Εξέλιξη του οικισμού

Ο οικισμός άρχισε να αναπτύσσεται μετά το 1964, όταν ιδρύθηκε εκεί μονοθέσιο δημοτικό σχολείο με 41 μαθητές (πρώτος δάσκαλος ο Παπαϊωάννου Κώστας Χ. από το 1964 μέχρι το 1970). Οι μαθητές προέρχονταν από τις γύρω αγροικίες (Προβατσούλι κ.ά.) και οικογένειες κτηνοτρόφων από την Ευρυτανία (Λιθοχώρι, Επινιανά ή Πιγκιανά ) και κυρίως μετά την ύδρευση και ηλεκτροδότηση του οικισμού.

Ο οικισμός τα παλαιότερα χρόνια ήταν πέρασμα των κτηνοτρόφων, που με τα κοπάδια τους κατέβαιναν στον Κάμπο της Αμφιλοχίας ή στα χωριά της πριοχής για να ξεχειμωνιάσουν. Υπήρχε και χάνι, που εξυπηρετούσε τους ταξιδιώτες από τον ορεινό Βάλτο με προορισμό την Αμφιλοχία για την ανταλλαγή και αγορά διάφορων προϊόντων και προμηθειών.

Κοντά στον οικισμό βρίσκεται παλιό μοναστήρι, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, με τοιχογραφίες, που δυστυχώς έχουν, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, καταστραφεί. Το μοναστήρι ήταν ενεργό κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Επί βασιλείας του ΄Οθωνα και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της αντιβασιλείας το μοναστήρι υποχρεώθηκε να κλείσει, με βασιλικό διάταγμα (23 Σεπτεμβρίου 1833), όπως και πολλά άλλα μοναστήρια του νομού. Το βασιλικό διάταγμα όριζε: "΄Οσα μοναστήρια έχουν κάτω από έξι μοναχούς η περιουσία τους θα εκποιείται υπέρ του εκκλησιαστικού ταμείου και οι μοναχοί, που ζούσαν σ' αυτά, θα μετακομίσουν σ' ένα από τα μοναστήρια, που θα κρίνονταν διατηρητέα".[1]

(Δημιουργός του λήμματος: alevradian)
Παραπομπές

Νικολάου Τέλωνα, Αρπαγή και Βεβήλωση. Η επί Βαυαρών διάλυσις των μοναστηριών της Ακαρνανίας, Εκδόσεις "Ο Κυρηναίος", Αμφιλοχία 2003, σελ.34.

Βιβλιογραφία

Σταματελάτος Μ. - Σταματελάτου Φ.: Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας - έκδοση της εφημερίδας Το Βήμα - 2006, Τόμος 3, σελ.170
Τέλωνας Χαρ. Νικόλαος, Αρπαγή και Βεβήλωση (Η επί Βαυαρών διάλυσις των μοναστηριών της Ακαρνανίας και η αφαίρεση των κειμηλίων τους), έκδοση ιεραποστολικού συλλόγου Αμφιλοχίας "Ο Κυρηναίος", Αμφιλοχία 2003.
Τέλωνας Χαρ.Νικόλαος, Τα εν Καρβασαρά, Δημοτική βιβλιοθήκη Αμφιλοχίας "Π.Κόκκαλης", 2011, ISBN 978-960-99810-0-2
Γούδας Ν. Αναστάσιος, Βίοι παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών, Αθήνα 1875.