.

Ελλάδα

Περιφέρεια : Κεντρική Μακεδονία
Νομός : Σερρών

Νομός Σερρών

-- Δήμος Σερρών --

Η Οινούσσα είναι πεδινός οικισμός της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών. Βρίσκεται στις δυτικές απολήξεις του όρους Μενοίκιου, 7 χλμ. ανατολικά της πόλης των Σερρών. Υπάγεται στον δήμο Σερρών. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 517 κατοίκων, ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είχε πληθυσμό 524 κατοίκων. Μέχρι το 1928 ονομαζόταν Δερβέσιανη. [1]

Ιστορία
Αρχαιότητα

Νότια από την Οινούσα (Δερβέσιανη), στους πρόποδες του λόφου του «Προφήτη Ηλία» όπου βρίσκεται και το χριστιανικό νεκροταφείο, αποκαλύφτηκε η νεκρόπολη ενός ρωμαϊκού οικισμού,[2]από την οποία προέρχονται τρεις επιτύμβιες επιγραφές (οι δυο από αυτές λατινικές).[3] Επίσης, ΒΑ από τους Επταμύλους και περίπου 2 χλμ. βόρεια από την Οινούσα, στην πλαγιά ενός απότομου βραχώδους λόφου, εντοπίστηκε η θέση ενός άλλου οχυρωμένου ρωμαϊκού οικισμού.[4] Ο λόφος υψώνεται στην απόκρημνη όχθη ενός ρέματος που πηγάζει από την περιοχή της Μονής του Τιμίου Προδρόμου και στην κορυφή του οποίου είχε εντοπιστεί παλιότερα αρχαίο αγροτικό ιερό του «Ήρωα Αυλωνείτη».[5] [6]Πρόκειται για τον «Θράκα ιππέα» (ή «Ήρωα») που έλαβε το τοπωνυμικό αυτό επίθετο από τον «αυλώνα» (=φαράγγι, χαράδρα) στον οποίο βρισκόταν το ιερό του. Από αυτό εικάζεται ότι ο εδώ αρχαίος οικισμός ονομαζόταν πιθανώς «Αυλών». Η άποψη αυτή ενισχύεται κι από την παλιότερη ονομασία του οικισμού «Δερβέσιανη», ετυμολογούμενη από τη λέξη «δερβένι» (ινδοευρωπαϊκή ρίζα derven), που σημαίνει κλεισούρα (δηλ. «αυλώνας»).[7]
Βυζαντινή εποχή

Ο αρχαίος οικισμός στον λόφο του «Προφήτη Ηλία» κατάφερε να επιβιώσει ως τη βυζαντινή εποχή, κατά την οποία αναφέρεται σε βυζαντινά έγγραφα με την ονομασία «Δρεβέσαινα» (από αναγραμματισμό της λέξης «Δερβέσαινα», από όπου προήλθε και η μεταγενέστερη ονομασία «Δερβέσιανη»). Επίσης, η θέση όπου βρισκόταν το ιερό του «Ήρωα Αυλωνείτη» δεν έπαψε να έχει ιερό χαρακτήρα για τους κατοίκους του οικισμού, όπως μαρτυρεί η αποκάλυψη μιας αγιογραφίας της Παναγίας Οδηγήτριας (Βρεφοκρατούσας), που είναι ζωγραφισμένη στη νότια πλαγιά του βραχώδους λόφου.[8]
Νεότεροι χρόνοι

Στις μέρες μας, ο πληθυσμός της περιοχής δραστηριοποιείται κυρίως στον αγροτικό και ιδιαίτερα στον κτηνοτροφικό τομέα, με την εκτροφή βοοειδών και την αιγοπροβατοτροφία να καταλαμβάνει σταθερά μεγάλο ποσοστό απασχόλησης των νοικοκυριών. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός να τονισθεί, ότι η περιοχή της Οινούσσας Σερρών χαρακτηρίζεται από έντονη βλάστηση και ψηλά βουνά που οδηγούν στο Χιονοχώρι Σερρών και η φύση είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της. Επιπλέον, ο ποταμός όπως τον ονομάζουν οι κάτοικοι ''Μπαλαντής'' διασχίζει μεγάλο τμήμα του χωριού και ο εν λόγω ποταμός κάποτε φιλοξενούσε ποικιλία ψαριών με χαρακτηριστική την πέστροφα. Σήμερα, επιχειρείται και πάλι η αναπαραγωγή ορισμένων ειδών.

Στην Οινούσσα Σερρών, κάθε χρόνο διοργανώνεται το ετήσιο πανηγύρι στην Εκκλησία του χωριού (Αγίων Αναργύρων) όπου πλήθος κόσμου από τις Σέρρες και άλλα γειτονικά χωριά παρευρίσκονται.
Παραπομπές

ΕΛΛΑΔΑ (Ιστορία-Οικονομία-Πολιτισμός-Πρόσωπα-Γεωγραφία-Λαογραφία)- Νομός Σερρών, σ. 132, Εκδόσεις Δομή
[1] Δημήτρης Κ. Σαμσάρης, Ιστορία των Σερρών κατά την αρχαία και ρωμαϊκή εποχή, Θεσσαλονίκη 1999, σ. 163 (Ιστoσελίδα του Δήμου Σερρών)
Dimitrios C. Samsaris, La vallée du Bas-Strymon á l’ époque impériale (Contribution épigraphique á la topographie, l’ onomastique, l’ histoire et aux cultes de la province romaine de Macédoine), Δωδώνη 18 (1989), τεύχ. 1, σ. 266-268, αρ. 97-99
[2] Δημήτρης Κ. Σαμσάρης, Ιστορία των Σερρών κατά την αρχαία και ρωμαϊκή εποχή, σ. 163-164 (Ιστoσελίδα του Δήμου Σερρών)
D.C. Samsaris, Le culte du Cavalier thrace dans la vallée du Bas-Strymon à l’ époque romaine (Recherches pour la localisation de ses sanctuaries), Dritter Internationaler Thrakologischer Kongress (2-6 Juni 1980, Wien), II, Sofia 1984, p. 284-289 - Δ. Κ. Σαμσάρη, Έρευνες στην ιστορία, την τοπογραφία και τις λατρείες των ρωμαϊκών επαρχιών Μακεδονίας και Θράκης, Θεσσαλονίκη 1984, σ. 43, 52-4
[3] Δημήτρης Κ. Σαμσάρης, Ιστορία των Σερρών κατά την αρχαία και ρωμαϊκή εποχή, σ. 249-250 (Ιστoσελίδα του Δήμου Σερρών)
[4] Δημήτρης Κ. Σαμσάρης, Ιστορία των Σερρών κατά την αρχαία και ρωμαϊκή εποχή, σ. 163-164 (Ιστoσελίδα του Δήμου Σερρών)
Πέτρου Κ. Σαμσάρη, Βυζαντινοί τόποι και μνημεία της κάτω κοιλάδας του Στρυμόνα (ο σημερινός νομός Σερρών). Συμβολή στη μελέτη της ιστορικής γεωγραφίας και μνημειακής τοπογραφίας της Μακεδονίας (Διδ. διατρ.), Σέρρες 2006 (Δ.Ε.Π.Κ.Α. Σερρών), σ. 664 και 760-765.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΕΡΡΩΝ
Δημοτική Κοινότητα Σερρών
Άγιος Ιωάννης, ο
Κάτω Μετόχι, το
Κρίνος, ο
Ξηρότοπος, ο
Σέρρες, αι
Τοπική Κοινότητα Ελαιώνος
Ελαιών, ο
Μαρμαράς, ο
Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών, η
Χρυσοπηγή, η
Τοπική Κοινότητα Επταμύλων
Επτάμυλοι, οι
Τοπική Κοινότητα Οινούσσας
Οινούσσα, η
Χιονοχώρι, το

Νομός Σερρών: Δήμος, Κοινότητα

Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης : Διοικητική διαίρεση νομού Σερρών

Γεωγραφία της Ελλάδας

Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος

Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω

Χώρες της Ευρώπης

1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License