγματα.[ΟΕΔΒ 1] Υπάρχουν δύο αριθμοί ρημάτων, ο ενικός και ο πληθυντικός.[ΟΕΔΒ 1]

Πρόσωπο: Δηλώνει τα πρόσωπα της ομιλίας.[ΟΕΔΒ 1] Υπάρχουν τρία πρόσωπα:
α΄ πρόσωπο[ΟΕΔΒ 1]
β΄ πρόσωπο[ΟΕΔΒ 1]
γ΄ πρόσωπο[ΟΕΔΒ 1]

Ποιόν ενέργειας: Ο τρόπος που παρουσιάζεται η ενέργεια του ρήματος

Βοηθητικά ρήματα

Στην ελληνική γλώσσα βοηθητικά ρήματα είναι τα ρήματα είμαι και έχω όταν χρησιμοποιούνται για τον περιφραστικό σχηματισμό των χρόνων.[ΟΕΔΒ 1]
Σημειώσεις, Παραπομπές

Καρανικόλας, Αλέξανδρος (2003). Νεοελληνική Γραμματική. Οργανισμός Εδκόσεων Διδακτικών Βιβλίων. ISBN 960-06-0024-4.
Καρανικόλας, Αλέξανδρος (2003). Συντακτικό της Νέας Ελληνικής. Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων. ISBN 960-06-0023-6.