.
Περιφέρεια : Ιόνια νησιά
Νομός : Κέρκυρας
- Δήμος Παρελίων --
Οι Σιναράδες βρίσκονται στην περιοχή μέσης Κέρκυρας.
Η μέση Κέρκυρα χωρίζεται στην πάνω Μέση που περιλαμβάνει τα χωριά από Πέλεκα μέχρι Άγιο Ματθαίο και την κάτω Μέση η οποία περιλαμβάνει το λιβάδι του “Ρόπα” με τα χωριά που βρίσκονται στην περιφέρειά του.
Το χωριό είναι χτισμένο κοντά στην θάλασσα στις πλαγιές των λόφων. Δεν διακρίνεται όμως από την θάλασσα
Ο πληθυσμός του σήμερα ανέρχεται σε 2000 κατοίκους, μολονότι πολλοί κάτοικοι αναγκασμένοι από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης το εγκατέλειψαν κυρίως στην δεκαετία του 1950, βρίσκοντας οικονομικό καταφύγιο στα αστικά κέντρα. XΡΟΝΟΛΟΓΙΑ
ΚΑΤΟΙΚΟΙ
1565 234
1766 686
1879 1.545
1953 2.125
1996 2.000
2007 1100
2.ΙΣΤΟΡΙΑ
Το όνομα “Σιναράδες” δόθηκε μετά από πολλές τροποποιήσεις του. Αρχικά ονομάζονταν “ Αξιναράδες” λόγω των πολλών “τσαπαδόρων” (γεωργών), που υπήρχαν στο χωριό γιατί χρησιμοποιούσαν αξίνες ( τσαπιά). Με την πάροδο του χρόνου, απλά και μόνο για καλλίτερη προφορά αλλά και για μεγαλύτερη ομορφιά στην ακουστική, τροποποιήθηκε τελικά στο Σιναράδες που έχουμε μέχρι και σήμερα.
Η ιστορία του χωριού αρχίζει από τα Βυζαντινά χρόνια. Τότε ήρθαν από την Νότια Ιταλία, οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού. Έζησαν στο χωριό περίπου μια χιλιετηρίδα αλλά το 15ο αιώνα εγκατέλειψαν το χωριό, μετανάστεψαν στις πόλεις και σιγά -σιγά το χωριό ερημώθηκε.
Στα μέσα του ίδιου αιώνα κάτοικοι από τον Χάντακα της Κρήτης, ήρθαν στο νησί της Κέρκυρας και κάνοντας έρευνες ανακάλυψαν το ερειπωμένο χωριό. Έτσι έφεραν τις οικογένειες τους, εγκαταστάθηκαν στο χωριό, ξαναέφεραν την πρόοδο και του έδωσαν την σημερινή του μορφή. (Επώνυμα όπως Βασιλάκης, Δουκάκης και γενικά όσα έχουν την κατάληξη -άκης που φανερώνουν την Κρητική καταγωγή τους, υπάρχουν στο χωριό μας)
Οι κάτοικοι των Σιναράδων ασχολούνται τα τελευταία 100 χρόνια (1860-1960) κυρίως με την ελαιοκαλλιέργεια και την αμπελοκαλλιέργεια. Επίσης καλλιεργούσαν πατάτες, καλαμπόκι, σιτάρι και λινάρι. Σποραδικά υπήρχαν και οπωροφόρα δένδρα, όπως αχλαδιές, συκιές, κυδωνιές, μπουρνελιές, αμυγδαλιές κ.α. Παράλληλα ασχολούνταν και με την κτηνοτροφία που ήταν μάλλον σπιτική και όχι επαγγελματική. Η απασχόληση με τη θάλασσα ήταν πολύ περιορισμένη. Η διαμόρφωση της παραλίας δεν ευνοούσε το ψάρεμα. Εδώ οι κάτοικοι χτυπούσαν τα ψάρια λαθραία με δυναμίτη κι είχαν ψάθινες σχεδίες ( παπυρέλες ) στα ρηχά.
3.ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Ένα από τα χαρακτηριστικά του χωριού μας είναι και η πυκνή δόμηση που την επέβαλαν και λόγοι οικονομικοί αλλά κυρίως ο φόβος των θαλασσινών κουρσάρων (πειρατών).
Οι πλακόστρωτοι δρόμοι και τα γραφικά κτίρια δίνουν την εικόνα του παραδοσιακού χωριού. Τα ιδιαίτερα γνωρίσματα της ντόπιας αρχιτεκτονικής είναι οι καμπυλωτές κατωγόπορτες, τα “βόλτα” (στοές), οι στέγες με κορνίζες και με κεραμίδια σε χρώμα ώχρα βυζαντινού τύπου, τα πορτόνια με ανάγλυφα μάρμαρα και όμορφα σχέδια, οι εξωτερικές πέτρινες σκάλες που καταλήγουν σε μπόντζο( βεράντα) και συμπαγή πράσινα παραθυρόφυλλα και οι φουγάροι με καμπυλωτή στέγη. Τα ισόγεια σπίτια άλλοτε με κάποιους μικρούς βοηθητικούς χώρους, με τα βίας εξυπηρετούσαν τις άλλοτε πολυμελείς αγροτικές οικογένειες του χωριού.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν γίνει σημαντικές αλλαγές στην εικόνα που παρουσιάζει το χωριό και στις ασχολίες των κατοίκων. Η ανάπτυξη του τουρισμού αύξησε κατά πολύ τα εισοδήματά τους, όμως άλλαξε το ρυθμό της ζωής τους και επέδρασε αρνητικά στο περιβάλλον, οικιστικό και φυσικό. Παρ’ όλα αυτά οι κάτοικοι των Σιναράδων είναι δεμένοι με τον τόπο τους, κρατούν πολλά από την πολιτιστική τους κληρονομιά και υποδέχονται φιλόξενα τους ξένους που περνούν από τα χωριά τους ή παραθερίζουν σ’ αυτά αποδίδοντας τα πιο καλύτερα συναισθήματα τους.
Στο χωριό ξεχωρίζουν οι εκκλησίες με τα όμορφα καμπαναριά τους, με την εσωτερική απλή διακόσμηση και με τις εικόνες αξιόλογων αγιογράφων.
Είναι τα κέντρα λατρείας, τέχνης, επικοινωνίας και τόποι προσευχής των κατοίκων. Η κατασκευή τους τοποθετείται στα τέλη του 15ου αιώνα μέχρι και τα νεότερα χρόνια. Οι εκκλησίες είναι οι εξής: ΄Αγιος Ιωάννης, Παναγία -Παντάνασσα, ΄Αγιος Νικόλαος, Εσταυρωμένος, ΄Αγιος Αθανάσιος, ΄Αγιοι Πάντες, Ευαγγελίστρα, Άγιος Θεόκτιστος , Ταξιαρχών (Μιχαήλ και Γαβριήλ), Κυρά-Δικιά, Δεχουμένες, Άγιος Σαραντίτης και Άγιος Γόρδης.
4. ΚΤΙΡΙΑ
Α. ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΊΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΑΓΊΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ
Ο ρυθμός του Ναού είναι ρυθμός Βασιλικής. Αρχικά ήταν ρυθμού Βασιλικού Μονόκλιτη αλλά αργότερα επεκτάθηκε κατά πλάτος και προστέθηκαν άλλα δύο κλίτη δεξιά και αριστερά και έτσι έγινε τρίκλιτη βασιλική.
Εσωτερικά η δεξιά Μονή αφιερώθηκε στον Άγιο Νικόλαο, Επίσκοπο Μύρων Λυκίας η δε αριστερή στον Άγιο Σπυρίδωνα, Επίσκοπο Τριμυθούντος. Το εξωτερικό σαν Βασιλικός ρυθμός είναι λιτός. Έχει 4 παράθυρα μεγάλα δεξιά και αριστερά σε κάθε τοίχο και δύο τεράστια στη Δυτική πλευρά. Η εκκλησία εξωτερικά συμπληρώνεται με έναν πανύψηλο καμπαναριό.
Το καμπαναριό έχει δύο πολύ μεγάλες καμπάνες και αν ανέβει κάποιος από την εσωτερική σκάλα θαυμάζει τη θέα του χωριού μας αλλά και των άλλων χωριών. Άρχισε να χτίζεται το 1953 και τελειοποιήθηκε το 1982 με δαπάνες των κατοίκων του χωριού μας.
Εσωτερικά η εκκλησία αποτελείται από τρία κλίτη με κολόνες οι οποίες ενώνονται μεταξύ τους με καμάρες.
Η εκκλησία ανακαινίστηκε το 1990. Έγινε αμμοβολή του τέμπλου που φανέρωσε πέτρινο Τέμπλο μεγάλης καλλιτεχνικής και αρχιτεκτονικής αξίας. Η ίδια εργασία έγινε και στις δύο μονές όπου η εργασία φανέρωσε δύο σπουδαία πέτρινα προσκυνητάρια με ωραιότατα σκαλίσματα.
Το τέμπλο αρχίζει με το τρίμορφο(Ιησούς Χριστός- Παναγία- Αγ.Ιωάννης Πρόδρομος), ακολουθούν12 εικόνες των Αποστόλων κάτω από το τρίμορφο παρακάτω 12 εικόνες με τη ζωή και τα θαύματα του Κυρίου μας και τελειώνει με 4 εικόνες (Ιησού- Παναγίας- Αγ. Ιωάννη και Αγίας Κερκύρας).
Στο Ιερό υπάρχει τοιχογραφία της Πλατυτέρας η οποία αποκαλύφθηκε τώρα τελευταία. Στον κυρίως Ναό υπάρχουν ωραιότατα στασίδια. Στο κέντρο του Ναού 2 προσκυνητάρια επ’ ονόματι του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Σπυρίδωνος. Στο κάτω μέρος του Ναού υπάρχει ο γυναικωνίτης όπου εκεί υπάρχει ένα εκκλησιαστικό αρμόνιο. Σπάνιο όργανο το οποίο έχουμε φέρει από την Ιταλία πριν από αρκετά χρόνια.
Στην “ουρανία” της εκκλησίας υπάρχουν αγιογραφίες, οι οποίες αγιογραφήθηκαν το 1923 από τον Α.Βρανά. Στο κέντρο δεσπόζει μία οβάλ αγιογραφία με παράσταση το θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο. Γύρω από αυτήν οι 4 Ευαγγελιστές. Στο πάνω μέρος της Ουρανίας προς το ιερό υπάρχει αγιογραφία περίπου τετράγωνου μεγέθους, του Θεού-Παντοκράτορα και στο κάτω μέρος προς το γυναικωνίτη αγιογραφία που εικονίζει θαύμα του Αγίου Νικολάου.
Στην εκκλησία υπάρχουν λείψανα Αγίων όπως του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου και Αγίου Χαραλάμπους.
Η εκκλησία κοσμείται από 75 ασημένια καντήλια, από ασημένια ιερά σκεύη, από 5 λάβαρα (σκόλες και φλάμπουρο) και δύο φορητές εικόνες μεγάλης ιστορικής αξίας. Η πρώτη “Βαϊοφόρος” του 16ου αι. και η δεύτερη του Αγίου Γεωργίου τέλη 16ου αι. Υπάρχει ο Επιτάφιος η Ανάσταση από τα παλιά χρόνια για τις ανάλογες γιορτές του χωριού μας. Ο Ναός εορτάζει στις 6 Δεκεμβρίου του Αγίου Νικολάου και στις 12 Δεκεμβρίου του Αγίου Σπυρίδωνα. Σε αυτήν την εκκλησία τελούνται όλες οι επίσημες εορτές και ακολουθίες (Γάμοι-βαπτίσματα-κηδείες), διότι είναι ο Μητροπολιτικός Ναός του χωριού μας.
Στο χωριό μας υπάρχουν και άλλες εκκλησίες αρκετά παλιές και με μεγάλη ιστορική και θρησκευτική αξία, όπως η Παναγία Παντάνασσα, του Εσταυρωμένου Χριστού, Αγίου Αθανασίου, Αγίων Πάντων, Αγίου Θεόκτιστου, Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, Υ.Θ. Κασσωπίτρας, Κυρά-Δικιάς των Ταξιαρχών και της Ευαγγελίστριας. ΄Όλες οι εκκλησίες είναι μεγάλης ιστορικής αξίας επειδή χρονολογούνται πριν από τον 15ο αι. καθώς επίσης διότι έχουν σπάνιες τοιχογραφίες, φορητές εικόνες, κειμήλια μεγάλης θρησκευτικής αξίας όπως Τίμιο Ξύλο, Λείψανα Αγίων όπως της Αγίας Παρασκευής, της Αγίας Μαρίνας, του Αγίου Στεφάνου, του Αγίου Ερμολάου, του Αγίου Φανουρίου κ.α.
Όλες οι εκκλησίες έχουν πέτρινα καμπαναριά, χτισμένα σύμφωνα με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του χωριού.
Tρεις Εκκλησίες του χωριού μας, του Αγίου Νικολάου, της Παναγίας και του Εσταυρωμένου, μεταβλήθηκαν, για λίγο διάστημα, προσωρινά έστω, από “Οίκοι του Θεού” σ΄ ένα άλλο είδος Οίκων, μέσα στους οποίους δεν συναθροίζονταν πλέον οι χωριανοί μας για να λειτουργηθούν, αλλά στεγάζονταν οι τραυματισμένοι στρατιώτες μας του Αλβανικού Μετώπου κατά τον πόλεμο του 1940-1941 και που τις ψαλμωδίες και τους ήχους, είχαν αντικαταστήσει οι φωνές του πόνου των τραυματισμένων εκείνων Ηρώων μας και τα παρήγορα λόγια των αδελφών Νοσοκόμων.
Οι τρεις αυτές μεγαλύτερες Εκκλησίες του χωριού μας μεταβλήθηκαν προκειμένου να αντιμετωπισθούν οι επιτακτικές ανάγκες της εποχής εκείνης, ως ελαχίστη προσφορά προς τον Ελληνικό Στρατό που αγωνιζόταν τότε σκληρά στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας για την τιμή και την ελευθερία της Πατρίδας μας, σε νοσοκομειακές αίθουσες νοσηλείας, μέσα στις οποίες στεγάζονταν οι τραυματισμένοι μας φαντάροι που μεταφερόταν εδώ από το μέτωπο.
Τα υπάρχοντα τότε νοσοκομεία, της πόλεως και του Αχιλλείου, το οποίο και αυτό τότε είχε μετατραπεί σε νοσοκομείο, δεν επαρκούσαν και έτσι συνεστήθηκε από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό στο χωριό μας κι ένα τρίτο νοσοκομείο, που το μεν χειρουργείο του στεγαζόταν στο ισόγειο της βίλλας του Βασιλάκη, που σήμερα λειτουργεί σαν τουριστικό ξενοδοχείο, τα δεν θεραπευτήριά του μέσα στα οποία γίνονταν η νοσηλεία των χειρουργημένων στρατιωτών, στις τρεις πιο πάνω εκκλησίες μας.
Στο νοσοκομείο αυτό του χωριού μας, στέλνονταν κυρίως στρατιώτες μας που είχαν προσβληθεί από κρυοπαγήματα και είχαν ανάγκη χειρουργικών επεμβάσεων, οι οποίες ως τελική κατάληξη είχαν, τις περισσότερες φορές τον ακρωτηριασμό του ενός ή και των δύο άκρων.
Όλο το χωριό την περίοδο εκείνη, όπως ήταν φυσικό ζούσε στο κλίμα των ημερών. Οι καθημερινές συζητήσεις περιστρέφονταν γύρω από τον πόλεμο. Τα νέα του μετώπου κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα, όπως τα στρατιωτικά αυτοκίνητα με τις χαρακτηριστικές επεμβάσεις στα φανάρια τους για συσκότιση, πηγαινοερχόταν καθημερινά μεταφέροντας τραυματίες και εφόδια.
Η μοναδική εκκλησία που επέμεινα στην θρησκευτική λατρεία των χωριανών μας την περίοδο εκείνη, ήταν η μικρή εκκλησία του Αγίου Ιωάννη στον ομώνυμη γειτονιά, όπου εκεί και μόνον τελούνταν όλες οι λειτουργίες με πάνδημη βέβαια τη συμμετοχή και που γι αυτό δεν χωρούσε όλους μέσα και γέμιζε από κόσμο και το προαύλιο.
Την ημέρα μόνον των Χριστουγέννων του ΄40 ήχησαν ξανά, ύστερα από πολύ καιρό οι καμπάνες του Αγίου Νικολάου, καλώντας στη Θεία Λειτουργία της ημέρας εκείνης. Όπως ήταν φυσικό οι χωριανοί ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και κατέκλυσαν την εκκλησία τους.
Ήταν όμως μια λειτουργία που τελέστηκε σ΄ ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό, με τις σειρές των κρεβατιών ανάμεσα σε τρία επίπεδα που πολλές φορές εμπόδιζαν τη θέα προς τα εικονίσματα και τους τραυματισμένους στρατιώτες μας πάνω σ΄ αυτά καθιστούς ή ξαπλωμένους, να εισπράττουν την ανταπόκριση της ευγνωμοσύνης μας με τα πονεμένα αλλά και περήφανα βλέμματά τους.
Εκεί μέσα την ημέρα εκείνη το “Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει…”, έπαιρνε ένα ξεχωριστό νόημα, που σημάδευε κατ΄ ευθείαν το νου και την καρδιά και γεννούσε πρωτόγνωρα συναισθήματα που ο χρόνος μέχρι και σήμερα δεν τα έχει σβήσει.
Όπως δεν έχει σβήσει και τις σεβάσμιες μορφές των ταπεινών ιερωμένων της εποχής εκείνης που διακονούσαν με τον καλύτερο τρόπο το λειτούργημά τους.
Του παπα- Γαρδέλη ιδιαίτερα προβάλει στη μνήμη μας η μορφή με το φωτοστέφανο της πατριδολατρίας και της γενναιότητας. Ήταν αυτός που αργότερα, εκφράζοντας το κοινό αίσθημα, τολμούσε, διακινδυνεύοντας στα μαύρα χρόνια της Κατοχής, παρά την έντονη παρουσία του εχθρού παντού, να δέεται με όλο το παλμό της γέρικης φωνής του, στην πιο κορυφαία συνάθροιση της εποχής εκείνης, στην “Παράκληση- δέηση” που γίνεται στον Εσταυρωμένο κατά την Λιτανεία της Δεύτερης μέρας του Πάσχα και “Υπέρ της απελευθερώσεως του ευσεβούς ημών έθνους” και γέμιζαν τα μάτια και οι καρδιές ελπίδα...
Β. ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΒΑΣΙΛΑΚΗ
Όπως συνηθίζονταν σε κάθε χωριό υπήρχε κάποιος κάτοικος που να ξεχωρίζει τους άλλους στην οικονομική άνεση. Αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν σε αρχοντικά,(ένα από αυτά είναι και αυτό της φωτογραφίας) πλουσιοπάροχα με όλες τις ανέσεις της εποχής τους.
Στο χωριό μας ένας από αυτούς ήταν ο Βασιλάκης.
Η ιστορία του αρχίζει στο τέλος του προηγούμενου αιώνα και φτάνει μέχρι της μέρες μας.
Αρχικά ο Βασιλάκης ήταν πολύ φτωχός, φτωχότερος του χωριού, μπορούμε να πούμε. Ζούσε σε μια καλύβα έξω από το χωριό και το φαγητό του ήταν χόρτα καθημερινά. Για να ζήσουν αυτός και η γυναίκα του δούλευαν και οι δύο σε ξένα κτήματα. Μια μέρα που η γυναίκα του έτυχε να δουλεύει κοντά στην θάλασσα, όταν τελείωσε κατέβηκε να πλυθεί. Εκεί που πλενόταν, κάτι είδε να γυαλίζει βαθιά, σιγά-σιγά το κύμα το έβγαλε έξω, ώσπου φαινόταν καθαρά ότι ήταν ένα μπαούλο. Αυτή χωρίς να χάσει χρόνο αρχίζει να το ανοίγει και με μεγάλη έκπληξη διαπιστώνεται ότι το μπαούλο ήταν γεμάτο λίρες και κοσμήματα. Αμέσως το τυλίγει μαζί με ένα μάτσο από ξύλα που είχε και το φέρνει στον άνδρα της να του το δείξει. Επιτέλους έφυγαν από την φτώχεια και την μιζέρια και έγιναν πάμπλουτοι. Το αρχοντικό της φωτογραφίας είναι δικό τους. Κτίστηκε την 5η δεκαετία του 20ου αι. Έχει δέκα δωμάτια, 4 τουαλέτες,3 σαλόνια, 3 τραπεζαρίες και έναν τεράστιο κήπο με πολλά λουλούδια, δέντρα κ.τ.λ.
Από τα πρώτα χρόνια που χτίστηκε αυτό το αρχοντικό υπήρχε η παράδοση ότι το κτίριο είναι στοιχειωμένο και ότι μέσα κατοικεί ένα κακό πνεύμα ο “Μόρος”. Ο θρύλος λεει ότι έτρωγε όποιον τολμούσε να παραβιάσει την είσοδο του αρχοντικού και να μπει μέσα. Τον θρύλο αυτό τον επινόησε ο Βασιλάκης για να αποφεύγει τους ανεπιθύμητους επισκέπτες.
ΣΥΛΛΟΓΟΙ
Α. ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΙΝΑΡΑΔΩΝ
Μια από τις εκδηλώσεις του χωριού μας και όχι μόνο είναι οι λιτανείες. Η μεγαλύτερη Λιτανεία του χωριού μας και μια από τις μεγαλύτερες του νησιού μας γινόταν (και συνεχίζει να γίνεται )την Κυριακή των Μυροφόρων.
Η λιτανεία αυτή συνοδευόταν από φιλαρμονική, συνήθως αυτήν του Γαστουρίου. Οι διοργανωτές αυτής της λιτανείας σκέφτηκαν ότι θα ήταν καλύτερα να είναι αποκλειστικά των Σιναραδιτών και κανενός άλλου, η συμμετοχή. Έτσι αποφάσισαν να ιδρύσουν μια φιλαρμονική.
Για πολλές δεκαετίες αυτή η σκέψη έμενε στα λόγια, αλλά το 1961 με πρωτοστάτες τους Νίκο Πηγή και Νίκο Βασιλάκη καθώς και με τη συμμετοχή όλων των ενοριτών ιδρύθηκε η φιλαρμονική Σιναράδων. Έτσι ξεκίνησε η συμμετοχή της φιλαρμονικής στις εκδηλώσεις γενικότερα του χωριού και όχι μόνο για την λιτανεία την οποία αρχικά προοριζόταν.
Αρχικά λοιπόν είχε συμμετοχή και στην απογευματινή γιορτή (πανηγύρι ) που ακολουθούσε μετά την λιτανεία των Μυροφόρων. Οι γρήγορες και σωστές ενέργειες των κατοίκων αλλά και οι μεγάλες συνδρομές τους βοήθησαν στην γρήγορη πρόοδο της φιλαρμονικής. Αγοράστηκαν πολλά όργανα και προσφέρθηκε από την Εκκλησία κτίριο για τη στέγασή της.
Πρώτος αρχιμουσικός της φιλαρμονικής ήταν ο κ. Κρητικός από το Γαστούρι στη συνέχεια ήρθε η κυρία Ελένη Μάστορα . Σήμερα στην θέση του αρχιμουσικού είναι ένας από τους μαθητές των πρώτων χρόνων της ίδρυσής της. Ο κ. Αχιλλέας Σαγιάς απόφοιτος του Ωδείου Κερκύρας. Η μπάντα της φιλαρμονικής αρχικά αποτελούνταν από δεκαπέντε άτομα, σήμερα όμως έχει ξεπεράσει τα εβδομήντα πέντε .
Η φιλαρμονική Σιναράδων συμμετέχει σε όλες τις μεγάλες μουσικές εκδηλώσεις του νησιού. Συμμετέχει στις μεγάλες λιτανείες της Κέρκυρας όπως της Κυριακής των Βαΐων, της 11ης Αυγούστου, επίσης διοργανώνει συναυλίες και γενικά έχει συνεχή παρουσία στις θρησκευτικές και εορταστικές εκδηλώσεις του χωριού του οποίου και το όνομα φέρει.
Β. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΝΕΟΤΗΤΑΣ
Δίπλα από την εκκλησία υπάρχει Πνευματικό Κέντρο Νεότητας στο οποίο λειτουργούν διάφορα τμήματα, όπως βιβλιοθήκης, διδασκαλίας παραδοσιακών χορών, κομπιούτερ όπου γίνεται σύνδεση με το ΙΝΤΕΡΝΕΤ κ.άλ. Γίνονται ομιλίες, διαλέξεις και διάφορες εκδηλώσεις.
Γ. ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΙΝΑΡΑΔΩΝ
Το Ιστορικό-Λαογραφικό Μουσείο Μέσης Κέρκυρας εγκαινιάστηκε τον Αύγουστο του 1982 στο παραδοσιακό χωριό των Σιναράδων που απέχει 13 χλμ. από την πόλη της Κέρκυρας. Εμπνευστής και δημιουργός του μουσείου είναι ο Νικόλαος Πακτίτης εκπαιδευτικός στο επάγγελμα ο οποίος ασχολείται από πολλά χρόνια με τη λαογραφία και την παράδοση του τόπου μας.
Άρχισε μόνος του τη συγκέντρωση ιστορικού και λαογραφικού υλικού και εν συνεχεία με τη βοήθεια μερικών ακόμα φίλων της λαογραφίας ίδρυσε την ΙΣΤΟΡΙΚΟΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΣΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ. Η εταιρεία εξέδωσε το βραχύβιο περιοδικό “Η Κερκυραία” και δύο χρόνια αργότερα αναγνωρίστηκε ως σωματείο με την ίδια επωνυμία. Από τότε άρχισε περισσότερη συστηματική προσπάθεια για την συγκρότηση ενός φορέα που να αντιπροσωπεύει την παράδοση της κεντρικής Κερκυραϊκής υπαίθρου και ειδικότερα αυτήν της Μέσης όπως ξεκάθαρα φαίνεται απ’ την επωνυμία του σωματείου.
Η ΙΣΤΟΡΙΚΟΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΣΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ εκτός απ’ την ίδρυση του ομώνυμου μουσείου, προέβλεψε και την ενίσχυση κάθε συλλογικής προσπάθειας που θα αποσκοπούσε στην έρευνα, μελέτη και διάσωση ιστορικολαογραφικών στοιχείων σε οποιαδήποτε περιοχή του νησιού μας.
Η ΣΤΕΓΑΣΗ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ
Μέχρι τον Οκτώβριο του 1987 το μουσείο στεγαζόταν στο ισόγειο μιας μονόροφης κατοικίας σε κεντρικό σημείο του χωριού. Δεν ήταν όμως ευρύχωρος και ερχόταν σε αντίθεση με τον παραδοσιακό χαρακτήρα των εκθεμάτων. Ετσι λοιπόν μεταφέρθηκε σε ένα ωραίο παραδοσιακό σπίτι στην γειτονιά του Αϊ-Γιάννη των Σιναράδων.
ΕΚΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ
Το μουσείο εκθέτει υλικό από την περιοχή της Μέσης Κέρκυρας.
Η εξωτερική σκάλα φτιαγμένη από ντόπιο μάρμαρο, οδηγεί στον πάνω όροφο που αποτελείται από το πόρτιγο, την τραπεζαρία, την κουζίνα και την κρεβατοκάμαρα. Τα δωμάτια είναι επιπλωμένα όπως ήταν το μέσο επίπεδο ενός νοικοκυριού στα τέλη του περασμένου αιώνα. Η εσωτερική σκάλα οδηγεί στον επόμενο όροφο όπου υπάρχει βιβλιοθήκη και το αρχείο του μουσείου.
Τα εκθέματα του μουσείου είναι τα εξής:
1)Μία κρεβατοκάμαρα που αποτελείται από μία κοκέτα (κρεβάτι με μπρούτζινο σκελετό), ένα δεύτερο κρεβάτι με σανίδες πάνω σε ξύλινα τριτσέλια (πόδια κρεβατιού), έναν κώμο, μια κασέλα και ένα λαβομά με καθρέφτη. Τα κρεβάτια είναι στρωμένα με μάλλινα και χόρτινα στρώματα, παλιά λινά σεντόνια και κουβέρτες λευκές, πλεγμένες με το βελονάκι με κοφτό κέντημα , κεντητές μαξιλαροθήκες συμπλήρωναν την εμφάνιση των κρεβατιών. Ο κομμός είναι σκεπασμένο με λινό κάλυμμα και δαντέλα χειροποίητη. Στη γωνιά του τοίχου, ψηλά, υπάρχει εικονοστάσι και κάτω από αυτό γαμήλια στέφανα με κόκκινη κορδέλα.
2)Συλλογή αγροτικών εργαλείων. Τα εργαλεία που εκθέτονται είναι τα εξής: α)τσαπί, β)δίκοπη, γ)τσεκούρι, δ)κασάρι, ε)κασαροκόπιδο, στ)γράβαλο, ζ)φάρτσα, η)κλαδευτήρι, θ) ψαλλίδα, ι)αμπελοφουρκάτα, ια)σκαλιστήρι, ιβ)κόπανος, ιγ) ψαλίδι για κούρεμα προβάτων και τέλος κουδούνια κοπαδιού.
3) Συλλογή κερκυραϊκής φορεσιάς : Σ’ ένα τραπέζι-βιτρίνα του μουσείου μπορεί κανείς να δει είκοσι κομμάτια γυναικείας Κερκυραϊκής φορεσιάς και πέντε ανδρικής. Όλα σχεδόν τα ρούχα είναι αυθεντικά. Μπορούμε να διακρίνουμε δύο πολύ όμορφα σχέδια, καθώς και ένα ζωνάρι ανδρικό το οποίο είναι μεταξωτό και πολύχρωμο και έχει 2,50 μ. μάκρος και πλάτος.
4)Συλλογή σπιτικών σκευών : Στο μουσείο μπορούμε να δούμε διάφορα πήλινα, είδη πορσελάνης, διάφορα χαλκωματένια, σιδερένια, εμαγιέ, λαμαρινένια, ξύλινα και πέτρινα σκεύη. Η παραπάνω συλλογή είναι αρκετά πλούσια, με διάφορα σκεύη μαγειρικής, κανάτες, λεκάνες, φλιτζάνια, φωτιστικά, δίσκους κ.α.
5) Συλλογή εκκλησιαστικών ειδών :Σε μια βιτρίνα του μουσείου υπάρχουν διάφορα εκκλησιαστικά όπως: άμφια, αγιογραφίες, καντήλια, λιβανιστήρια, κηροπήγια, καντήλια σταυροί κ.α.
6)Συλλογή οικοτεχνίας και μαστορικής: Στο μουσείο Σιναράδων μπορούμε να δούμε διάφορα είδη όπως :α) αργαλειός με τον οποίο οι γυναίκες παλιά έφτιαχναν κουρελούδες (χαλιά), κουβέρτες κ.α., β) μάγγανος, ο οποίος χρησίμευε για το κτύπημα του λιναριού γ) λανάρι για το λανάρισμα του λιναριού δ) ξεχωριστάρι, το οποίο τους βοηθούσε να ξεχωρίζουν το βαμβάκι από τον σπόρο, ε) ανέμη σιδερένια για καρούλια, στ) πετεινάρι το οποίο βοηθούσε για γαρδέλωση εσωτερικών αυλακιών που εφαρμόζουν οι επίπεδες επιφάνειες ενός βαρελιού, ζ) σινιάτσο ( είδος πριονιού), η) σέγα ( είδος μεγάλου πριονιού), θ) σφυρί το οποίο χρησιμοποιούνταν για το κόψιμο της πέτρας, ι) σφυρί- σουβλί με το οποίο έφτιαχναν ψάθινες καρέκλες ,ια) τανάλια με γυριστές λαβές, ιβ)διαβήτης.
7) Συλλογή μέτρων και σταθμών: α) δύο ζυγαριές των παλαιών χρόνων, β) δύο στατέρια, γ) λίτρες από τις οποίες μπορεί να δει κανείς ολόκληρη σειρά δ)ξέστες όπου υπάρχουν σε διάφορα είδη όπως είναι τα εξής: ξεστί, γαλλόνι, μισογάλλονο, καρτούτσο, ε)γαλλόνι πήλινο, στ) γυάρδα, ζ)μουτσούρη.
Η φωτογραφία περιλαμβάνει έξι συλλογές
8)Συλλογή δοχείων για λάδι
9)Συλλογή κλειδιών και κλειδαριών
10)Εργαστήρι τσαγκαρικής: Στο μουσείο μας υπάρχει ένα τραπεζάκι που επάνω του βρίσκονται όλα τα εργαλεία του τσαγκάρη τα οποία είναι η καρέκλα και τα σκατζιά (ράφια) με τα καλαπόδια, τις πρόκες, τους σπάγκους κ.τ.λ.
11)Συλλογή αλιευτικής: Στο μουσείο υπάρχει μία παπυρέλα (ψάθινη βάρκα), ένα σμερνοκόφινο , δίχτυα ,κανίστρι παραγαδιού (καλάθι) κ.α.
12)Συλλογή φιγούρων του Καραγκιόζη: Υπάρχουν δύο μεγάλες φιγούρες, είκοσι μικρές και τέλος τρεις κασέτες.
13)Παιδική γωνιά :Ζωγραφιές παιδιών , παιχνίδια, είδη κυνηγίου.
14)Ζωγραφική, πίνακες, αντίγραφα από πίνακες, γκραβούρες, φωτογραφίες.
15)Κερκυραϊκά κεραμικά.
Οι παραπάνω συλλογές, εκτός από το βιβλίο και τα έγραφα, σχηματίζουν πάνω από 200 είδη καταγραμμένα σε ειδικό βιβλίο κατά χρονολογική σειρά.
Από αυτά, τα δύο τρίτα σχεδόν είναι δωρεές ιδιωτών, εκκλησιών και τα υπόλοιπα αγορασμένα. Ο μεγάλος αριθμός δείχνει το ενδιαφέρον για το Μουσείο. Πολλά απ’ όσα έχουν δωριθεί είναι ιδιαίτερα αξιόλογα. Οι περισσότεροι δωρητές κατάγονται από τους Σιναράδες και οι υπόλοιποι από τα γύρω χωριά της Μέσης και την πόλη. Για να τους τιμήσουν έχουν συντάξει γενικό πίνακα δωριτών. Χάρη σε αυτούς έχουμε μια σημαντική γενική συλλογή σε σκεύη, έπιπλα, ρούχα, εργαλεία, έγγραφα και βιβλία. Τέλος παλαιών εκδόσεων και βιβλία νεώτερων και σύγχρονων εκδόσεων.
Σημ. Στο μουσείο υπάρχουν και ελάχιστα είδη που έχουν παραχωρηθεί προσωρινά. Αυτά είναι καταγραμμένα σε ξεχωριστό βιβλίο.
5.ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ-ΤΟΠΙΑ
Α. “ΤΟ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ”
Λίγο πιο έξω από το χωριό Σιναράδες και σε ωραία τοποθεσία υπάρχει το “Αερόστατο”. Ονομάστηκε έτσι από την θαυμάσια θέα που μπορεί κανείς να απολαύσει σαν να βρίσκεται σε αερόστατο. Στην περιοχή αυτή υπάρχει ένα περίφημο πευκοδάσος που απλώνεται σαν ένα πράσινο πάπλωμα πάνω από τις παραλίες των “Δεχουμένων”, του “Μαύρου Άμμου”, των “Μαύρων Πλακών” και τέλος του “Γιαλισκαριού”.
Τα πεύκα ομορφαίνουν και στολίζουν την περιοχή αυτή δίνοντάς της το πράσινο φυσικό της χρώμα. Θα άξιζε να αναφέρουμε ότι στην περιοχή αυτή επικρατεί γαλήνη και μπορεί κανείς να πάει εκεί εκτός από το να απολαύσει τον καφέ του με ηρεμία ,να αναπνεύσει καθαρό αέρα και να ξεφύγει από την καθημερινή ρουτίνα. Δυστυχώς φέτος το καλοκαίρι στην περιοχή αυτή εμπρηστές κατέστρεψαν σκόπιμα πολλά στρέμματα πευκοδάσους.
Β.ΝΗΣΙ ΚΥΡΑ ΔΙΚΙΑΣ (Υ.Θ. ΚΥΡΑ- ΔΙΚΑΙΑΣ)
Κάτω ακριβώς από το Αερόστατο είναι το νησάκι της Κεραδικιάς, 15 λεπτά.
Κατηφορίζοντας φθάνει κανείς στον “Μαύρο-Άμμο” κι’ από κει στο νησάκι με καΐκι ή και κολυμπώντας, γιατί η απόσταση δεν είναι μεγαλύτερη από 150-160 μέτρα.
Το νησάκι έχει μάκρος μέχρι 60 μέτρα, μεγαλύτερο πλάτος 30 και ύψος από την επιφάνεια την θάλασσας 15-20, μέτρα. Οι ακτές του είναι πολύ απότομες εκτός από την ανατολική που είναι απέναντι από την παραλία Μαύρος - Άμμος. Αυτή είναι κάπως ομαλή κι ένα μονοπάτι μας οδηγεί ν’ ανεβούμε στο νησί και να φθάσουμε στο Μοναστήρι. Επίπεδη σχεδόν η επιφάνεια του νησιού είναι κατάφυτη από αγριελιές, παυλοσυκιές, σκίνους και μικρούς θάμνους.
Την άνοιξη οργιάζει η βλάστηση και ορισμένα άγρια είδη που σπανίζουν στις απέναντι πλαγιές της στεριάς των Σιναράδων.
Στο κέντρο σχεδόν του νησιού υπάρχει η εκκλησιά, αφιερωμένη στην Παναγιά Κυρά-Δικαία. Κτίριο παλιό 6Χ4 μ., περίπου στέκεται εκεί ποιος ξέρει από πότε ακοίμητος φρουρός της περιοχής.
Στο δεξιό τοίχο υπάρχουν δύο τοιχογραφίες. Μία της Παναγιάς με το Χριστό βρέφος και μία με το τρίμορφο (Παναγία - Χριστός - Αγ.Γιάννης Πρόδρομος). Λίγο πιο πέρα είναι τα ερείπια του κτιρίου που αποτελούσαν άλλοτε τα κελιά και τις αποθήκες του Μοναστηριού, εκεί υπήρχε και στέρνα.
Σύμφωνα με την παράδοση, που την επιβεβαιώνει το χειρόγραφο, που μου έδωσε ο παλιός Γραμματέας των Συναράδων, το νησί βρισκόταν άλλοτε σε ακμή.
Το Μοναστήρι είχε πολλούς καλόγερους και εξυπηρετιόταν με μεγάλο καΐκι καθώς προκύπτει από το παρακάτω έγγραφο:
“Εδόθη 16 Σεπτεμβρίου 1771 Ε.Π.Χ.Σιναράδες”.
Κάπο και γέροντες του Χ. Σιναράδων. Ο λογιώτατος Παπά - Κυρ. Σπυρίδων Ασπρέας Εφημέριος της Μονής της Υ. Θ. Δικαίας γιους πούμπλικο φανέρωσε όπου ο Γαληνότατος πρίντσιπες του διορίζει πέντε ανθρώπους από το άνωθεν χωρίον οι οποίοι έχουν να σερβίρουν δια τη βάρκα της αυτής μονής. Ο ένας να δουλέβη ως καβαλαρότος της αντράδας της. Όμως του λόγου σας να μην ηθέλετε τους πειράζει τους κάτωθεν εις καμμίαν αγγαρίαν μίτε αυτούς μίτε τα ζά τους ή δε και λείψετε αποφασίζει ο αφέντης ο Πρεβεδάρος την τιμωρίαν σας.
Όλοι από Χ. Σιναράδες, Στάθης Δαμπρέας του Σπύρου, Γιάννης Γραμμένος του Ζαφείρι, Πολύμερος Γραμμένος του Νικολού Τζανέτος Λέϊσος του Γιάννη.
Γεράσιμος Κακουράτος Καπετάνιος
Εξ άλλου στο Ιστορικό Αρχείο υπάρχει φάκελος της Εκκλησίας Κυρά-Δικαίας με τον τίτλο αναγραφή της Υπεραγίας Θεοτόκου Δικαίας η οποία συνίσταται από μερτικά ελαιών, από μερτικά αμπελιών αμπελιών ή χωραφίων ή και αναμεμιγμένων.
Από το βιβλίο αυτό φαίνεται ότι η Κυρά Δικαία ήταν κάτοχος μεγάλης κτηματικής περιουσίας. Είχε 800 ελαιόδενδρα στις Σιναράδες, 4 στις Καλαφατιώνες, 160 στις Βαρυπατάδες και 163 στα Μελίκια της Λευκίμμης. Εκτός από τα ελαιόδενδρα στα παραπάνω χωριά είχε αμπέλια και χωράφια. Μετόχι της ήταν ο Άϊ-Γιάννης Πρόδρομος, Εκκλησιά που βρίσκεται στο χωριό Σιναράδες. Κατείχε κι αυτή αρκετά χτήματα. Σήμερα από την τόσο μεγάλη περιουσία της Κυρά - Δικαίας και του Άϊ - Γιάννη, δεν απέμεινε στην κατοχή τους ούτε ένα ελαιόδενδρο, ούτε άλλο οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο.
Η Κυρά - Δικαία σήμερα λειτουργείται δύο φορές το χρόνο: Των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, στις 29 Ιουνίου και στο Γενέθλιο της Θεοτόκου στις 8 Σεπτεμβρίου.
Την ημέρα αυτή πολλοί προσκυνητές από τις Σιναράδες και αρκετοί από τα κοντινά χωριά φθάνουν στο Αερόστατο ή στου Μπουλούκα κι’ από κει κατηφορίζουν στον Μαύρο Άμμο ή στο Γιαλισκάρι. Εκεί τους περιμένουν τα καΐκια και τους περνούν στο νησάκι για να παρακολουθήσουν τη Θεία λειτουργία.
Οι μεσόκοπες και οι πιο ηλικιωμένες φέρνουν τυλιγμένο σ’ ένα κάτασπρο τουβαέλι το τάμα στην Παναγιά, μιά μποτίλια λάδι το καλύτερο που υπάρχει στο κατώι του σπιτιού. Η κάθε μάνα θα δώσει στον επίτροπο το τάμα της κι ύστερα με ευλάβεια θα προσευχηθεί:
“Περικαλώ τη χάρη σου να δώκει την υγεία στη φαμίλια μου και σ’ όλο τον κόσμο”. Κι’ η ηλικιωμένη που έχει γιους, θυγατέρες και εγγόνια, θα ψιθυρίσει “Περικαλώ τη χάρη σου να δίνει την υγειά στα παιδιά μου και στις φαμίλιες στους και στου λόγου μου καλά γεράματα”.
Μόλις απολύσει ο ιερέας οι εκκλησιαζόμενοι θα προσκυνήσουν πάλι την χάρη της, θα πάρουν αντίδωρο από του παπά το χέρι και βγαίνοντας από την εκκλησία οι επίτροποι θα επιστρέψουν στις γυναίκες το αδειανό μπουκάλι και θα τους δώσουν άλλο ένα άρτο.
Θα πούν “χρόνια πολλά” και “του χρόνου”, η “χάρη της να δίνει την υγεία” και θα πάρουν το κατηφορικό μονοπάτι.
Αν δεν έχει δυνατόν α μαΐστρο οι πιο πολλοί θα μπουν στο καΐκι για να πάνε στον Άη -Γόρδη. Εκεί γίνεται πανηγύρι στην Παναγία την Φανερωμένη.
Θα αγοράσουν ψημένο “της σούβλας” και θα στρώσουν φαγητό κάτου από τον ίσκιο μιάς ελιάς. Πίνουν το περίφημο κόκκινο Σιναραδίτικο κρασί και τ’ απόγευμα κεφάτοι χορεύουν μετά βιολιά, μέχρι αργά το βράδυ.
Γ. ΤΟ ΒΟΛΤΟ
Αυτό το βόλτο (καμάρα) είναι κατώφλι (είσοδος) αυλής, από ένα σύνολο σπιτιών (συνήθως συγγενικών προσώπων). Χτίστηκε την εποχή των πειρατών για την καλύτερη προστασία των σπιτιών αλλά και για μεγαλύτερη ασφάλεια τις μέρες των επιδρομών τους.
Στις αυλές οι γυναίκες κεντούσαν καθισμένες στα κατώφλια των σπιτιών τους οργανωμένες συνήθως μαζί σε ομάδες. Έφτιαχναν οτιδήποτε ήταν χρήσιμο για το σπίτι, όπως χαλιά, κουβερλιά, μεγάλες κουβέρτες για το στρώσιμο των κρεβατιών, κεντήματα κ.α.
Τα βόλτα είναι η παραδοσιακή είσοδος σπιτιού τόσο στο χωριό μας όσο και σε όλη την Κέρκυρα. Η αρχιτεκτονική των βόλτων κυριάρχησε την εποχή της Ενετοκρατίας στο νησί.
Το βόλτο διακρίνεται για την καθαρή και λεπτή δουλειά του χτίστη και επίσης για το σκάλισμα όπου συνήθως υπάρχει σε αυτά. Αλήθεια θα πήρε πολύ χρόνο και κόπο στον καλλιτέχνη για να τελειώσει το έργο του. Σήμερα όμως αυτό το έργο από ελάχιστους αναγνωρίζεται.
Δ. ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ
Ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά του χωριού μας είναι και το “πέτρινο πηγάδι”.
Κτισμένο και κλεισμένο από τοπική πέτρα πολύ παλαιό εξυπηρετούσε τις ανάγκες των κατοίκων τα παλαιά τα χρόνια τότε που δεν υπήρχε ύδρευση στα σπίτια.
Δυστυχώς οι περισσότεροι τα κοιτάζουν με αδιαφορία χωρίς να κάνουν τίποτε για να τα συντηρήσουν. Με αποτέλεσμα αυτά τα έργα κάποτε να χαθούν.
Ε. ΜΝΗΜΕΙΟ ΠΕΣΟΝΤΩΝ
Η πέτρινη αψίδα της φωτογραφίας είναι το μνημείο του Ηρώων των Πεσόντων του χωριού μας.
Χτίστηκε το 1959 προς τιμήν εκείνων που έπεσαν στον πόλεμο του 1941 αλλά και του 1912-13 και γενικά και όσων έπεσαν υπέρ Πατρίδος.
Εδώ γίνονται δοξολογίες των Εθνικών Επετείων και κατάθεση Στεφάνων προς τιμήν των πεσόντων υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Το Μνημείο βρίσκεται στην περιοχή Δουκάτικα, σχεδόν στο κέντρο του χωριού.
Η Στήλη αναφέρει τα Ονόματα: Κων. Γ. Δουκάκης Σπυρ. Κ. Πακτίτης Γιώρ. Θ. Πηγής Μιχ. Θ. Πηγής Χρησ. Δ. Παπαδάτος Νικ. Γ. Παπαδάτος Νικ. Π. Αλαμάνος Γιώρ. Γ. Αλαμάνος Χαρίδ. Κ. Βασιλάκης Κων. Χ. Γραμμένος Ανάστ. Ν. Γραμμένος Γιώρ. Α. Σαγιά 1912-1913 Θωμ. Α. Γραμμένος Ιωάν. Χ. Γραμμένος Γερ. Κ. Δουκάκης Χαρ. Θ. Δουκάκης Σπυρ. Δ. Μαυρίκης Μιχ. Α. Σαγιάς Σταμ.Π.Σαμοΐλης Μιχ. Χ. Πηγής Νικ. Δ. Γραμμένος " ΣΩΤΗΡΗΣ ΛΙΝΤΟΒΟΗΣ (Δάσκαλος).
Συνελήφθει τον Απρίλιο του 1944 και εκτελέσθηκε από τους Γερμανούς στο Μπουχεμβαλτ της Γερμανίας.
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
΄Οπως όλο το Νησί φημίζεται για τις Πολιτιστικές και κυρίως Μουσικές εκδηλώσεις που γίνονται σε όλη την διάρκεια του χρόνου έτσι και στο χωριό μας διοργανώνονται ανάλογες εκδηλώσεις Πολιτιστικές και Θρησκευτικές.
Αναφέρουμε μερικές όπως Συναυλίες της Φιλαρμονικής μας, την Πρωτοχρονιά, του Αγίου Θεοκτίστου (3 Σεπτέμβρη).
Εκδηλώσεις Καρναβαλιού με την συμμετοχή της Φιλαρμονικής και της μπαντίνας.
Λιτανείες και θρησκευτικές εκδηλώσεις με πανηγύρια όπως Κυριακή Μυροφόρων, Επιταφίου, της Ανάστασης, της Νιας Δευτέρας, της Αναλήψεως, 25η Μαρτίου, 15 Αυγούστου, Αγίου Θεοκτίστου, Κυρά Δικιάς, Αγίου Γορδίου, Δεχομένων κ.ά.
Τέλος υπάρχει πάντοτε και η συμμετοχή του Δημοτικού Σχολείου σε ανάλογες εκδηλώσεις. Εδώ και ένα χρόνο τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου παρουσιάζουν μεγάλη θεατρική παράσταση στο Δημοτικό θέατρο Κέρκυρας καθώς επίσης και κατά το πέρας του σχολικού έτους στο Δημοτικό σχολείου του χωριού μας.
T.δ. Σιναράδων [ 1.218 ]
οι Σιναράδες [ 1.124 ]
το Ασπάι [ 88 ]
ο Κοντογιαλός [ 6 ]
Νομός Κέρκυρας : Δήμος, Κοινότητα Αγίου Γεωργίου | Αχιλλείων | Εσπερίων | Θιναλίων | Κασσωπαίων | Κερκυραίων | Κορισσίων | Λευκιμμαίων | Μελιτειέων | Παλαιοκαστριτών | Παξών | Παρελίων | Φαιάκων Ερεικούσσας | Μαθρακίου | Οθωνών Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης : Διοικητική διαίρεση νομού Κέρκυρας |
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
