EVENTS

.

Περιφέρεια : Κεντρική Μακεδονία
Νομός : Πιερίας

Νομός ΠιερίαςΔήμος Ανατολικού Ολύμπου


View Larger Map

Το Κάστρο του Πλαταμώνα αποτελεί το σημαντικότερο ίσως αξιοθέατο του νομού Πιερίας και σήμα- κατατεθέν του νομού. Κατά τα βυζαντινά και τα μεσαιωνικά χρόνια, η ιστορία του Πλαταμώνα ταυτίστηκε με το περίφημο ενετικό κάστρο του. Η φωταγώγηση του Κάστρου τη νύχτα προσθέτει σε αίγλη. Πρόσφατα, έγιναν εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης του μνημείου.

Χρήσεις του Κάστρου ανά τους ιστορικούς χρόνους

Το Κάστρο ήταν χτισμένο στη θέση της αρχαίας Ηράκλειας (ή Ηράκλειο). "Πρώτη πόλις Μακεδονίαν Ηράκλειον" γράφει ο Σκύλας το 360 π. Χ. Κτίστηκε από Λομβαρδούς Σταυροφόρους το 1204 και εξυπηρετούσε τον έλεγχο του περάσματος από τη Μακεδονία στη Θεσσαλία. Μετά την κατάληψή του από τους Βυζαντινούς, το 14ο αιώνα το κατέλαβαν οι Τούρκοι. Το 1770 καταλήφθηκε για μικρό χρονικό διάστημα από τους Έλληνες, όπως και το 1825 και 1878. Βομβαρδίστηκε από τον πλοίαρχο Σαχτούρη το 1897 και από τότε εγκαταλείφθηκε από τους Τούρκους. Το 1941 το Κάστρο χρησιμοποιήθηκε ως οχυρό των Νεοζηλανδών, οι οποίοι σκόπευαν να καθυστερήσουν τους Ναζί.

Χαρακτηριστικά

Σε μικρή απόσταση από την κωμόπολη του Πλαταμώνα και στους νοτιοανατολικούς πρόποδες του Ολύμπου, σώζονται τα ερείπια του μεσαιωνικού κάστρου. Σ' αυτό συναντάμε τα 3 βασικά χαρακτηριστικά των μεσαιωνικών φρουρίων: τον πρώτο περίβολο, το δεύτερο περίβολο που αποτελεί και την ακρόπολη και τον κεντρικό πύργο. Ο εξωτερικός τοίχος του κάστρου έχει σχήμα πολυγωνικό.

Κάστρο του Πλαταμώνα




Από τη Φραγκοκρατία ως το αρματολίκι

area interna do castelo platamon

Κάστρο του Πλαταμώνα

Με την είσοδο των Φράγκων στην Ελλάδα, η Πιερία παραχωρήθηκε (ως τμήμα του Βασιλείου της Θεσσαλονίκης) στο Βονιφάτιο το Μομφερατικό, ο οποίος έφυγε προς τη Νότια Ελλάδα, το 1204. Τα κάστρα του Κίτρους και του Πλαταμώνα παραχωρήθηκαν σε ανθρώπους του .Το κάστρο του Κίτρους πήρε ο Βίριχ φον Ντάουν και ο Ρολάντο Πίκε πήρε τον Πλαταμώνα. Τα δύο κάστρα επισκευάστηκαν πρόχειρα και ο Πλαταμώνας χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή ανεπιθυμήτων Φράγκων, οι οποίοι είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι στη μάχη της Πελαγονίας (1259).

Επίσης, ιδρύθηκαν λατινικές εκκλησίες στον Πλαταμώνα και στο Κίτρος, με καθολικό επίσκοπο (στο Κίτρος η καθολική επισκοπή θα διαρκέσει μέχρι την κατάληψη της Μακεδονίας από τους Τούρκους, στα τέλη του 14ου αιώνα). Σχετική αναφορά υπάρχει στο Χρονικό του Μορέως. Το 1209 οι νέοι άρχοντες των δύο πόλεων συναντήθηκαν στο Ρεβέ. Το 1220-24 το Κάστρο του Πλαταμώνα κυριεύτηκε από το Θεόδωρο Α΄ Κομνηνό το Δούκα και διαλύθηκε το Φραγκικό Βασίλειο της Θεσσαλονίκης. Το κάστρο στη συνέχεια καταλήφθηκε από το Θεόδωρο και πέρασε υπό τον έλεγχο του αδερφού του, Μανουήλ Κομνηνού Δούκα. Στη συνέχεια προσαρτήθηκε στο Δεσποτάτο της Ηπείρου από το Μιχαήλ και χρησιμοποιήθηκε για τον εγκλεισμό των Φράγκων.

Ο Πλαταμώνας θα ξαναχρησιμοποιηθεί ως φυλακή για τους Επαναστάτες Ζηλωτές, το 1345, οι οποίοι ηττήθηκαν από τον Απόκαυκο.

Το Κάστρο του Πλαταμώνα καταλήφθηκε από τους Ενετούς γύρω στα 1425 και έπειτα από 5 περίπου χρόνια, οι Τούρκοι εδραίωσαν την κυριαρχία τους.

Το ότι το Κάστρο δεν καταστράφηκε από τους Τούρκους φαίνεται να οφείλεται στη στρατηγική σημασία του.Οι Τούρκοι κατέλαβαν το κάστρο για πρώτη φορά γύρω στο 1386, σύντομα όμως περιήλθε πάλι στην ενετική κατοχή. Κατά την επιχείρηση για την ανακατάληψη του Κάστρου από τους Τούρκους, το 1425, οι Ενετοί κέρδισαν και πάνω από 100 Τούρκοι έπαθαν ασφυξία και κάηκαν. Μετά το 1427 οι Ενετοί έχασαν τον έλεγχο του Κάστρου του Πλαταμώνα.

Το Κάστρο περιγράφεται σε ημερολόγιο του Ενετού λοχαγού Ατζολιέλο, ο οποίος είχε πιαστεί αιχμάλωτος από τους Τούρκους έπειτα από ναυμαχία μεταξύ Ενετών και Τούρκων, το 1470. Ο Ατζολιέλο γράφει ότι στις 9 Αυγούστου (1470) ο Σουλτάνος διανυκτέρευσε κοντά σε ένα Κάστρο , καλουμένου Πλαταμώνα (Platimonia), από το οποίο αντικρίζει κανείς τον κόλπο και την πόλη της Θεσσαλονίκης.

Στα τέλη 18ου αιώνα ο Πλαταμώνας ήταν αρματολίκι, με επικεφαλής τον Τσακνάκη, ενώ διοικητής διετέλεσε και ο Γεωργάκης Ολύμπιος.

area interna do castelo platamon

Βιβλιογραφία

Ι. Φ. Καζταρίδης, Η Μακεδονία κατά την Τουρκοκρατία: Η Πιερία των περιηγητών και των γεωγράφων, εκδ. Μάτι, Κατερίνη 2002

area externa do castelo platamon

Κάστρο του Πλαταμώνα

Κάστρο της Αγίας Τριάδας
Κάστρο Αγιονόρι
Κάστρο της Άκοβας
Κάστρο της Ανδρούσας
Κάστρο του Δοξαπατρή
Κάστρο των Καλαβρύτων
Κάστρο της Καλαμάτας
Κάστρο των Κυθήρων
Κάστρο της Μεθώνης
Κάστρο της Μιτόπολης
Κάστρο της Οχιάς
Κάστρο της Πάτρας
Κάστρο του Πλαταμώνα
Κάστρο του Ρίου
Κάστρο Σαλμενίκου
Κάστρο του Σαραβαλίου
Κάστρο Σαφλαούρο
Κάστρο Τεριόλο
Κάστρο Τρεμουλά

Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια

Νομός Πιερίας: Δήμος

Κατερίνης | Αιγινίου | Ανατολικού Ολύμπου | Δίου | Ελαφίνας | Κολινδρού | Κορινού | Λιτοχώρου | Μεθώνης | Παραλίας | Πέτρας | Πιερίων | Πύδνας

Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης Διοικητική διαίρεση νομού Πιερίας

Γεωγραφία της Ελλάδας

Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος

Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω

Χώρες της Ευρώπης

Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία

Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν

1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License