.
Η επαρχία Αιγιαλείας ήταν μία από τις τρεις επαρχίες του νομού Αχαΐας. Έδρα της ήταν το Αίγιο. Καταλάμβανε το βορειοανατολικό τμήμα του νομού και συνόρευε με τις επαρχίες Καλαβρύτων στα νότια, Πάτρας στα δυτικά και με τον νομό Κορινθίας στα ανατολικά.
Διοικητικές μεταβολές
Δημιουργήθηκε αρχικά με την διοικητική διαίρεση του 1833 ως μία από τις πέντε επαρχίες του νομού Αχαΐας και Ήλιδος[1]. Καταργήθηκε στην συνέχεια με την διοικητική διαίρεση του 1836 η οποία κατήργησε προσωρινά το νομαρχιακό σύστημα και επανασυστάθηκε το 1848. Παρέμεινε αμετάβλητη στην συνέχεια μέχρι το 1997 οπότε και καταργήθηκε με το σχέδιο Καποδίστριας. Με το σχέδιο Καλλικράτης που ακολούθησε το σχέδιο Καποδίστριας στον χώρο της πρώην επαρχίας δημιουργήθηκαν οι δήμοι Αιγίου και Ανατολικής Αιγιαλείας.
Παραπομπές
1. ↑ Εφετηρίς του Βασιλείου της Ελλάδας δια το έτος 1837. 1837. σελ. 178-180. http://books.google.gr/books?id=nQ9CAAAAcAAJ&source=gbs_navlinks_s.
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
