Με το όνομα Κλεψύδρα Αθηνών φέρεται, από πολλούς ιστορικούς, αρχαιότατη πηγή της Ακρόπολης της Αθήνας που υφίσταται και σήμερα.

Πηγή της Κλεψύδρας

Ο Ησύχιος την αποκαλεί "κλεψίρρυτον" επειδή το νερό της για κάποια διστήματα ρέει υπόγεια. Αρχαίοι σχολιαστές αναφέρουν ότι το πραγματικό της όνομα ήταν Έμπεδω αλλά ονομάστηκε "κλεψύδρα" επειδή άλλοτε ξεχείλιζε και άλλοτε το νερό της εξαφανιζόταν. Ο ιστορικός Ίστρος μνημονεύει και συνδυασμό με μετεωρολογική παρατήρηση, ότι, όπως ο Νείλος στην Αίγυπτο και η πηγή της Δήλου, έτσι και το νερό της κλεψύδρας των Αθηνών υψώνονταν και ξεχείλιζε όταν έπνεαν οι ετήσιοι άνεμοι, και εξαφανιζόταν όταν εκείνοι έπαυαν. Άλλος αρχαίος σχολιαστής μνημονεύει πως η πηγή αυτή είναι απύθμενος και το νερό της υφάλμυρο. Τέλος ο Παυσανίας περιγράφει την πηγή μετά από αυτοψία: "Καταβάσι δε ουκ εις την κάτω πόλιν, αλλ΄ όσον υπό τα Προπύλαια, πηγή τε ύδατος έστι και πλησίον Απόλλωνος ιερόν εν σπηλαίω".

Πράγματι, σήμερα, αυτή η πηγή έχει εντοπιστεί και βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του βράχου της Ακρόπολης, πίσω από το μνημείο του Αγρίππα, που είναι βαθιά στο έδαφος και που μπορεί να κατέβει κανείς με υπόγεια σκάλα 69 βαθμίδων. Η σκάλα αυτή καταλήγει σε υπόγειο εκκλησία των Αγίων Αποστόλων στην οποία και υπάρχει φρέαρ με μαρμάρινο στόμιο επιπλέον βάθους 10 μέτρων. Στον πυθμένα του φρεάτιου αυτού εντοπίζεται νερό της αρχαίας πηγής που τους καλοκαιρινούς μήνες μπορεί να λιγοστεύει, αλλά ποτέ δεν στερεύει.

Στους πολύ αρχαίους χρόνους η πηγή αυτή ήταν μέσα στον περιτειχισμένο χώρο της Ακρόπολης. Κατά τους κλασικούς όμως χρόνους έμεινε εκτός της οχυρωματικής ζώνης, που όμως περιελήφθηκε μόλις το 1822 όταν ο Οδυσσέας Ανδρούτσος έκτισε προμαχώνα πέριξ αυτής για εξασφάλιση νερού σε περίπτωση πολιορκίας. Και πράγματι χρησίμευσε για τέτοιο σκοπό το 1826 από την οποία οι πολιορκημένοι τότε Έλληνες αντλούσαν περίπου 1600 οκάδες νερού ημερησίως.
Πηγή

Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ.10ος, σ.855.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Κλεψύδρα, πληροφορίες στον ιστότοπο του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.
.