Το πήλινο ακροκέραμο με μορφή γοργόνειου είναι αρχαιολογικό εύρημα από τον Παρθενώνα.

Ιστορία του ευρήματος

Βρέθηκε το 1836 σε αρχαιολογικές ανασκαφές του Ρος στην Ακρόπολη. Ήταν θαμμένο βαθιά κάπου μεταξύ της νοτιοδυτικής γωνίας του στερεοβάτη και των τειχών του Κίμωνα μέσα σε μπάζα που προέρχονται από κτίρια αρχαιότερα του Παρθενώνα.

Περιγραφή

Είναι κεραμικό ακρωτήριο στέγης. Βρέθηκε σπασμένο στα δύο και ανασυγκολλήθηκε. Ομοιάζει με την μέδουσα της μετόπης του ναού της Σελινούντας. Η μελανόμορφη κόμη αποτελείται από πυκνούς βοστρύχους. Η μύτη είναι φαρδιά πλατιά. Το στόμα φαρδύ και ανοικτό με κτηνώδη οδοντοστοιχία και χαυλιόδοντες. Η κόκκινη γλώσσα είναι φαρδιά και προτεταμένη. Δεξιά και αριστερά του πηγουνιού ελίσσονται δύο μαύρα πωγωνοφόρα φίδια με μακρύ και λεπτό σώμα. Τα χρώματα του γοργόνειου έχουν ξεθωριάσει.
Ερμηνεία

Ήταν αρχιτεκτονικό διακοσμητικό στοιχείο της οροφής κάποιου κτιρίου. Από τις στάχτες που βρέθηκαν μέσα στα μπάζα συμπεραίνουμε ότι η οροφή του κτιρίου αποτεφρώθηκε. Ίσως το υπόλοιπο κτίριο να έμεινε ανέπαφο, ή τα υπόλοιπα υλικά του να χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή νέου οικοδομήματος.
Πηγές

Λούντβιγκ Ρος (1855). Archäologische Aufsätze (Band 1): Griechische Gräber. Ausgrabungsberichte aus Athen. Zur Kunstgeschichte und Topographie von Athen und Attika. Leipzig: B. G. Teubner. σελ. 109-110 και πίνακας VIII. Ανακτήθηκε την 5 Μαΐου 2012.
Άντολφ Μιχαέλις (1835-1910) (1871). Der Parthenon. Leipzig: Breitkopf und Härtel. σελ. 113. Ανακτήθηκε την 12 Μαΐου 2012.
Άουγκουστ Μπάουμαϊστερ (1830-1922) (1887). Denkmäler des klassischen Altertums, zur Erläuterung des Lebens der Griechen und Römer in Religion, Kunst und Sitte, Τόμος Β'. München: R. Oldenbkourg. σελ. 908-909. Ανακτήθηκε την 12 Μαΐου 2012.