.

Ελλάδα

Περιφέρεια : Στερεάς Ελλάδας
Νομός : Φθιώτιδας

Νομός Φθιώτιδας

To Άνυδρο, με πληθυσμό 157 κατοίκους κατά την Απογραφή του 2011, είναι ένα χωριό του Νομού Φθιώτιδας το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 260 μ., στη νότια πλευρά του όρους Όθρυς. Κατά την εφαρμογή του σχεδίου Καποδίστριας υπαγόταν ως δημοτικό διαμέρισμα στο Δήμο Στυλίδας, ενώ απο την 1η Ιανουαρίου 2011 υπάγεται διοικητικά στο νέο Δήμο Στυλίδας.

View Larger Map

Ιστορία του χωριού

Η κοιτίδα των κατοίκων του Ανύδρου βρίσκεται στο εσωτερικό της χαμηλής οροσειράς Όθρυς. Το σημερινό χωριό Άνυδρο δημιουργήθηκε στα νεώτερα χρόνια μετά από διαδοχικές μετακινήσεις των κατοίκων από το κεντρικό οροπέδιο του ορεινού όγκου της Όθρυς. Στην περιοχή αυτή καθώς και στην ευρύτερη περιοχή κατοικούσαν οι αρχαίοι Μυρμιδόνες.

Κατά την εποχή αυτή για το πέρασμα από την Θεσσαλία προς την κοιλάδα του Σπερχειού χρησιμοποιύνται δύο περάσματα. Πρώτον ο δρόμος μέσω Δομοκού (κυρίως) και δεύτερο ο δρόμος μέσω του σημερινού Αλμυρού. Η ενδιάμεση περιοχή φαίνεται να είναι εξαιρετικά αραιοκατηκημένη και να μην παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ελάχιστα μνημεία βρίσκουμε από την εποχή αυτή.

Εποχή Τουρκοκρατίας

Στις κορυφές της Όθρυς και πολύ κοντά στο οροπέδιο της όθρυς (θέση αγίας Παρασκευής - βάση της παλιάς κοινότητας ), είχε την έδρα του ένα από τα δέκα Αρματολίκια της Θεσσαλίας και της Στερεάς Ελλάδας σχεδόν από το τέλος της Βυζαντίου έως και τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας, όπως μαρτυρεί και το παλαιότατο Δημοτικό τραγούδι που γράφτηκε στα τέλη του 17ου αιώνα, περί το 1795 και αναφέρεται στη μάχη του «λησταρματολού» Λιάκου με τους Τουρκαλβανούς του Αλή Πασά τυράννου της Ηπείρου, στη κορφή της Όθρυς, στο Γερακοβούνι, κοντά στη σημερινή Ανάβρα ή Γούρα (που βρίσκεται βορειοδυτικά της περιοχής του Ανύδρου):

«Ακόμα αυτή την άνοιξη, φέτο το καλοκαίρι,
Θέλω να πάγω Αρματωλός , Αρματωλός και κλέφτης,
να βγώ στης Γούρας τα βουνά, κι εις τα παλιά λημέρια.
Τρία πουλάκια κάθονταν, μες΄ το Γερακοβούνι,
το ΄να τηράει τον Αρμυρό, τ΄ άλλο κατ΄ το Ζητούνι.
Το τρίτο το καλύτερο μοιρολογά και λέγει:
Προσκύνα Λιάκο τον Πασά προσκύνα το Βεζύρη,
να σου χαρίσει τη ζωή, δερβέναγας να γένεις.
- Οσ΄ ειν΄ ο Λιάκος ζωντανός, Πασά δεν προσκυνάει!
Πασά έχει ο Λιάκος τα΄ άρματα, Βεζύρη το σπαθί του!
Και παλικάρια μάζωνεν όλο λιονταροπαίδια.
Κι οι παγανιές επλάκωσαν, Κονιάροι κι Αρβανίτες,
κι ο πόλεμος εβάσταξε δυο μέρες και δυο νύχτες!
Πέφτουν τουφέκια σαν βροχή, πιστόλια σαν χαλάζι.
Φεύγουν Κονιάροι πʼ εμπροσθά, φεύγουν κι οι Αρβανίτες,
Χτυπά κι ο Λιάκος πίσω τους με το σπαθί στο χέρι.»!!!

Από τη «Συλλογή ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΑΣΜΑΤΩΝ, παλαιών και νέων» υπό Α. ΙΑΤΡΙΔΟΥ, ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ, τυπ. Μαυρομάτη, έτος 1859.

Κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας αρχίζει να σχηματίζεται μια αγροτική κοινότητα στο μικρό και μοναδικό οροπέδιο της όθρεως, κυρίως από δύο λόγους. Πρώτον διότι προφυλάσσεται από το δύσβατο της περιοχής και δεύτερο διότι υπάρχουν στην περιοχή αυτή μικρες πηγές νερού ικανές όμως να κρατήσουν και να συντηρήσουν τους κατοίκους της περιοχής. Ο οικισμός αυτό ήταν σχετικά αραιοκατοικημένος. Οι κάτοικοι του μικρού οροπεδίου Αγίας Παρασκευής, είχαν ως κύρια απασχόληση την κτηνοτροφία και την γεωργία και συντηρούσαν δικό τους σχολείο και κυρίως απολαμβάνουν μιας σχετικής ανεξαρτησίας από τον τουρκικό ζυγό. Είναι υποχρεωμένοι να αποδίδουν ετησίως συγκεκεριμένους φόρους προς τον τοπικό Αγά (ο οποίος έδρευε αρχικά στην Παλαιά Παλαιοκερασία και αργότερα στην σημερινό δήμο Εχιναίων) και πέραν αυτού καμία άλλη επαφή δεν έχουν με τους τούρκους. Η κοινότητα αυτή κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας, ονομαζόταν Νίκη ή Νίκοβα. Στην τότε θέση του χωριού υπάρχει σήμερα ένα μικρό εκκλησάκι προς τιμήν της Αγίας Παρασκευής ενώ και η γύρω περιοχή ονομάζεται σήμερα επίσης Αγία Παρασκευή. Αυτή η περιοχή είναι η κοιτίδα των κατοίκων των σημερινών χωριών Ανύδρου και Καραβομύλου.Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας οι Τούρκοι έστελναν κάθε έτος, αντιπροσώπους στην κοινότητα, προκειμένου να παραλάβουν τους φόρους υποτέλειας προς την τότε οθωμανική αυτοκρατορία.

Η σφαγή της Νίκοβας

Κάποια χρονιά όμως, σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες, δύο έφιπποι Τούρκοι πηγαίνοντας για την είσπραξη των φόρων συνάντησαν μια κοπέλα από το χωριό στη βρύση, που βρίσκεται βορειοδυτικά της σημερινής Εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής. Οι δύο Τούρκοι επιδίωξαν να κακοποιήσουν την κοπέλα. Η κοπέλα αυτή πρόλαβε και ειδοποίησε τα αδέρφια της. Τα αδέρφια της συνέλαβαν τους δύο Τούρκους και τους έριξαν σε δύο κατακόρυφες τρύπες βάθους περίπου 10-12 μέτρων που βρίσκονται νότια των ερειπίων του παλιού ναού του Αγίου Παντελεήμονα, τις λεγόμενες στις Βουζανότρυπες.

Όταν μέχρι το βράδυ οι δύο έφιπποι εισπράκτορες δεν επέστρεψαν στην βάση τους, αμέσως ο Αγάς έστειλε στην περιοχή στρατιωτικό απόσπασμα που έκαψε και λεηλάτησε το χωριό αφού σκότωσε πολλούς από τους κατοίκους του. Χαρακτηριστική είναι η σφαγή των παιδιών του Δημοτικού Σχολείου τα οποία όταν αντελήφθηκαν την επίθεση των Τούρκων διέφυγαν προς την Νοτιοδυτική πλευρά τρέχοντας. Οι Τούρκοι μετά από καταδίωξη πρόλαβαν τους μαθητες και τους αποδεκάτησαν. Σήμερα στο σημείο σφαγής των υπάρχουν οι πλάκες των μνημάτων τους. Οι λιγοστοί κάτοικοι που απέμειναν αποφάσισαν να φύγουν και να ξαναχτίσουν το χωριό τους σε κάποιο άλλο σημείο.

Μετακινήσεις

Επέλεξαν να κινηθούν νοτιοανατολικά δηλαδή να πλησιάσουν λίγο προς την Παλαιά Παλαιοκερασιά), περιοχή Τσερνοβίτι και εγκαταστάθηκαν στο σημείο που σήμερα βρίσκεται το εξωκλήσι του Αγίου Κωνσταντίνου. Καθώς όμως η η παραγωγή στην περιοχή ήταν περιορισμένη και -όπως παρατήρησαν- οι γυναίκες τους συχνά είχαν αποβολές (από λόγους που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν), εγκατέλειψαν και αυτό το σημείο και κατευθύνθηκαν νότια και έφτασαν στην σημερινή περιοχή του χωριού Ανύδρου.

Στο νέο μέρος δεν υπήρχε τρεχούμενο νερό. Οι κάτοικοι έπαιρναν νερό από δύο πηγάδια τα οποία και σήμερα βρίσκονται 5 λεπτά έξω από το χωριό. Αυτό δυσκόλευε την δημιουργία κήπων και γενικότερα την ανάπτυξη πρασίνου. Ακριβώς επειδή δεν υπήρχε τρεχούμενο νερό αποφάσισαν να μετονομάσουν το χωρίο σε Άνυδρο. Στις 17 –Ιουλίου – 1930 επίσημα πλέον με το ΦΕK 251/17-7-1930 η μέχρι τότε κοινότητα γνωστή με το όνομα Νίκοβα μετονομάζεται σε Άνυδρο. Το 1964 η κοινότητα με πολύ προσπάθεια και προσωπική εργασία των κατοίκων υδροδοτείται από πηγές οι οποίες βρίσκονται αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το χωρίο και έτσι σταματά η πολύχρονη ταλαιπωρία (Πρόεδρος Δημ. Μαντζίκος). Η κοινότητα Ανύδρου έχει ως Πολιούχο τον Άγιο Δημήτριο και εορτάζει στις 26 Οκτωβρίου.

Απογραφή πληθυσμού Έτος Πληθυσμός
1981 241
1991 222
2001 233
2011 157

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο δίνεται στους κατοίκους διευκολύνσεις να αγοράσουν οικόπεδα στην θέση που είναι σήμερα η παραλιακή Κοινότητα του Καραβομύλου. Και αυτό επειδή το παραλιακό αυτό μέρος είναι περισσότερο έφορο και αρκετοί κάτοικοι έχουν στην γύρω περιοχή ‘ψήφους’. 'Ψήφοι' ονομάζονται κτήματα (Ελαιοπερίβολα) τα οποία προήλθαν από την διανομή του έκανε το κράτος σε αγρότες το 1922. Η θέση του Καραβομύλου βρίσκεται πιο κοντά σε αστικά κέντρα και είναι παραθαλάσιο μέρος έτσι αναπτύχθηκε και τουριστικά. Έτσι οι μισοί και πλέον κάτοικοι –κυρίως Ελαιοκαλλιεργητές- εγκαταλείπουν σταδιακά το σημερινό Άνυδρο και εγκαθίστανται στην σημερινή κοινότητα Καραβομύλου. Ένα μέρος των κατοίκων εξακολουθεί και παραμένει στο σημερινό Άνυδρο. Ο Καραβόμυλος αποκτά δική του διοικητική κοινότητα – η κοινότητα Καραβομύλου. Η κοινότητα Καραβομύλου είναι σήμερα δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Στυλίδας.

Δημοτική Ενότητα Στυλίδος
Δημοτική Κοινότητα Στυλίδος
Βασιλική, η
Κούτσουρο, το
Μελίσσια, τα
Πεταράδες, οι
Πλάκες, οι
Στυλίδα, η
Τοπική Κοινότητα Αγίας Μαρίνης Φθιώτιδος
Αγία Μαρίνα, η
Τοπική Κοινότητα Ανύδρου
Άνυδρο, το
Τοπική Κοινότητα Αυλακίου
Αυλάκι, το
Τοπική Κοινότητα Λογγιτσίου
Λογγίτσι, το
Τοπική Κοινότητα Νεράιδας
Νεράιδα, η

----

Άνυδρο Μεσσηνίας
Άνυδρο Πέλλας
Άνυδρο Φθιώτιδας

Νομός Φθιώτιδας: Δήμος, Κοινότητα

Παύλιανης | Τυμφρηστού

Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης Διοικητική διαίρεση νομού Φθιώτιδας

Γεωγραφία της Ελλάδας

Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος

Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω

Χώρες της Ευρώπης

1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License