.
Περιφέρεια : Δυτικής Ελλάδας
Νομός : Αιτωλοακαρνανίας
-- Δήμος Θέρμου --
Ο Αβαρίκος είναι χωριό και έδρα της ομώνυμης τοπικής κοινότητας Αβαρίκου, της δημοτικής κοινότητας Θέρμου, του δήμου Θέρμου, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Αιτωλοακαρνανίας, στην περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας.[1].
Στην κοινότητα Αβαρίκου υπάγεται και ο οικισμός της Πίνης.[2]
Μέχρι το 1955 [3] ονομαζόταν Πλατύπορο (βλ. Ιστορία) και ανήκε στην επαρχία Τριχωνίδας του νομού Αιτωλοακαρνανίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Στερεάς Ελλάδας.[4]
Γεωγραφία
Ο Αβαρίκος βρίσκεται κτισμένος στους πρόποδες του όρους Προφήτης Ηλίας, σε τοποθεσία που δεσπόζει στην πεδιάδα του ποταμού Εύηνου, στα 360 μέτρα. Απέχει 70 χλμ., περίπου, ΒΑ. της πόλης του Μεσολογγίου.
Πληθυσμικά στοιχεία
Η εξέλιξη πληθυσμού του Αβαρίκου έχει ως εξής: Κάτοικοι 546 (1951), 469 (1961), 387 (1971), 307 (1991), 241 (2001), 215 (2011). Ο πληθυσμός του διοικητικού διαμερίσματος (κοινότητας) είναι 236 κάτοικοι (2011).[1][4][5][6]
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
Αβαρίκος Ν. Ακαρνανίας και Αιτωλίας
ΦΕΚ 19Α - 07/12/1835
Ο οικισμός ορίζεται έδρα του δήμου Παμφίας
ΦΕΚ 5Α - 08/03/1841
Ο οικισμός παύει να είναι έδρα του δήμου Παμφίας
ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912
Ο οικισμός αποσπάται από το δήμο Παμφίας και ορίζεται έδρα της κοινότητας Αβαρίκου
ΦΕΚ 81Α - 14/05/1928
Ο οικισμός μετονομάζεται σε Πλατύπορον
Πλατύπορον Ν. Αιτωλοακαρνανίας
ΦΕΚ 54Α - 05/03/1955
Ο οικισμός μετονομάζεται σε Αβαρίκος
Αβαρίκος Ν. Αιτωλοακαρνανίας
05/04/1981
Στον οικισμό προσαρτάται ο καταργούμενος οικισμός Αγία Μαρίνα της κοινότητας Αβαρίκου
ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997
Ο οικισμός αποσπάται από την κοινότητα Αβαρίκου και προσαρτάται στο δήμο Θέρμου (Πηγή: eetaa.gr)
Ιστορία
Η ίδρυση του χωριού σχετίζεται άμεσα με το ομώνυμο, μη υπάρχον σήμερα, χωριό Αβαρίκος του Σουλίου Θεσπρωτίας, και υπάρχουν δύο εκδοχές: σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, πολλοί από τους Βλαχικής καταγωγής κατοίκους, επειδή δεν άντεχαν την τουρκική φορολογική καταπίεση, αποφάσισαν να έλθουν στην Αιτωλοακαρνανία και να εγκατασταθούν στην τωρινή θέση. Επειδή ο ποταμός Φ(ε)ίδαρης (Εύηνος) σχημάτιζε εκεί ένα πλατύ άνοιγμα (πόρο), το χωριό ονομάστηκε αρχικά Πλατύπορο. Οι περισσότερες από τις πρώτες αυτές οικογένειες παρέμειναν στον Αβαρίκο και ασχολήθηκαν κυρίως με την αμπελοκαλλιέργεια, όπως του Μάνεση στο σημερινό οροπέδιο Μάνεση Αμπέλια. Επίσης οικοδόμησαν την εκκλησία της Αγ. Μαρίνας το 1648, προστάτιδας των βλαχοποιμένων. Κάποιες άλλες οικογένειες έφυγαν για την ορεινή Ναυπακτία.
Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή, όταν ο Αλή Πασάς κατέστρεψε τον Αβαρίκο Σουλίου το 1804, το χωριό δεν ξανακτίστηκε και, κάποιοι κάτοικοι –έντεκα οικογένειες περίπου- ήλθαν στη σημερινή θέση και ίδρυσαν τον Αβαρίκο Αιτωλοακαρνανίας.
(Πηγή:[7])
Από τον Αβαρίκο καταγόταν ο αγωνιστής της Επανάστασης του 1821, Ιωάννης (Γιαννάκης) Κωστόπουλος ή Αβαρικιώτης, ο οποίος πήρε μέρος σε πολλές μάχες με το βαθμό του χιλίαρχου, μεταξύ των οποίων στην Έξοδο του Μεσολογγίου. Επίσης, ο Αβαρίκος ήταν ο τόπος συνάντησης των πιο γνωστών οπλαρχηγών της Ρούμελης (Μπότσαρη, Καραϊσκάκη, κ.α.).[5]
Κατά το αντικυβερνητικό κίνημα του 1844, στον Αβαρίκο οχυρώθηκε ο Θεοδωράκης Γρίβας με 2000 οπαδούς του.[4]
Πολλοί από τους κατοίκους του χωριού πήραν μέρος στη Εθνική Αντίσταση (1941-44), τόσο με τον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, όσο και με τον ΕΔΕΣ, όπως ο Α. Παπαϊωάννου (Καπετάν Δίας) και ο Γ .Κ .Αβαρικιώτης. Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, στον Αβαρίκο ξεχειμώνιαζαν πολλοί Βλάχοι, όπως οι Κουκαίοι από τον Μπερίκο και οι Νακαίοι από τον Πλάτανο.[7]
Παραπομπές
statistics.gr
Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978
Δομή
Πάπυρος Λαρούς
Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006
Πρόγραμμα Καλλικράτης
από άρθρο του Κώστα Δ. Μαραγιάννη στο avaricos.com
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963
Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2002-4
http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/BUCKET/General/A1602_SAM01_DT_DC_00_2011_01_F_GR.pdf
http://www.avarikos.com/
Δείτε επίσης
Πρόγραμμα Καλλικράτης - ΦΕΚ Α87 της 07/06/2010
Απόφαση 45892 του Υπ. Εσωτερικών, Αποκέντρωσης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης - ΦΕΚ Β1292 της 11/08/2010
Δήμος Θέρμου
| Δημοτική Κοινότητα Θέρμου |
|---|
| Θέρμο, το |
| Κουλούρια, τα |
| Μάνδρα, η |
| Μάραθος, ο |
| Μέγας Δένδρος, ο |
| Ταξιάρχης, ο |
| Τοπική Κοινότητα Αβαρίκου |
| Αβαρίκος, ο |
| Πίνη, η |
| Τοπική Κοινότητα Αγίας Σοφίας |
| Αγία Σοφία, η |
| Μαυροβορός, ο |
| Πουρνάρα, η |
| Τοπική Κοινότητα Αετοπέτρας |
| Άγιος Ιωάννης, ο |
| Αετόπετρα, η |
| Τοπική Κοινότητα Αμβρακίας |
| Αμβρακία, η |
| Τοπική Κοινότητα Αναλήψεως |
| Ανάληψις, η |
| Καημένα Αμπέλια, τα |
| Κόφτρα, η |
| Λιαρέικα, τα |
| Λιβάδι, το |
| Μαραθούλα, η |
| Μετόχι, το |
| Παλιουριά, η |
| Φλεσουριάς, ο |
| Τοπική Κοινότητα Αργυρού Πηγαδίου |
| Αργυρό Πηγάδι, το |
| Θεοτόκος, η |
| Τοπική Κοινότητα Διασελλακίου |
| Διασελλάκι, το |
| Τοπική Κοινότητα Διπλατάνου |
| Διπλάτανος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Δρυμώνος |
| Αγία Τριάδα, η |
| Άνω Δρυμών, ο |
| Δρυμών, ο |
| Κοσκινάς, ο |
| Τοπική Κοινότητα Καλουδίου |
| Δουναίικα, τα |
| Καλούδι, το |
| Μαραθιάς, ο |
| Τοπική Κοινότητα Κάτω Χρυσοβίτσης |
| Διάσελλον, το |
| Δοσούλα, η |
| Κάτω Χρυσοβίτσα, η |
| Τοπική Κοινότητα Κοκκινόβρυσης |
| Άγιος Θεόδωρος, ο |
| Αμπέλια, τα |
| Κοκκινόβρυση, η |
| Τοπική Κοινότητα Κονίσκης |
| Άγιος Ιωάννης, ο |
| Κονίσκα, η |
| Πούλινος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Λευκού |
| Λευκό, το |
| Τοπική Κοινότητα Μυρτέας |
| Λουτρά, τα |
| Μυρτέα, η |
| Παλαιόμυλος, ο |
| Πέρεβος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Νεροχωρίου |
| Μελίγκοβα, η |
| Μισάμπελλα, τα |
| Νεροχώρι, το |
| Τοπική Κοινότητα Παμφίου |
| Πάμφιο, το |
| Τοπική Κοινότητα Πέρκου |
| Πέρκος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Πετροχωρίου |
| Πετροχώρι, το |
| Πριοναίικα, τα |
| Τοπική Κοινότητα Σιταραλώνων |
| Σιταράλωνα, τα |
| Τοπική Κοινότητα Χαλικίου Αμβρακίας |
| Δάφνη, η |
| Λαδικού, η |
| Νεροσύρτης, ο |
| Χαλίκι, το |
| Τοπική Κοινότητα Χρυσοβίτσας |
| Δοκίμια, τα |
| Ρόγγια, τα |
| Χρυσοβίτσα, η |
|
Νομός Αιτωλοακαρνανίας: Δήμος Αγγελοκάστρου | Αγρινίου | Αιτωλικού | Αλυζίας | Αμφιλοχίας | Ανακτορίου | Αντιρρίου | Αποδοτίας | Αρακύνθου | Αστακού | Θέρμου | Θεστιέων | Ινάχου | Κεκροπίας | Μακρυνείας | Μεδεώνος | Μενιδίου | Μεσολογγίου | Ναυπάκτου | Νεάπολης | Οινιάδων | Παναιτωλικού | Παραβόλας | Παρακαμπυλίων | Πλατάνου | Πυλλήνης | Στράτου | Φυτειών | Χάλκειας Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης : Διοικητική διαίρεση νομού Αιτωλοακαρνανίας |
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
