.

Ελλάδα

Περιφέρεια : Ιόνια νησιά
Νομός : Κεφαλληνίας

Grafik4

- Δήμος Παλίκης --

Grafik2

Το Ληξούρι είναι η κύρια πόλη στη χερσόνησο Παλική και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κεφαλονιάς μετά από το Αργοστόλι.

Ιστορία

Η αρχαία πόλη Πάλη αναφέρεται ήδη από τον Ηρόδοτο και τον Παυσανία. Υπήρξε παραδοσιακός ναυτικός σύμμαχος της αρχαίας Κορίνθου και τόπος αρχαιότατης και αδιάκοπης γεωργικής παραγωγής. Συμμετείχε στους Περσικούς Πολέμους ανταποκρινόμενη στο πανεθνικό κάλεσμα που προηγήθηκε της μάχης των Πλαταιών αποστέλλοντας δύο εκατοντάδες οπλίτες που τάχθηκαν από τον Παυσανία και πολέμησαν απέναντι από τους Σάκες και τους Ινδούς. Εκτός από τη συνεισφορά της αυτή, αναφέρεται ξανά για την πεισματική και νικηφόρα άμυνα που αντέταξε στην πολιορκία της από τον Μακεδονικό στρατό του Φιλίππου Ε΄ και την τακτική της να τον καταπονήσει έως εγκαταλείψεως, με το να διασπείρει και να εκμεταλλευτεί διχόνοιες στο στράτευμα του αντιπάλου σε συνδυασμό με συχνές καταδρομικές ενέργειες. Μαζί με την Σάμη, που δεν παραδόθηκε αλλά πολέμησε, πολιορκήθηκε και αλώθηκε από τους Ρωμαίους, είναι οι μόνες κεφαλληνιακές πόλεις που τις συναντάμε στην ιστορία (πλήν της ομηρικής προιστορίας όπως συμβαίνει με την υπόλοιπη Κεφαλληνία).

Μόλις λίγες εκατοντάδες μέτρα νότια από αυτήν, κατά τον Μεσαίωνα, ιδρύθηκε από οικιστική μετακίνηση το Ληξούρι, το οποιο πρωτοαναφέρεται ως τοπωνύμιο σε μια επιστολή προς την γερουσία της Βενετίας το 1534. Περίπου το 1800 ήταν το μεγαλύτερο και πιό σημαντικό διοικητικό κέντρο της Κεφαλονιάς με εμπόριο, ναυτιλία, διάφορες υπηρεσίες και κοσμική ζωή. Η πολιτική απόφαση για βαθμιαία διοικητική ανάδειξη του μικρού τότε Αργοστολίου αποτέλεσε την αφετηρία μεγάλης διαμάχης με την αγγλική διοίκηση αλλά και τους ίδιους τους κατοίκους των δύο πόλεων. Αιματηρά επεισόδια και ταραχές εκλήθη να αντιμετωπίσει ο νεαρός και ανερχόμενος πολιτικός Ι. Καποδίστριας στην πρώτη του δύσκολη αποστολή την οποία του εμπιστεύθηκε η ξένη αρμοστεία. Κατέστειλε τις ταραχές με επίδειξη σιδηράς πυγμής και εκτελέσεις πρωτεργατών.

Τον 19ο αιώνα, η περιοχή αποτέλεσε σταθμό διαφόρων τουριστών στα Επτάνησα, όπως του Γιόχαν Στράους που την επισκέφθηκε τουλάχιστον δυο φορές. Το 1864 το Ιoνικό Κράτος ("Ηνωμένες Πολιτείες" της επτανήσου υπό Αγγλική "προστασία") ενώνεται με το Βασίλειο της Ελλάδος, και πρωτεύουσα του Νομού Κεφαλληνίας γίνεται το Αργοστόλι. Το 1867 και το 1953 το Ληξούρι καταστρέφεται από σεισμούς. Τα ιστορικά κτήρια από τότε είναι πλέον ελάχιστα, και είναι δείγματα μιας ανθηρής μικρής πόλης του 18ου και 19ου αιώνα.
Πολιτισμός, Παιδεία και Εκπαίδευση

Η πόλη και τα χωριά στην ευρύτερη χερσόνησο της Παλικής, έχουν αποτελέσει την αφετηρία μεγάλων μορφών των γραμμάτων και των επιστημών. Για χρόνια φημίζονταν για τον ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό των πνευματικών ανθρώπων, κληρικών, ιεραρχών, καλλιτεχνών, επιστημόνων, καθηγητών πανεπιστημίου και ακαδημαικών που έχουν αναδείξει, συγκριτικά με τον διαχρονικά μικρό πληθυσμό τους. Η ανάπτυξη αυτή υποχώρησε αλλά δεν έληξε, μετά την ευρείας κλίμακας μετανάστευση που ακολούθησε την καταστροφή του 1953.

Εκεί βρίσκονται (ή πραγματοποιούνται):

H Φιλαρμονική Σχολή Πάλλης. Ιδρύθηκε το 1836 από το Ληξουριώτη μουσουργό και δάσκαλο Πέτρο Σκαρλάτο και άλλους φιλόμουσους της εποχής. Αποτελεί μια από τις αρχαιότερες Φιλαρμονικές στην Ελλάδα και μια από τις δημιουργικές συνιστώσες του Επτανησιακού Μουσικού Πολιτισμού. Ηταν και είναι συνεχώς παρούσα σε όλες τις ιστορικές και κοινωνικές στιγμές της πόλης, την ψυχαγωγεί και την εκπροσωπεί εντός και εκτός Κεφαλονιάς.

Το θεατρο, το ονομαζόμενο ΜΑΡΚΑΤΟ για να θυμίζει το ελληνικού ρυθμού παλαιό εμπορικό κέντρο και Δημαρχείο που κτίστηκε στην Αγγλοκρατία. Βρισκεται στον λιμένα του Ληξουρίου. Το παλαιό Μαρκάτο ήταν διώροφο Δημόσιο Κτίριο σημείο κατατεθέν της πόλεως. Το Δημαρχείο στεγαζόταν στον δεύτερο όροφο ενώ στο ισόγειο καθ' όλη την έκταση του περίστηλου, υπήρχαν καταστήματα. Το κτίριο ήταν το κοινό όριο δύο πλατειών, της εσωτερικής (Πλατείας Στάμου Πετρίτση) και της εξωτερικής ή θερινής (Πλατείας Ηλία Μηνιάτη). Αντεξε με επισκευάσιμες ζημίες στον πρώτο μεγάλο σεισμό του 19ου αιώνα αλλά κατέρρευσε κατά τον ακόμα μεγαλύτερο σεισμό του 1953. Το παλαιό Μαρκάτο ειχε 20 δωρικούς κίονες κατά μήκος και 8 κατά πλάτος (βόρεια και νότια). Ηταν διώροφο κτίριο με εναν μεγαλειώδη εξώστη που περιέβαλε περιμετρικά ολόκληρο τον δεύτερο όροφο.

Η Βαλλιάνειος Επαγγελματική Σχολή (ΒΕΣ)

Υπήρξε πρότυπη αυτοτελής Τεχνική Επαγγελματική Σχολή ιδρυθείσα με την διαθήκη του εθνικού ευεργέτη Π. Βαλλιάνου και λειτούργησε από τοις αρχές του 20ου αιώνα έως την μεταπολίτευση. Επί δεκαετίες εκπαίδευε πλήθος νέων από όλη την Ελλάδα παρέχοντας επαρκέστατη θεωρητική και πρακτική παιδεία σε επαγγέλματα που στήριξαν την παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδος μετά την κατοχή. Στις μερικώς ανακατασκευασμένες εγκαταστάσεις της στεγάζονται σήμερα δύο τμήματα του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων.

Το ιστορικό κτίριο του Α΄Δημοτικού Σχολείου Ληξουρίου

Είναι ένα από τα ελάχιστα διασωθέντα προσεισμικά κτίρια της πόλης και το μόνο που επιβιώνει σήμερα από όλα τα όμοιά του στην Ελλάδα. Χτίστηκε το 1933 από την κυβέρνηση Βενιζέλου επί υπουργού παιδείας Γ. Παπανδρέου. Είναι έργο του κεφαλληνιακής καταγωγής καθηγητή αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ Θουκυδίδη Βαλεντή στον οποίο ανατέθηκε ο σχεδιασμός των Σχολείων που ανεγέρθηκαν σε όλη την επικράτεια.

Το Μουσείο της πόλεως.

Αποτελεί ενδιαφέρον σύγχρονο αρχιτεκτόνημα στο οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη η προετοιμασία θεματικής έκθεσης στοιχείων από την λαογραφία της περιοχής και την ιστορική της διαδρομή, ενώ γίνεται προσπάθεια να "επιστρέψουν" προς εμπλουτισμό του αντίγραφα των πολλών αρχαιολογικών ευρημάτων που προέρχονται από την αρχαία Πάλη και την ευρύτερη περιοχή.

To Καρναβάλι του Ληξουρίου

Αποτελεί εθιμο με παρελθόν που χάνεται στον χρόνο και παίρνει τη μορφή μεγάλης λαικής γιορτής. Χαρακτηριζόταν από μεγάλη παράδοση πηγαίας αυτοσχεδιαστικής σάτιρας και δρώμενων. Αν και σήμερα έχει δεχθεί ισχυρή πρόσμιξη από άλλα κοινότυπα καρναβάλια θεάματος δέν έχει εντελώς αλλοιωθεί ως πρός το σατιρικό του στοιχείο. Το έθιμο του καρναβαλιού ακολουθείται ευλαβικά μέχρι σήμερα και συγκεντρώνει κάθε χρόνο πλήθος κόσμου.

Σε ένα από τα καρναβάλια, οι Ληξουριώτες για να σατυρίσουν την ανακάλυψη της Αμερικής, οι μισοί ντύθηκαν ιθαγενείς (Κολομπαίοι) και οι άλλοι μισοί πλήρωμα του Κολόμβου. Το Ληξούρι ήταν η Αμερική ή Κολομβία. Η μεγάλη επιτυχία του δρώμενου είχε ως αποτέλεσμα το Ληξούρι να αποκληθεί από κάποιους σκωπτικά η πόλη των Κολομπαίων.[1](με επιφύλαξη — δείτε την σελίδα συζήτησης)

Γιορτές κρασιού

Στα Μαντζαβινάτα κάθε καλοκαίρι διοργανώνεται δημοφιλής εορτή κρασιού.

Grafik1

Βιβλιοθήκη

Αξιοθέατα

Ιακωβάτειος Βιβλιοθήκη (Δημοσία Βιβλιοθήκη - Μουσείο Τυπάλδων Ιακωβάτων Διώροφο απλού επτανησιακού ρυθμού κτήριο με αξιόλογο περιβάλλοντα χώρο -πρώην μεγάλο κήπο. Το κτήριο κατασκευάσθηκε το 1866 για κατοικία της ιστορικής οικογένειας Τυπάλδων-Ιακωβάτων. Σήμερα στεγάζει την Δημόσια Βιβλιοθήκη Ληξουρίου που βασίστηκε στην δωρεά όλων των βιβλίων και του Αρχείου της οικογένειας από την τελευταία κληρονόμο Αικατερίνη Τούλ και το Μουσείο Τυπάλδων-Ιακωβάτων με προσωπικά τους αντικείμενα.
Μονή Κηπουραίων
Κουνόπετρα
'Aγαλμα Λασκαράτου
Μαρκάτο
Μασπάλι
ερειπεια αρχαιας Παλης
Ερειπωμένη Μονή Ταφιού
Παραλία Ξι[2]

Στην περιοχή της Παλικής, της οποίας πρωτεύουσα είναι το Ληξούρι, υπάρχουν πλήθος όμορφες παραλίες, όπως οι Πετανοί, το Ξι, ο Αθέρας, η Πλατιά Άμμος κ.ά. Είναι μια πόλη που εντυπωσιάζει τον επισκέπτη λόγω της φυσικής ομορφιάς. Σύμφωνα με μία θεωρία Αγγλων ερευνητών, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από το Ληξούρι βρισκόταν το ανάκτορο της Ομηρικής Ιθάκης του Οδυσσέα. Σε χωριά του Ληξουρίου (Κοντογεννάδα), Μονωπολάτα, Σχοινιάς είχαν ανακαλυφθεί και μυκηναϊκοί τάφοι (κυρίως από τον αρχαιολόγο Σ.Μαρινάτο), οι οποίοι όμως, δυστυχώς, είναι άγνωστο άν ακόμα διασώζονται.

Πρόσωπα

Νικόλαος Ξυδιάς Τυπάλδος ( 1826-1909) Ζωγραφος
Επίσκοπος Κερνίτζης και Καλαβρύτων Μηνιάτης Ηλίας, (1669-1714) Διδάσκαλος του Γένους
Κωνσταντίνος Τυπάλδος-Ιακωβάτος, Ιεράρχης, πρώτος Σχολάρχης Θεολογικής Σχολής Χάλκης (1844-1864)
Βικέντιος Δαμοδός, (1700-1752) Διαφωτιστής, ιδρυτής πρώτης σχολής πανεπιστημιακής μόρφωσης.
Ιωάννης Τσουλάτης, (1762-1806), ιατρός και πολιτικός.
Γεώργιος Τυπάλδος-Ιακωβάτος, (1813-1882) Ενωσιακός Πολιτικός, Βουλευτής
Ιούλιος Τυπάλδος, (1814-1883), Ποιητής
Ανδρέας Λασκαράτος (1811-1901) Ποιητής, πεζογράφος, σατιρικός στοχαστής
Μιχαήλ Αβλιχος, Ποιητής, αναρχικός στοχαστής
Γιώργος Γ. Αλισανδράτος, (1915-2004), Φιλόλογος, Ιστορικός Ερευνητής
Αλόη Ματαράγκα-Σιδέρη, Λογοτέχνις
Φανούριος Κ. Βώρος, Φιλόλογος, Ιστορικός, Παιδαγωγός
Νικόλαος Λιώκης, (1886-1924) Αγιογράφος, Ζωγράφος
Γεώργιος Άβλιχος (1842-1909), Ζωγράφος
Αντωνακάτου Ντιάνα (1921-2011), Ζωγράφος, ιστοριοδίφης
Ηλίας Τσιτσέλης (1850-1927), Ιστοριοδίφης
Γεώργιος Μπονάνος (1863 - 1940), γλύπτης
Θεοδώρα Μαρκάτου Επ. Καθηγήτρια Ιστορίας Τέχνης, Παν. Ιωαννίνων
Αθως Ρωμάνος, (1858-1940) Πρέσβυς επί Κυβερνήσεως Ε. Βενιζέλου, υπουργός
Κοσμάς Μπουρμπούλης, υπουργός
Νικόλαος Λιναρδάτος, πρ. υπουργός
Νικόλαος Αλιβιζάτος (1876-1945), Καθηγητής Ιατρικής ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνος Αλιβιζάτος (1905-1997), Καθηγητής Ιατρικής ΕΚΠΑ
Μαρίνος Γερουλάνος (1867-1960), Καθηγητής Ιατρικής ΕΚΠΑ και Ακαδημαϊκός
Χάρης Τούλ (1897-1980), Καθηγητής Ιατρικής ΕΚΠΑ
Αμίλκας Αλιβιζάτος (1887-1969), Νομικός, Καθηγητής Θεολογίας ΕΚΠΑ & Ακαδημαϊκός
Αντίοχος Ευαγγελάτος (1903-1981), Μουσουργός και Αρχιμουσικός
Σπύρος Θωμάτος-Γεννατάς, Μουσικός, Κιθαριστής
Γεράσιμος Πυλαρινός, Μουσουργός, Κιθαριστής, Ζωγράφος
Διονύσιος Ζακυθηνός Καθηγητής Βυζαντινής Ιστορίας ΕΚΠΑ, & Ακαδημαϊκός
Σπυρίδων Μαρινάτος (1901-1974), Καθηγητής Αρχαιολογίας ΕΚΠΑ & Ακαδημαϊκός
Οθων Πυλαρινός, Καθηγητής Μαθηματικών ΑΠΘ & Ακαδημαϊκός
Γεράσιμος Λεγάτος, (1916-2012) Καθηγητής Μαθηματικών ΕΚΠΑ
Γεράσιμος Α. Λεγάτος, Καθηγητής Μαθηματικών ΤΕΙ Αθηνών
Γεράσιμος Λαδάς, Καθηγητής Μαθηματικών Πανεπιστημίου Rhode Island
Γεράσιμος Κουρούκλης, Καθηγητής Φυσικής Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ
Σταύρος Σ. Κουρούκλης, Καθηγητής Μαθηματικών Π. Πατρών
Διονύσιος Βώρος, Καθηγητής Ιατρικής ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνος Γεννατάς, Καθηγητής Ιατρικής ΕΚΠΑ
Σπυρίδων Δ. Λαδάς, Καθηγητής Ιατρικής ΕΚΠΑ
Ιωάννης Δ. Λαδάς, Καθηγητής Ιατρικής ΕΚΠΑ
Γεράσιμος Μεσσάρης, Καθηγητής Ιατρικής ΕΚΠΑ, πρ. Βουλευτής.
Σπυρίδων Χ. Λαδάς, Καθηγητής Χημικής Μηχανικής Π.Πατρών

Παραπομπές

↑ Tο Ληξουριώτικο Καρναβάλι
↑ Παραλία Ξι, Οδηγός Κεφαλονιάς

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΑΛΙΚΗΣ
Δημοτική Κοινότητα Ληξουρίου
Άγιος Βασίλειος ο
Άγιος Δημήτριος ο
Λέπεδα τα
Ληξούριον το
Λογγός ο
Λουκεράτα τα
Μιχαλιτσάτα τα
Τοπική Κοινότητα Αγίας Θέκλης
Αγία Θέκλη η
Καλάτα τα
Τοπική Κοινότητα Αθέρος
Αθέρας ο
Τοπική Κοινότητα Δαμουλιανάτων
Δαμουλιανάτα τα
Τοπική Κοινότητα Καμιναράτων
Καμιναράτα τα
Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου Κηπουραίων η
Τοπική Κοινότητα Κατωγής
Βαρδιάνοι οι (νησίς)
Βουνίον το
Μαντζαβινάτα τα
Τοπική Κοινότητα Κοντογενάδας
Κοντογενάδα η
Τοπική Κοινότητα Κουβαλάτων
Κουβαλάτα τα
Λιβάδιον το
Τοπική Κοινότητα Μονοπολάτων
Δελλαπορτάτα τα
Μονοπολάτα τα
Παρισάτα τα
Τοπική Κοινότητα Ριφίου
Ρίφιον το
Τοπική Κοινότητα Σκινέως
Βλυχάτα τα
Σκινέας ο
Τοπική Κοινότητα Σουλλάρων
Σουλλάροι οι
Τοπική Κοινότητα Φαβατάτων
Φαβατάτα τα
Τοπική Κοινότητα Χαβδάτων
Χαβδάτα τα
Τοπική Κοινότητα Χαβριάτων
Χαβριάτα τα

Νομός Κεφαλληνίας : Δήμος, Κοινότητα

Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε τη σελίδα Διοικητική διαίρεση νομού Κεφαλληνίας.

Γεωγραφία της Ελλάδας

Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος

Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω

Χώρες της Ευρώπης

1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License