Το Μικρόκαστρο πήρε τη σημερινή του ονομασία το 1926 από το κάστρο που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου Καστράκι, τα ερείπια του οποίου σώζονται μέχρι σήμερα. Επί τουρκοκρατίας ονομαζόταν Τσιαρούσινο. Η ονομασία αυτή έχει δύο εκδοχές. Η μία λέει πως το όνομα προέρχεται από την τούρκικη λέξη "τσαρσί" που σημαίνει παζάρι και η άλλη από τη λέξη "τσιαρίσι" ή "τσιρίσι" που σημαίνει κόλλα. Η δεύτερη εκδοχή λέγεται σαν δικαιολογία στο ότι όποιος ερχόταν στο χωριό κολλούσε και έμενε για πάντα.
Ιστορία

Δεν είναι εξακριβωμένο το πότε ακριβώς κτίστηκε το χωριό.Η ιστορία του χωριού χάνεται στα βάθη των χρόνων και αυτό συνάγεται από μία επιγραφή που βρίσκεται στο εξωκκλήσι του Αγίου Αθανασίου ,που χρονολογείτε το 1050 μ.χ,και η επιγραφή αναφέρει ''Ενταύθα Κείται η κάρα Νικολάου Ιερέως''.Το χωριό αναφέρεται στους κώδικες της Ιεράς Μονής Ζάβορδας και Μητροπόλεως Σισανίου. Οι ανασκαφές γύρω από το χωριό έχουν φέρει στο φως ευρήματα Αρχαϊκής, Κλασικής, Ελληνιστικής, Ρωμαϊκής, Βυζαντινής ακόμα και Νεολιθικής εποχής. Σήµερα αποτελεί µια από τις ανθούσες και παραγωγικές κοινότητες της επαρχίας Βοΐου.
Έθιμα,Εκδηλώσεις

Πρωτοχρονιά:Την παραμονή της πρωτοχρονιάς τα παιδιά γυρίζουν τα σπίτια του χωριού τραγουδώντας τα «σούρβα».Την πρωτοχρονιά μετά το μεσημεριανό τραπέζι και το κόψιμο της βασιλόπιτας λέγονται τραγούδια στο μοναστήρι και μετά ακολουθεί γλέντι στην πλατεία του χωριού, το «μεσοχώρι» όπως είναι γνωστό, το οποίο κλείνει με τον μοναδικό «χορό της γκαχελώνας» ( παλιότερα γινόταν και καρναβάλια ).

Γιορτή του Αγίου Αθανασίου:Στις 18 Ιανουαρίου οι κτηνοτρόφοι του χωριού χαρίζουν ένα με δυο αρνιά ο καθένας στον Άγιο.Τα σφάζουν την παραμονή και ανήμερα της γιορτής τα σουβλίζουν και τα ψήνουν, έπειτα τα κομματιάζουν και τελειώνοντας τη Θεία Λειτουργία μοιράζονται σαν αντίδωρο σε όλους έξω από την εκκλησία. Ένα από τα αρνιά κληρώνεται από τον αθλητικό σύλλογο σε λαχειοφόρο αγορά. Το έθιμο έχει τις ρίζες του σε έναν μύθο, στον οποίο ένα ελάφι ερχότανε μόνο του να προσφερθεί σαν θυσία στον Άγιο πάνω από μία πλάκα. Η πλάκα αυτή του μύθου σώζεται μέχρι σήμερα κάτω από μια γέρικη βελανιδιά , όπου ακόμα και τώρα εκεί σφάζονται τα αρνιά που πρόκειται να ψηθούν.

Λαζαρίνες:Το Σάββατο του Λαζάρου από νωρίς το πρωί μια ομάδα μικρών κοριτσιών γυρνάνε από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας.Τραγουδούν διαφορετικό τραγούδι ανάλογο του σπιτιού που επισκέπτονται.Υπάρχει διαφορετικό τραγούδι για το Μοναστήρι,το σπίτι του δασκάλου,τον νοικοκύρη,την νοικοκυρά,σπίτι που έχει κόρη ή αγόρι της παντρειάς,νιόπαντρο ζευγάρι,σπίτι με μικρό παιδί,σπίτι με ξενιτεμένο και για σπίτι κτηνοτρόφου.Οι Λαζαρίνες αμείβονται κυρίως με περίτεχνα ζωγραφισμένα αυγά τις «περδίκες».

Το κάψιμο της ρόκας:Την τρίτη ημέρα του Πάσχα οι γυναίκες μαζεύονται στο «μεσοχώρι» και τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια.Προς το τέλος της μέρας επιλέγεται μια γυναίκα με πολλά παιδιά επιλέγεται να χορέψει τους τρεις τελευταίους χορούς γνέθοντας ταυτόχρονα τη ρόκα.Στον τελευταίο χορό πιάνονται σταυρωτά κλείνοντας σιγά-σιγά τον κύκλο.Όταν το τραγούδι τελειώσει τότε η πρωτοχορεύτρια,που βρίσκεται πια στο κέντρο του χορού βάζει φωτιά στη ρόκα και την πετά σε μια κοντινή σκεπή.Το έθιμο συμβολίζει τη λήξη της ενασχόλησης με το εργόχειρο,το τέλος του χειμώνα και την έναρξη των κύριων γεωργικών εργασιών.

Πρωτομαγιά(Μάης):Γιορτάζοντας την άνοιξη,την φύση και τον έρωτα,παραμονή πρωτομαγιάς, οι γυναίκες και οι κοπέλες με αλλαγμένες φορεσιές και στολισμένες με «Μάη» (ένα είδος αναρριχητικού φυτού),φύλλα καρυδιάς και λουλούδια ανεβαίνουν στο λόφο του Άγιου Αθανασίου τραγουδώντας και χορεύοντας.Έπειτα το γλέντι συνεχίζεται, με τη συμμετοχή όλου του χωριού,υπό τους ήχους του ζουρνά στο «μεσοχώρι».

Δεκαπεντάυγουστος: Τον Δεκαπενταύγουστο μεγάλες παρέες από τη Σιάτιστα με καταστόλιστα άλογα, επισκέπτονται το μοναστήρι για να προσκυνήσουν την Παναγιά.Το βράδυ γίνεται γλέντι ,από τον αθλητικό σύλλογο,στο προαύλιο του δημοτικού σχολείου με τη συνωδεία παραδοσιακής ορχήστρας.

Χριστούγεννα:Στις 23 Δεκεμβρίου το βράδυ γίνεται το άναμμα της κλαδαριάς στο «μεσοχώρι» και την επόμενη μέρα τα παιδιά τραγουδούν τα «κόλιαντα» γυρίζοντας όλο το χωριό.

Κριτσμάς:Κατά τα τέλη Αυγούστου μ'αρχές Σεπτεμβρίου όταν τελειώνει το μάζεμα του καπνού,στο προαύλιο του δημοτικού σχολείου,λαμβάνει χώρα μια μεγάλη γιορτή ,υπό την αιγίδα του πολιτιστικού συλλόγου του Μικροκάστρου,με την συνοδεία παραδοσιακής ορχήστρας.Στην εκδήλωση αυτή μοιράζεται δωρεάν γλυκό (κριτσμάς),σιμιγδαλένιος χαλβάς,που φτιάχνουν πρόθυμα οι γυναίκες του χωριού.

Παραπομπές

«Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011». (ελληνική γλώσσα) Ελληνική απογραφή 2011. Ελληνική Στατιστική Αρχή. 1 Μαΐου 2011.
«Ο Δήμος μας». Δήμος Βοΐου. Δήμος Βοΐου.